ตอนที่ 2 ทะลุมาโดนด่า

1298 Words

“โยนผู้หญิงออกจากงาน มันโกหกว่าตัวเองท้องอย่าไปเชื่อมัน!” โอ๊ย! เจ็บจัง ทำไมรู้สึกเหมือนถูกถีบ เซลีนกะพริบตามองพื้น ที่เปลี่ยนเป็นพรมสีแดงก่อนจะหลับตาอีกครั้งเพื่อให้ภาพตรงหน้าหาย ห้องเธอพื้นสีขาวจะมาเป็นพรมสีแดงได้อย่างไร “อะไรเนี่ยเหมือนโดนผลักไม่พอสีห้องยังผิดอีก ต้องไปตรวจสมองละมั้ง” ยกมือขึ้นนวดขมับทว่าภาพก็ยังเป็นเช่นเดิม “ลุกขึ้นมาเซลีนไม่ต้องแสดงละคร” เสียงนั้นดังพร้อมกับความรู้สึกเจ็บบริเวณท่อนแขน แรงบีบและกระชากส่งผลให้เซลีนสะบัดมือนั้นทิ้ง เธออยู่ในห้องแล้วใครมันมากระชากเธอ! เซลีนรีบเงยหน้ามองรอบตัว ภาพรอบ ๆ พาลให้เซลีนตกใจ ผู้คนเกือบสามสิบชีวิตกำลังยืนจับจ้องมายังเธอด้วยสายตาตำหนิ หญิงสาวประมวลภาพทุกอย่างใหม่อีกครั้งก็พบว่ารอบตัวมีผู้คนมากมายแล้วสถานที่แห่งนี้ยังคล้ายงานเลี้ยง โต๊ะอาหารประดับด้วยดอกไม้สีหวาน ทุกจุดในงานมีดอกไม้ประดับทั่ว สายตาหญิงสาวไปหยุดบริเวณหน้าเวที หัสวีร์ & พรรณิกา ชื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวอย่างกับชื่อพระเอกนางเอกที่เพิ่งอ่านตัวอย่างนิยายโปรโมตเลย คงไม่มีเรื่องมหัศจรรย์เช่นการให้เธอทะลุมิติหรอกใช่ไหม และที่น่าช็อกคือภาพเจ้าบ่าวกับผู้ชายอีกคนในงานช่างเหมือน กับภาพหน้าปกนิยายที่เธอวาดเองกับมือ ทุกอย่างบนตัวผู้ชายทั้งสองคนล้วนคือคนในจินตนาการที่เธอนึกขึ้นมาตามความชอบส่วนตัว คนหนึ่งหล่อเหมือนเทพบุตรชุดสีขาว อีกคนซาตานชุดดำที่หล่อจนคนอยากลงนรก ชัดเจน….เธอเป็นนางร้ายเรื่องนี้แน่นอน! “ออกไปจากงานแต่งลูกชายฉัน ลูกฉันไม่มีทางคว้าผู้หญิงไร้การศึกษาอย่างเธอมาทำเมียหรอก หนูเพียวเท่านั้นคือลูกสะใภ้ของฉัน อย่าเอาเชื้อโรคสกปรกมาแปดเปื้อนงานนี้” หญิงสูงวัยสวมชุดราตรีสีชมพูอ่อนแต่งหน้าแบบจัดเต็มชี้หน้าพร้อมกับด่ากราด “ปากแบบนี้ระวังได้เข้าวัดแบบมีพระนำนะคะ แหกปากด่ากราดคนอื่นผู้ดีมากค่ะ” เซลีนมองหญิงสูงวัยด้วยสายตาไม่เป็นมิตร มันต้องด่ากันถึงขนาดนี้เลยเหรอ พอรู้เหมือนกันว่านางร้ายมันแสบ แต่อันนี้เกินไปนะ เจอด่ากลับบ้างจะได้รู้สึก แก่เสียเปล่า เป็นแม่พระเอกแล้วไง ไม่ใช่แม่เซลีน ด่าหมดไม่สนแม่ใคร! “เธอท้องเหรอ เล่นอะไรให้มันรู้ขอบเขตบ้าง” หัสวีร์ปรามเพราะถูกกล่าวหาว่าทำผู้หญิงท้องในงานแต่งของตัวเอง “ไม่ได้เป็นคนคลอดรบกวนเลิกสอนนะคะ อยากโดนอบรมจะไปสมัครเข้าคอร์สเองค่ะ” เซลีนที่มีอารมณ์โกรธอยู่เต็มเปี่ยมเถียงทันที เจ็บก้นอยู่ด้วย น่าหงุดหงิดชะมัด! เซลีนพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ทุกสายตามองเธอไม่ต่างฆาตกร เฮ้อ เป็นนางร้ายที่ไม่ดีจริง ๆ ทำตัวเองแท้ ๆ คนเกลียดทั้งเรื่อง กรรมใดกูไม่ได้ก่อทำไมต้องเป็นคนรับกรรมด้วย อีนางร้ายประสาทกล้ามากที่มาประกาศว่าตัวเองท้องกับผัวคนอื่น ควรพักบ้างหญิง! แย่งผู้ชายคนเดียวอย่างกับผีขอส่วนบุญ มันจะอยากได้อะไรนักหนา ถ้าพระเอกให้ความหวังสักนิดจะไม่ว่าเลย นี่ถูกเมินตลอดแต่ยังกล้า “คุณพิมพาคะ ผู้หญิงคนนี้พูดจริงเหรอคะ” หญิงสูงวัยอีกคนแต่งกายคล้ายกันลูบหลังเจ้าสาวขณะถาม เซลีนมองเจ้าสาวที่ก้มหน้าร้องไห้ ข้างกายมีเจ้าบ่าวข้าง ๆ รายล้อมด้วยผู้คนที่คาดว่าน่าจะเป็นครอบครัวอีกฝ่ายพยายามปลอบใจแล้วรู้สึกอยากตบหน้านางร้ายสักที แต่ดันมาอยู่ในร่างนังตัวร้ายนี่ซะเอง “คุณนาตยาอย่าไปเชื่อค่ะ ผู้หญิงคนนี้นอนกับใครมาไม่รู้กี่คน ตาวีก็ไม่เคยเล่นด้วยสักครั้ง” พิมพาจ้องหน้าเธอเหมือนต้องการสื่อบางอย่าง ซึ่งเซลีนไม่สนใจการขับไล่ทางสายตานั้น “เถียงกันไปเถอะฉันไปละ ฉันคิดว่าตัวเองมาผิดงาน” อยู่ทำซากอะไร หนีคือทางที่ดีที่สุด “ผู้หญิงที่ตามเกาะแกะหัสวีร์สินะ กล้ามากที่ป่วนงานแต่งลูกสาวฉัน เธอไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร นี่เป็นการสั่งสอน!” นาตยาจิกตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า วูบหนึ่งเซลีนสัมผัสได้ถึงความรู้สึกเกลียดชังในใจที่มีต่อหญิงสูงวัยคนนี้ เธอรีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้ง แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะมีแรงหนึ่งมากระทบใบหน้า เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! มือหญิงสูงวัยตบเซลีนจนหน้าหันซ้ำอีกรอบ รอยแดงเด่นชัดขึ้นทันตาเห็น “เป็นใครก็ไม่ใช่แม่ฉันค่ะอีป้า” คนโดนตบโยนกระเป๋าสะพายทิ้งก่อนจะกระชากหัวนาตยาลงกับพื้น แก่กว่าแล้วไงไม่ใช่แม่เธอนี่ เซลีนยอมรับเลยว่าโกรธมากแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน โกรธกว่าตอนโดนเอาภาพไปใช้เสียอีก เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! “เซลีนหยุด!” หัสวีร์คว้าตัวหญิงสาวให้หลุดจากคุณนาตยา เขาอยากจะเหวี่ยงอีกฝ่ายลงพื้นแต่ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษทำให้ต้องทนรั้งร่างเย้ายวนไว้ “พอแล้วอย่าทำคุณแม่ ฮึก ถ้าทุกอย่างที่เธอพูดคือเรื่องจริง ฮึก งานแต่งวันนี้ฉันจะยกเลิกเอง” พรรณิกาตรงเข้าประคองผู้เป็นแม่ที่จ้องหน้าเซลีนอย่างหวาดหวั่น ส่วนพรรณิกามองมือเจ้าบ่าวของตัวเองที่แตะอยู่บนเอวอีกฝ่ายอย่างน้อยใจ โห บทนางเอกมาก แบบนี้สิคนดีที่เซลีนตามหา หน้าสวยไม่พอยังใจสวยด้วย งื้อ นางเอกน่ารัก ใจเซลีนเย็นลงเพราะเสียงหวานสั่นเครือนี้โดยเฉพาะ “โอ๊ะ ไม่ต้อง ๆ ตามสบายเลยไปละ ความจริงฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าท้องคนกับคนอื่น” เธอบอกความจริงเพราะไม่อยากปวดหัวต่อ สารภาพไปก็จบเพราะไม่มีอะไรแย่กว่าตอนนี้อีกแล้ว ถึงใจจะเร่า ๆ อยากตบแม่นางเอกอีกแต่เซลีนก็ต้องข่มใจเอาไว้ ไม่รู้ทำไมเห็นนาตยาแล้วเหมือนควบคุมตัวเองไม่อยู่ “เห็นมั้ยว่ามันคือเรื่องโกหก” พิมพาชี้หน้าประจาน ทุกคนในงานส่ายหน้าระอา หันไปซุบซิบนินทา “ท้องกับใคร” หัสวีร์หรี่ตามองเหมือนจับผิด พระเอกมันมาสอดอะไรด้วย “เออ ท้องกับ…กับ…นี่ไงพ่อของลูกฉัน” เมื่อถูกจี้ถามเธอก็ไปต่อไม่ถูก มือทั้งสองข้างเกิดไม่มีที่เก็บ ตาเรียวสวยกะพริบปริบ ๆ มองรอบ ๆ ก่อนจะชี้นิ้วไปทางผู้ชายรูปหล่อในจินตนาการอีกคน “ไม่จริง เธอจะท้องกับคุณเหนือทัพได้ยังไง” นางเอกคนสวยไม่เชื่อคำพูดเซลีนแม้แต่นิด คนอย่างเหนือทัพจะเป็นหนึ่งในผู้ชายของเซลีนได้อย่างไร “เหนือทัพเหรอ!” หัสวีร์เลิกคิ้วประหลาดใจในคำตอบของหญิงสาว คนอย่างเหนือทัพน่ะเหรอมายุ่งเกี่ยวกับเซลีนที่วิ่งตามอ่อยเขาทุกวี่ทุกวัน “…” หน้าเซลีนซีดเผือดเมื่อหันไปสบตากับคนที่ตนแอบอ้าง เชี่ย! นี่มันตัวร้ายที่โหดเหมือนไม่ใช่มนุษย์ อาชีพหมอนี่ดูปกติก็จริงแต่เธอที่อ่านนิยายมาหลายร้อยเรื่องรู้ดีว่าต้องมีเบื้องหลังแน่นอน ฮือ รู้งี้วิ่งหนีดีกว่า ไม่ชอบสถานการณ์บ้าบอนี่เลย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more