จิณณะชวนถ่ายรูปไปตามสวนสาธารณะและตามจุดต่าง ๆ จนพลบค่ำพร้อมทั้งคุยแลกเปลี่ยนกันหลายเรื่อง จิณณะนับว่าเป็นพระรองแสนดีที่เซลีนคิดว่าเขาคงไม่มีทางคิดร้ายกับใคร ทว่าเปล่าเลย ชายหนุ่มเองก็ผิดหวังจากความรัก อยากทำตัวแย่ ๆ หรือวางแผนร้ายกาจเหมือนกันในบางขณะ
ความผิดหวังพาเขาจมความทุกข์จนไม่อยากคบหากับใครเพราะรู้สึกว่าตัวเองโง่ เคยถูกพรรณิกาหลอกใช้ หลอกให้ความหวัง ให้หัสวีร์หึงหวงจากนั้นก็โยนจิณณะทิ้ง อ้างถ้อยคำสวยหรูว่าคิดแค่เพื่อน
‘ข้ออ้างสวยหรูตอนเขาไม่เลือกผมคืออะไรรู้มั้ย เขาบอกว่าผมดีเกินไป เหมาะเป็นเพื่อนกันมากกว่า เหอะ เพื่อนที่คอยรับใช้ เพื่อนที่คอยเรียกไปช่วยให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาแน่นแฟ้นขึ้น เพื่อนที่ทำทุกอย่างเหมือนแฟนแต่ไม่ใช่ เพราะเขาให้ทำหน้าที่แต่ไม่ให้สถานะ ปฏิเสธกันแต่แรกยังดีกว่ามาหลอกให้รักแบบนี้’
ตอนแรกที่เซลีนได้ยินความคิดเหล่านี้ก็ตกใจและทำความเข้าใจว่ามนุษย์เราใครบ้าง
