เซลีนถอนหายใจเมื่อเดินหนีพ้น เธอเบื่อหน่ายจะเถียงกับมนุษย์ประสาท ความยากเดียวในการมาอยู่ในนิยายเรื่องนี้คือการสลัดตัวละครในเรื่องออกจากชีวิต เซลีนเข้าใจและรู้ว่านางร้ายผิด แต่เกลียดกันมากก็อย่ามายุ่งสิ นี่ตามจิกตามกัดไม่หยุด
ตัวร้ายเองก็ไม่ได้ดีไปกว่าเธอสักเท่าไรหรอก เขาก็คนขี้อิจฉาเหมือนกัน การกระทำของเขาก็ร้ายกาจ ปากเสียแต่เที่ยวสอนคนอื่น
“ไม่ได้ยินที่ฉันเรียกเหรอ” เสียงตวาดดังตามหลังเซลีนมาติด ๆ พร้อมทั้งกระชากเธอมาถามด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราด
เหนือทัพไม่เคยต้องเดินตามผู้หญิงคนไหนมาก่อน เซลีนไม่มีสิทธิ์มาเมินใส่เขาผู้ที่เคยช่วยเธอจากงานแต่งนั่น
“วันนี้ลีนอยากเที่ยวคนเดียว” หญิงสาวบิดข้อมือให้หลุดจากชายหนุ่ม ด้วยความที่แรงน้อยกว่าสะบัดกว่าจะหลุดก็ใช้เวลานานไม่น้อย แถวนี้คนผ่านไปมาจะไล่อีกฝ่ายก็ดูไร้มารยาทเกินไป
“กินข้าวเสร็จก่อนค่อยเที่ยว” ตัวร้ายหน้านิ่งยังคงย้ำถึงเรื่องเดิม ขณะเดี
