ฉันได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้าให้เขา เพราะหัวใจที่หยุดสั่น มันกำลังกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง โอ้ย… เดินแบบไหน ยังไงต่อ ต้องทำยังไง ต้องแบบไหน กูทำตัวไม่ถูกแล้ว!
“เอ่อ… ร้านไหนอ่ะ” เขามองฉันนิ่ง ๆ ก่อนจะหันหลัง เดินนำไปทันที ส่วนฉันก็ได้แต่เดินตามหลังเขาต้อย ๆ มองแผ่นหลังกว้าง ๆ มองขายาว ๆ สูดดมกลิ่นหอม ๆ ที่พัดเข้าหน้าหลายต่อหลายรอบ เหมือนคนโรคจิต
ก็เขาหอม เขาหล่อมากนี่น่า... ฉันชอบกลิ่นแบบนี้จัง กลิ่นอ่อน ๆ ของน้ำยาปรับผ้านุ่มที่ละมุนละไม ดมทีไรก็ชื่นใจทุกคะ
“ว้าย…”
พลั่ก!
โอ้ย! อยู่ ๆ เขาก็หยุดเดินกระทันหัน! ทำฉันที่เดินตาม หน้าชนกับแผ่นหลังเขาจัง ๆ
ตอนนี้ทั้งเจ็บ ทั้งอาย ไม่ใช่อายอะไร อายที่เมคอัพกูหายไป ประมาณครึ่งหน้า!
“เป็นอะไรไหม” ขณะที่ฉันก้มหน้าก้มตาจับจมูกตัวเอง เขาก็รีบก้มลงมาถาม อย่าก้มดิ อย่าก้ม เครื่องสำอางฉันหลุดหมดแล้ว!
“ไม่เป็นไร ๆ เหอ ๆ ฉันขอกลับห้องก่อนได้ไหม” ฉันพยายามโบ
