ฉันพยายามเพ่งดูอีกรอบ แต่ดูยังไงก็ดูไม่ออก ว่าใครทำอะไร ใครเป็นใคร
ฉันจึงตัดสินใจ เดินกลับไปที่รถ แล้วหยิบแว่นดำมาใส่ ก่อนจะทำตัวเป็นเซเลปเดินเข้าไปในร้าน และสั่งกาแฟง่าย ๆ ไปนั่งที่โต๊ะมุมสุด
ที่มันติดกับผู้ชายนั่งหันหลังคนนึง ผู้ชายคนนั้น เขาพาดเสื้อกาวน์ไว้บนพนักเก้าอี้ คงจะเป็นหมอมั้ง แต่ไม่ใช่นนท์แน่นอน นนท์เขายืนยันจะตาย ว่าเขา... ไม่ใช่หมอ
พอได้ที่ ฉันก็กดปิดเสียงโทรศัพท์ ทักนนท์ไปอีกครั้ง
ฉัน: ไหนล่ะรูป รออยู่ ๆ
‘ตึ้ง~’ เสียงแจ้งเตือนใคร? มันดังเบา ๆ ใกล้ ๆ ฉันนี่เอง
ฉันตัวแข็งทื่อไม่กล้าหันไปทางไหน ได้แต่เหล่ตามอง มองไปรอบ ๆ จนนนท์ตอบกลับมา
PFPIG2: ฉันกินแค่ครัวซองท์ เพราะคิดไม่ออก
PFPIG2: Send Picture
แล้วนนท์ก็ส่งรูปครัวซองท์บนจานเล็ก ๆ กับอเมริกาโนเย็นมา ฉันจึงกดซูมเข้าไปใกล้ ๆ จนเห็นชื่อร้านกาแฟที่เขากินข้างแก้ว
NwN Cafe’
‘พรึบ’ ฉันรีบหยิบแผ่นเมนู ที่เสียบบนโต๊ะมาด
