ฉันมองหน้าใบไม้ ที่มองฉันนิ่ง ๆ ก็พลันคิดออกทันที ใบไม้เอ้ย... แกนี่มันหัวไวชะมัด
“เดี๋ยวจะลองดู ให้เขาเจอยายบ่อย ๆ บอกว่าเขา เป็นเพื่อนไปก่อน จากนั้น ก็ให้เขาเจอแม่บ้างอะไรบ้าง ให้คุ้นเคยกัน แกว่าไง”
ใบไม้พยักหน้ารัว แล้วยกนิ้วโป้งให้ฉัน
“เจ๊ก็ฉลาดดีนี่ ทำไมแต่ก่อนไม่ฉลาดแบบนี้”
ค่ะ มันด่าฉันโง่!
ฉันไม่ตอบโต้อะไร รู้สึกขอบใจมันด้วยซ้ำ พอใบไม้กลับห้อง ฉันก็รีบโทรหายายทันที มันต้องมีอัพเดทให้รู้จักบ้าง แบบเนียน ๆ
Calling | คุณยาย
(ไงลูก ไม่กลับบ้านกลับช่องเลยนะ) รับปุ๊บก็บ่นฉันปั๊บ เออ ฉันก็ไม่ได้กลับบ้านจริง ๆ นั่นล่ะ
“ยายเป็นไงบ้าง เห็นใบไม้บอกว่า ไปหาหมอมา” ยายเงียบไปสักพัก
(ห้ะ... อะไรนะลูก) สรุปไม่ได้ยิน
“ไปหาหมอมา เป็นไงบ้างคะ?”
(อ๋อ... ดีลูกดี คุณหมอมือเบา เป็นหนุ่มหล่อ ยายไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก ไอคอกแคกนี่ล่ะ)
“โห... งั้นต้องไปหาหมอคนนี้บ่อย ๆ แล้วล่ะ ชมขนาดนี้”
(อืม ยาย
