การอยู่ตามลำพังกับสาวงามในขณะที่นางอยู่ในสภาพกึ่งเปลือยนับว่าเป็นการขุดหลุมฝังตนเองโดยแท้…
หลี่จินหมิงผ่านร้อนผ่านหนาวมานานถึงสามสิบหกปี เจอสตรีที่ยั่วกำหนัดมานับไม่ถ้วน แต่ไม่มีคราใดเลยที่เขาจะตื่นตัวจนต้องข่มความปรารถนาดำมืดเป็นการใหญ่เช่นในคืนนี้
เขาควรดูแลภรรยาลับที่ต้องเจ็บตัวเพราะความด่วนตัดสินใจและไม่รู้จักรับฟังความเห็นที่ไม่ตรงกัน มิใช่นั่งนิ่งตัวแข็งเพราะคำขอร้องที่นางกล่าวออกมาอย่างกระอักกระอ่วนใจยิ่ง
“หากท่านอาไม่สะดวก รบกวนช่วยตามเจียอี…”
“สะดวก ข้าแค่กลัวว่าเจ้าจะอาย” หลี่จินหมิงอ้างว่าเห็นใจนางทั้ง ๆ ที่ความจริงแล้วเปลืองเวลาไปกับการตั้งสติเสียมาก เขาผละออกจากเตียงอย่างใจเย็น ดับเทียนในห้องจนเหลือเพียงเล่มเดียวที่ยังให้ความสว่างอยู่ไกล ๆ
“ทำเช่นนี้หนิงเอ๋อร์อายน้อยลงหรือไม่ อาจะได้สวมเสื้อให้เจ้าสักที”
“เอ่อ ท่านอาเจ้าคะ ข้าแค่จะขอให้ท่านแก้มัดสักครู่ มิใช่…”
“ไม่ต้
