“ฮวาเอ๋อร์อย่ากังวลไป มาครั้งนี้พี่นำสมุนไพรบำรุงผิวหน้าและผิวกาย รวมทั้งเครื่องประทินโฉมจากร้านฟางเซียนที่ฮวาเอ๋อร์ชอบมาให้ด้วย…”
“ท่านพี่เฉาเซินทิ้งข้าไปตั้งหลายวัน กลับมาทั้งทีมีของฝากเพียงเท่านี้เองน่ะหรือเจ้าคะ”
น้ำเสียงอ่อนหวานพลันกลับกลายเป็นเย็นยะเยือก จนบุรุษทั้งสามคนที่แอบฟังอยู่ห้องข้างกันถึงกับเผลอลูบต้นแขนเบา ๆ จินตนาการว่าหากตนเองอยู่ในห้องนั้นจะต่อสู้กับมารยาชั้นสูงของสาวงามฮวาเอ๋อร์ได้หรือไม่
ยังมิทันได้เห็นหน้า แต่แค่เสียงก็ทำให้ลุ่มหลงได้แล้ว…
“พี่… พี่มีเครื่องประดับมาฝาก เป็นปิ่นหยกสลักลายดอกเหมยกุ้ย กำไลและต่างหูเข้าชุดกัน ทุกชิ้นล้วนเป็นของหายาก ฮวาเอ๋อร์รับไว้เถิด”
“ของพวกนี้ข้ามีแล้ว หากท่านพี่ไม่ใส่ใจความรู้สึกของสตรีก็อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีกเลย ฮวาเอ๋อร์เบื่อพวกบุรุษที่ชอบหลอกลวงนัก ปากพูดว่าจะทำให้ข้ามีความสุข แต่ดูนี่ปะไร! เอาเครื่องประดับชั้นเลวมาให้ข้า เ
