บทที่14
ทั้ง ๆ ที่คิดว่าชีวิตจะดีขึ้นหมดทุกอย่างแล้วแต่องค์ชายสามที่นั่งเสวยอาหารร่วมกับพวกเขาอยู่นี่มันคืออะไรกัน
หมิงอิงอยากจะหัวเราะ แต่ก็หัวเราะไม่ออก
นี่ไม่ใช่สิ่งที่นางต้องการ นางไม่ต้องการจะพบเจอหรือแม้แต่จะยุ่งกับคนตรงหน้านี้เลยแม้แต่น้อย ที่แย่กว่านั้นคือมู่หานจงนั่งอยู่ที่นี่ด้วยและสีหน้าของเขาก็ไม่สู้ดีนัก
“อาหารของตระกูลฉู่นี่ช่างแปลกตายิ่งนัก ขนาดห้องเครื่องก็ไม่อาจจะทำได้ขนาดนี้”
หมิงอิงมองไปยังบิดา อาหารวันนี้ล้วนเป็นนางทำทั้งสิ้น และนั่นก็เพราะนางนัดมู่หานจงมาที่นี่ แต่อยู่ดี ๆ กลับมีแขกไม่ได้รับเชิญมาด้วยเสียอย่างนั้น
ราวกับว่าฉู่เทียนเล่อเข้าใจสายตาของบุตรสาวแทนที่เขาจะบอกออกไปว่าอาหารเหล่านี้เป็นหมิงอิงบุตรสาวของเขาปรุงเอาไว้รอคู่หมั้นอย่างมู่หานจงเขากลับบอกว่าเป็นมู่หานจงที่นำอาหารเหล่านั้นมาจากต่างเมืองจึงไม่แปลกที่มันจะดูไม่คุ้นตา
“พระองค์คงต้องยกความดีความชอ
