พีรวัสชายตามองคนนั่งข้างๆ ในรถที่กำลังมุ่งหน้าเข้าเมืองเพื่อจัดการเรื่องซ่อมแซมร้าน ก่อนดึงให้หล่อนอิงไหล่โดยไม่พูดอะไร แต่ชั่วอึดใจก็ต้องผลักออกห่างเพราะเพียงออถามคำถามที่ไม่อยากตอบ
“พี่วินัยไปไหนแน่คะ”
“ถามถึงแต่ชายชู้นะยายหมาเน่า”เขาผลักศีรษะหล่อนออกห่างแล้วว่า เพียงออหันขวับมามองตาเขียวปัดอย่างที่ไม่ค่อยเห็นนัก
“นี่คุณยังคิดว่าฉันกับพี่วินัยหรือพี่พงศ์มีอะไรกันอีกหรือ ก็เมื่อคืน” เพียงออเจ็บจุกจนพูดไม่ออก ก้อนสะอื้นตีขึ้นมาอุดตันลำคอ น้ำตารื้นขึ้นมาจนต้องเมินมองไปทางอื่นแล้วแล้วกะพริบตาถี่ๆ ไล่น้ำตาไม่ให้เอ่อล้นออกมา
พีรวัสปลายตามองแล้วดึงมาซบไหล่อีกครั้งแต่เพียงออขืนไว้ออกแรงดึงเท่าไหร่หล่อนก็ขืนไว้เป็นเท่าตัว จนเขาเปลี่ยนจากดึงเป็นผลักศีรษะจนติดกระจกแล้วพูดกลั้วหัวเราะ
“อะไรยายหมาเน่าหัดงอนหรือ พอได้เป็นเมียจริงๆ นี่มีงอนด้วยนะ เดี๋ยวเหอะ”
“เดี๋ยวทำไม” หล่อนถามสวนไปทั้งที่แก้ม
