“คาดเข็มขัดนลิน เครื่องจะขึ้นแล้ว” ได้ยินดังนั้นนลินก็หันซ้ายหันขวาด้วยท่าทางเงอะงะ “มานี่เดี๋ยวฉันทำให้”คิมหันต์ว่า พลางโน้มตัวก้มลงไปคาดเข็มคัดนิรภัยของเธอให้เรียบร้อย “คาดแบบนี้ พอเครื่องขึ้นฟ้าแล้วถึงจะปลดออกได้เข้าใจไหม”
“อือ เข้าใจแล้ว” นลินตอบรับ
“แล้วเดี๋ยวตอนเครื่องกำลังจะลงจอด เขาจะประกาศให้คาดเข็มขัดอีกที เธอทำเป็นแล้วใช่ไหม หรือจะให้ฉันคาดให้อีกรอบ”
“เป็นแล้ว ! ฉันไม่ใช่คนเข้าใจอะไรยากสักหน่อย !” แค่คาดเข็มคัดให้เมื่อกี้ยัยนลินก็เขินจะบ้าตายอยู่แล้ว ขืนตอนเครื่องลงจอดเขาจะต้องมาคาดเข็มขัดให้เธออีกละก็ หัวใจเธอคงได้ระเบิดออกมาแน่ ๆ !
เมื่อเครื่องบินทะยานขึ้นฟ้านลินก็ดันประตูหน้าต่างข้างตัวให้เลื่อนขึ้นเพื่อมองวิวมุมสูงจากบนเครื่องบิน เป็นครั้งแรกที่เธอได้ขึ้นมาอยู่บนนี้ แน่นอนว่าเธอมีความสุขมาก ๆ อีกทั้งยังตื่นเต้นมาก ๆ ด้วยเช่นกัน เธอพยายามจะเก็บอาการเหล่านี้ไว้ในใจแล้วแท้
