Sold to the Montague

Chapter 1

pinagbili ni Krusita ang sariling anak na sanggol sa mga Montague kapalit ng kalayaan ng asawa. Nakulong ang asawa nito sa salang pagnanakaw ng salapi sa nasabing pamilya. Bilang kapalit ng kalayaan nito, napilitan si Krusita sa alok ni Don Zalazar Montague na bilhin ang anak na babae.

Naging mahirap para kay Krusita ang desisyon niyang 'yon ngunit naisip nitong mapapabuti ang buhay ng kanyang anak sa mga kamay ng pamilya Montague. Tulong narin niya ito sa mag asawa na kanyang pinag sisilbihan sapagkat hindi mabiyayaan ng anak na babae ang dalawa.

May dalawang anak ang mag asawa at puros lalaki ang mga ito. Isang pitong taong gulang na si Senyorito Fabio at tatlong taong gulang na si Senyorito Matias Montague. Nasa Amerika ang panganay na si Fabio para sa pagaaral at naiwan sa Pilipinas si Matias.

"Umalis na kayo." Ani ni Senyora Dayana ng makuha ang sanggol sa mga bisig ni Krusita. Malungkot ang mga mata at bagsak ang balikat ni Krusita nang iwan ang anak dito. Mayroon na rin silang sapat na salapi ng kinakasama para makapag simula ng bagong buhay sa probinsiya.

Kinuha na ni Krusita ang mga maleta't lumabas ng hacienda. Nag aantay naman ang asawa nito na halatang walang pakialam sa anak nang makakuha ng pera.

Tuwang tuwa naman si Senyora Dayana sa munting anghel. Hulog ito ng langit sakanya at mabilis na nahulog rin ang loob niya para rito. "Anong ipapangalan natin sa bata?" Tanong ni Don Zalazar.

"Alena, Alena ang ipapangalan ko sakanya. Alena Montague." Ani ng Senyora at hinalikan sa noo ang munting anghel.

Ilang taon ang lumipas...

"Kaloy! Dalian mo wag kang kukupadkupad!" Mabilis kong pinadyak ang bisekleta papalayo sa hacienda.

"Hoy Alena ang bilis mo naman. Baka masugatan ka malalagot talaga ako kay Senyora Dayana." Napailing ako at napairap. Si mama ang tinutukoy nito.

Kababata ko si Kaloy. Trabahador namin ang kanyang mga magulang.

"Hindi yan bilisan mo lang at baka mahuli na tayo!" Sigaw ko. Maganda kasi ang panahon sapat para mangisda. Nagpaalam naman ako kay Manang Peri at pumayag ito basta hindi ako magtatagal.

Katorse anyos na ako at nagdadalaga na. Pero ang isip ko ay puro kapilyuhan. Si Kaloy naman ay kinse anyos na at isa talaga siya sa malapit sa'kin. Ang matalik kong kaibigan.

"Ang bagal mo naman. Nakakarami na ako ng huli." Madalas ko itong asarin dahil sa hindi makahuli huli ng isda.

"Akin na nga iyan at lalagyan ko ng bulate!" Kinuha ang pamingwit at kinabitan ng patibong para mga isda.

Ilang oras ang lumipas...

Naiinip na ako dahil tumutumal na ang mga huli namin at maghahapon na. Nakarinig ako ng ugong ng kotse. Napalingon dito at nakita si Kuya Matias kasama ang kanyang kasintahan na si Ate Monica.

"Oh kayong dalawa diyan hindi pa ba kayo sasabay?" Tanong ng kuya. Mabait si Kuya Matias. Sa katunayan pa nga niyan ay ako pa ang naglakad dito para kay Ate Monica kapalit ang pagpayag nitong makipaglaro ako sa labas ng hacienda.

"Opo sasabay na kami kuya!" Sigaw ko at kinuha ang supot saka inilagay ang ilan sa mga nahuli namin. Tinulak ko na rin ang bisekleta ko at ganoon rin si Kaloy at ikinabit sa likurang banda ng kotse.

"Kamusta Alena dalaga kana ah." Pangangamusta ni Ate Monica. Tatlong taon na kasi silang magkarelasiyon ng kuya at sa tatlong taong 'yon ay bibihira ko itong makita. Napakaganda niya at mestiza. Mapupula ang mga pisnge, maliit ang ilong at mapupungay na mga mata.

"Ayos lang ate. Kayo ng kuya ko kamusta? Hindi ba pasaway yan?" Dinilatan naman ako ng mata ni Kuya Matias. Noon kasi habang nasa Manila si Ate Monica, may nakita akong babae na inuwi niya sa hacienda. Tsk loko talaga to napaka babaero.

"Ang bait bait ng kuya mo. Napaka swerte ko." Akala mo lang 'yon Ate Monica. Loko loko talaga yan.

Tahimik naman si Kaloy na halatang nahihiya. Ipinakilala ko rin ito kay Ate Monica bilang matalik na kaibigan.

"Monica hija kamusta na?" Nakipag beso beso ito sa mama nang makababa na kami. Si Kaloy naman ay kaagad na nagpaalam dahil kakailanganin pa siya sa bukid.

"Tita I'm very fine. Kayo po? Lalo kayong gumaganda." At nag bolahan na sila.

"Teka ano 'yung amoy malansa?" Kumunot ang noo ni mama. Napakagat ako saking labi at itinago sa likuran ang supot. Napatingin naman sa'kin ang kuya at natatawa ito. Talagang mabubuking ako dahil sakanya.

"Alena hija." Patay, sa mga tingin pa lang ng mama alam kong bisto na ako.

"Eh?" Hindi ako nakapag salita. Wala akong masabi.

"Sige na maglinis ka na ng katawan at ibigay mo yan kay Manang. Malapit na tayong mag dinner. Monica dito kana kumain nagpaluto ako para sayo."

Sinunod ko naman ang bilin ng mama. Nakapaglinis na ako ng katawan at nakapagpalit na ng damit. May kumatok sa labas at alam kong pinapababa na ako ni mama.

"Bababa na." Sabi ko. Maya maya lang ay bumaba na ako at naabutan ko na silang nag kukwentuhan. Wala ang papa dahil nagpunta ng Amerika. Graduation kasi ni Kuya Fabio at balita ko uuwi na ito ng Pilipinas para mag patakbo ng Montague Corp. Sakanya kasi ipinamahala ng papa ang kumpanya.

"Alam ko na excited ka sa pag uwi ng kuya mo Alena." Ani ng mama. Hindi ko pa kasi nakikita kahit na isang beses si Kuya Fabio at tanging sa picture lang na pinapakita ng mama. Ang Kuya Matias lang ang nakakita dito dahil paalis alis ito ng bansa.

"Excited na kinakabahan mama." Aaminin ko, wala akong anumang ideya tungkol kay Kuya Fabio. Ano kaya ang ugali niya? Mabait kaya siya? Masungit kaya? Hindi ko alam.

"Wag kang kabahan mabait si Fabio." Ani ni Kuya Matias. Hindi talaga niya tinatawag na Kuya ito dahil kakaunti lang daw ang agwat ng kanilang edad.

"Maghanda ka nga lang dahil ayaw ng maingay non." Dagdag pa nito. Napalunok naman ako. Hindi ko alam 'kung papaano ihahanda ang sarili ko. Never naman kasing umuwi ng Pilipinas si Kuya Fabio at hindi ko alam ang ugali niya.

"Matias tinatakot mo naman ang prinsesa natin." Hinaplos ng mama ang buhok ko. Napanguso naman ako at tumawa si Kuya Matias. Hilig talaga niya ang manira ng araw.

Natapos kaming kumain. Kinakabahan ako para bukas dahil uuwi na ang Kuya Fabio. Inihatid naman ng Kuya Matias si Ate Monica at mukhang duon na matutulog.

Kinabukasan...

Maaga palang ay nadidinig ko na ang pagbubunganga ng mama. Nadidinig ko na abala ito sa pag uutos at pag aayos ng hacienda dahil sa pag uwi ng Kuya. Walang pasok dahil bakasiyon kaya't tinanghali nanaman ako ng gising.

Napaupo ako saglit at kinusot kusot ang mapupungay na mata dahil sa kakagising palang. Napalingon agad ako sa pinto dahil sa pagkatok mula sa labas.

"Senyorita mag handa na raw po kayo at bumaba na bilin ng mama niyo." Isa sa mga kasambahay ito.

"Sige po bababa na." Umalis na ito at nagtungo na ako sa banyo para maligo. Matapos ko sa pagligo at pagpapatuyo ng buhok ay sinuot ko na ang puting bestida na hanggang tuhod ang haba. Inilugay ko lang ang itim na buhok tsaka tinignan ng maigi ang sarili.

Lumabas na ako ng kwarto para mag umagahan. Alas diyes na kasi ng umaga at alam kong tanghali na 'yon para sa mga tao rito lalong lalo na sa mama.

"Hija kumain kana. Nagpaluto ako ng mga paborito mo." Napangiti ako dahil ang ulam ay tocino at itlog na maalat. May gatas rin.

"Nako tataba na talaga ako nito mama. Baka hindi na magkasiya ang uniform ko sa pasukan." Biro ko. Tumawa naman ito at inayos ang buhok ko.

"Aysus maganda parin ang princess ko kahit tumaba pa yan." Lumaki ang pagkakangiti ko sa mga labi at nagsimula ng kumain.

Wala pa rin si Kuya Matias at alam kong kasama niya si Monica at duon nagpalipas ng gabi.

"Hindi nanaman umuwi ang kuya mo. Nako magaling talaga." Natawa ako sa sinabi ng mama. Alam na alam ko kasing babanggitin niya ang Kuya Matias dahil hindi ito sanay na hindi kompleto sa hapagkainan.

"Namiss lang po nila ni Ate Monica ang isa't isa mama." Pagloloko ko pa.

Magsasalita pa sana ito nang makadinig na kami ng ugong na nag mumula sa sasakyan. Napatayo agad si mama at napasilip sa bintana.

"Andiyan na sila!" Labis ang kagalakan nito. Napasunod naman ako agad sakanya nang magdali daling pumunta sa labas.

Itim na kotse ang sumalubong samin. Unang lumabas ang driver at si papa naman ang sumunod. Nakita ko pang buhat buhat ng driver ang ilan sa mga maleta.

Bumukas na ang pintuan sa likuran at may isang lalaki ang lumabas. Naka itim itong shirt at maong na kupas. Taas taas ang buhok at talaga namang napaka gwapo. Gwapo rin naman si Kuya Matias pero mas higit na gwapo ang isang ito.

"Fabio hijo!" Patakbong sumalubong ang

mama. Siya nga, ang Kuya Fabio.

Humalik at umakap si mama dito at gumanti rin ang Kuya Fabio. Ang papa naman ay nakangiting umakbay ay humalik rin sa mama.

"Ang gwapo gwapo talaga ng anak ko." Puri dito ng mama. Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sakanya. Talaga naman kasing napakagwapo ng Kuya Fabio.

Ilang sandali lamang ng tapunan ako nito ng tingin. Napangiti ako dito bilang pagbati. "Hija Alena halika dito. Kamustahin mo ang Kuya Fabio mo." Tawag sa'kin ng papa. Sumunod ako dito at lumapit sa kuya.

"Kuya kamusta po?" Hindi ko kasi alam 'kung ano ang sasabihin. Nanatili itong nakasimangot at tahimik. Totoo nga ang sinabi ng Kuya Matias. Suplado ang Kuya Fabio.

Napatingin na lang ako sa iba ng titigan ako nito. Masamang titig at nakakunot ang noo.

"And you are?" Takang tanong nito. Napatingin ako sakanya. Hindi ba ako nababanggit ng mama at papa dito kapag nagpupunta sila sa Amerika?

"Fabio siya ang kapatid niyo ni Matias. Siya si Alena anak." Pakilala ng mama.

Napangiti na lang ako habang masama parin ang tingin nito sa'kin. Nag iba ang ihip ng hangin. Hindi na ako komportable sa masamang titig nito.

Mabuti na lang at nag salita ang papa. "Asan si Matias? Hindi ba niya alam na narito si Fabio?" Tanong nito sa mama.

"Kasama niya si Monica. Nandito sila kagabi lumuwas ng Manila." Ani ng mama. Sa Manila kasi nag aaral si Kuya Matias at umuuwi uwi lang dito sa San Ruiz.

"Sandali nga at tatawagan ko." Ani ng papa at kinuha ang cellphone. Si mama naman ay nagpaalam rin.

Ipinakuha nito ang mga bagahe ng Kuya Fabio at kami na lamang na dalawa ang naiwan. Hindi na ako tumingin rito. Tahimik lang kami hanggang sa umalis na ang mga katulong papasok dala dala ang mga maleta. Hindi naman na bumalik ang mama na naging abala sa loob.

Para akong natuod. Hindi makagalaw sa kinatatayuan. Bigla namang naglakad ito papalapit sa'kin kaya't napalingon ako. Nagulat dahil sa lapit niya at hanggang dibdib lang ako dahil sa tangkad.

Yumuko ito at nagpantay ang aming mga tingin. Hindi parin nagbabago ang kanyang aura. Nakasimangot parin at kunot ang noo.

"I will make your life miserable." Nagulat ako sa binitawan niyang salita tsaka ito nagsimulang maglakad paalis. Naiwan ako sa labas na gulat at lutang ang isip.

Anong ibig sabihin niya?

Tatlong taon ang lumipas...

Disi syete anyos ako at nakatuntong na sa kolehiyo. Ilang taon narin nang pahirapan ako ng Kuya Fabio. Naging mas mailap ito sa'kin at puro masasakit na salita lamang ang kanyang binibitawan.

Hindi naging madali sa'kin ang lahat lalo pa na kapag umuuwi ito ng hacienda. Maging ang pakikipagkaibigan kay Kaloy ay pinutol nito. Walang sino mang kalalakihan ang nakakalapit sa'kin. Nasira ang lahat ng kaligayahan ko sa mga kamay niya at para bang natutuwa pa kapag nakikitang nahihirapan na ako.

Wala ang papa at mama. Nasa Amerika dahil sa kasal ng kakilala nila. Isang gabi, nagising ako dahil sa sobrang init. Nawalan ng kuryente kaya't napabalikwas ako ng tayo para tignan 'kung ano ang nangyare. Bakit nawalan ng kuryente? Nagbabayad naman buwan buwan.

Pagpihit ko ng pinto at nang makalabas na'y nanibago ako. Wala akong makita dahil sa sobrang dilim. Sinipat ng paa ko ang daan pababa nang biglang may humila ng pulsuan ko at marahas akong isinandal sa pader.

"Ano ba!" Nanlaban ako. Hindi ko kilala 'kung sino ang taong 'yon ngunit amoy na amoy ko ang alak dito na naghalo sa sarili niyang pabango.

"Bitawan mo ako." Sabi ko ngunit humigpit lang ang hawak nito sa'king magkabilang braso at napapikit ako dahil sa sakit. Marahas at brusko ito.

Nanlaban ako. Pilit ko siyang tinutulak ngunit malalim na paghinga at rahas ng pagkakahawak ang tanging iginaganti nito.

"S-Sino ka?" Naiiyak na ako. Napasukan ba kami ng magnanakaw? Hindi ito sumagot at sa halip ay siniil ako ng halik. Masakit at marahas 'yon. Nalasahan ko ang sariling dugo nang pigilan ko ito. Mas lalo lang siyang nagiging marahas.

Naghalo na ang sariling luha dito na nanggaling sa'kin. Tinutulak ko siya ngunit hindi ito nagpapatinag.

Bumaba ang mga halik sa leeg ko at naramdaman ang mainit at malambot na dila. "Tama na!" Magsumigaw man ako ay walang makakarinig. Wala ang mga kasambahay dahil nagsipaguwian sa kanilang tahanan.

Sinipsip nito ang balat sa'king leeg. Halos mamaos na ako kasisigaw na tumigil ito hanggang sa marinig ko na lang na napunit ang tela ng aking pang itaas. Nasira ito at bumungad ang dalawang dibdib ko. Mapangahas niyang siniil ng halik ang mga ito at nagpapalit palit. Marahas at masakit. Wala akong maramdamang pagiiyak mula sakanya.

"Tama na maawa ka sa'kin!" Humihikbing sabi ko nang tumigil ito. Lumayo ng bahagya tsaka ko niyakap ang sarili para takpan. Nanghihina ang mga tuhod ko. Nanginginig ang mga katawan dahil sa sobrang takot.

Maya maya lang ay bumukas ang buong ilaw sa hacienda. Nagulantang ako nang makita ang Kuya. Masama ang mga tingin nito habang may ngisi sa labi.

"K-Kuya?"