Hale, adada çok güzel bir manzaraya sahip, sıcak ve düzenli evinin kapısını açarken içindeki mutluluğa gülümseyerek tepki veriyordu. İki hafta önce bu evin kapısından İstanbul’a gitmek için çıktıkları anı gözlerinin önünde canlandırdı. Bu anı kaşlarının havaya kalkmasına neden olurken bir de şimdiki dönüşüne baktı. Minik prenses Ateş’in kucağındaydı. Yol yorgunu olduğu için biraz uykusu vardı ve bu durumda bile ısırılacak bir şekilde bakıyor, nereye geldiğini algılamaya çalışıyordu. İstanbul’da Çanakkale’ye Ateş’in arabası ile gelmişlerdi. Limandan onları Taner, yatı ile aldığında yanında Nazlı vardı ve üçünü limanda gördüğü andan bu yana ne kadar güzel bir aile olduklarını söyleyip duruyordu. Hale, buna karşı gelmekten ziyade gülümsemeyi tercih ediyordu. İçinden dilediği şey buydu fakat b
