husband คุณคือสามี

5. เมีย

ใบหน้าหวานง้ำงอขึ้นมาอีกจนได้ เมื่อหลังจากที่เธอร่ายยาว เขาก็เลือกเพียงแต่ถอดถอนหายใจออกมา

"อยู่ไหนล่ะบูม บอกมาสิ ฉันจะไปหานายตอนนี้เลย"

(อย่าเอาแต่ใจนักได้ไหมลี มองดูสภาพตัวเองตอนนี้ก่อนดีไหม หัวฟูเพราะพึ่งตื่นนอน ยังไม่ได้ล้างหน้า ยังไม่ได้แปรงฟัน ยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ควรจัดการตัวเองก่อนดีไหม แล้วอยากไปไหนก็ค่อยว่ากัน)

บูรพาว่าไป พลางยกมือห้ามปรามลูกน้องคนสนิทที่กำลังจะเข้ามารายงานบางอย่าง และหันกลับมาสนใจที่เสียงสนทนาในปลายสายตามเดิม ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ว่าเมื่อครู่เขาเผลอเอ่ยชื่อเธออย่างสนิทสนมอีกครั้ง ไร้คำว่าคุณนำหน้า เหมือนที่เขาเคยเรียกอย่างที่ผ่านๆมา

ส่วนอีกฝ่าย เมื่อได้ยินปลายสายพูดแบบนั้น เธอก็เลือกที่จะหยัดกายลุกจากเก้าอี้ที่นั่ง พลางพาตัวเองไปหยุดยืนที่กระจกใสบานใหญ่ จริงแบบที่เขาว่า คือเธอยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง และอดคิดไม่ได้ว่า เขารู้ดีมากเกินไป

ฉับพลัน เธอก็นึกคิดถึงบางสิ่งบางอย่าง ดวงตาสวยตวัดมองไปรอบๆข้างๆบริเวณที่เธออยู่ ก่อนจะสดุดตากับตู้ชั้นขนาดใหญ่ที่อยู่ภายในห้องครัว ตาสวยเบิกกว้างเล็กน้อย ไม่ได้ตื่นเต้นหรือแตกตื่นอะไรกับของประดับประดาในห้องครัวของเขาด้วยซ้ำ เพราะบางอย่างที่เธอสะดุดตา คือบางสิ่งบางอย่าง ที่พอเวลามันทำงาน ค่อนข้างมีประโยชน์มากเลยทีเดียว

ลีลายกยิ้มออกมาทั้งๆที่ยังไม่วางสาย ก่อนที่เธอจะกลับไปนั่งที่ตำแหน่งเดิมอีกครั้ง มือบางยกสางผมตัวเองลวกๆ เพื่อที่จะให้เส้นผมเข้าทรงมากกว่าที่เป็น

"นายพูดเหมือนนายอยู่ในห้องเดียวกับฉันเลยนะ"

ครู่หนึ่ง ที่อีกฝ่ายเงียบไป ก่อนที่เขาจะรีบอธิบายออกมา

(ก็ผมออกจากห้องได้ไม่นาน คุณก็โทรเข้ามาผมคิดเป็นอื่นได้ไหมล่ะ)

"งั้นก็บอกมาได้แล้วว่าตอนนี้นายอยู่ที่ไหน ข้าวต้มที่นายทำ แลดูน่าทานดีนะ แต่ฉันอยากทานข้าวกับนายมากกว่า"

เธอเอียงหน้าพลางพูดไป ดวงตาจับจ้องที่ชามข้าวต้มนิ่ง พยายามอย่างยิ่งที่จะแสดงออกให้มันชัดเจน ว่าเธอไม่ชอบการอยู่ลำพัง และทราบดี สิ่งที่เธอกำลังกระทำอยู่ในตอนนี้ อีกคนเห็นทุกอย่างแน่นอน

เล่นแอบติดตั้งกล้องแบบนั้น เธอก็ไม่ทราบเช่นกัน ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไร

"นายจะขังฉันไว้ในห้องสี่เหลี่ยมแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันไม่ได้อยู่ที่เมืองไทยนาน ฉันไม่รู้หรอกว่าควรไปที่ไหน กลับบ้านก็ไม่ดีแน่นอน เพราะคุณแม่จ้องจับผิดเราอยู่ ส่วนเพื่อนๆของฉัน ก็คบหาเฉพาะเพื่อนที่อยู่อังกฤษเท่านั้น ที่ไทยฉันไม่มีใครเลยสักคน ฉันมีแต่นาย นายจะกล้าทิ้งฉันไว้คนเดียวแบบนี้หรือไง.."

(อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วลงมารอผมที่ล็อบบี้ด้านล่าง อีกสี่สิบนาที ผมจะไปรับคุณ)

เสียงห้วนบอกออกมาก่อนที่สายสนทนาจะตัดไป ส่วนอีกคนก็ได้แต่ลอบยิ้มออกมาอย่างพอใจ ที่สุดท้าย เธอก็ได้ทุกอย่างในสิ่งที่เธอต้องการ

.

.

.

แกร๊ก~

"ผมบอกว่าสี่สิบนาทีจะมารับคุณ คุณควรจัดการทุกอย่างให้พร้อม ไม่ใช่พึ่งก้าวขาออกมาจากห้องน้ำแบบนี้"

บูรพาเปล่งเสียบออกมาทันที เมื่อเขาขับรถเข้ามาจอดในคอนโด และถามพนักงานชั้นล่าง ว่าผู้หญิงที่พักอยู่ในห้องของเขาลงมาหรือยัง และคำตอบที่ได้ ไม่เป็นที่พอใจ วันนี้เขายุ่งมาก เขามีงานสำคัญที่ต้องทำ พยายามโทรหาแล้วแต่เธอไม่ยอมรับสาย ซ้ำพอมาถึง กลับพบลีลานุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวออกมาจากห้องแต่งตัวเท่านั้น

"ฉันเปล่าพึ่งออกมาจากห้องน้ำนะ คือฉันอาบน้ำแล้ว แต่งหน้าแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วไง แต่เหลือแค่เลือกชุดที่จะใส่เท่านั้นเอง"

ลีลายกชุดของเธอที่เผลอหิ้วออกมาขึ้นสูงเพื่อโชว์เขา แต่ทว่า เขายังเลือกที่จะชักสีหน้าใส่เธอ

"แค่ใส่เสื้อผ้า จำเป็นต้องใช้เวลาขนาดนั้นเหรอลี วันนี้ผมยุ่งมาก ผมพยายามเคลียร์ทุกอย่างแล้วรีบมารับคุณ แต่คุณกำลังจะทำให้ผมเสียงาน"

"นี่บ่นอะไรนักหนา แค่หาชุดที่มันเรียบร้อยมากๆไม่ได้แค่นั้นเองไหมล่ะ ก็นายไม่ชอบเวลาฉันใส่สั้น ฉันก็เพียงแต่กำลังหาชุดยาวๆเอาใจนายเท่านั้นเอง"

ว่าไป ก่อนที่ตาคมของบูรพาจะตวัดมองเธอ

"ผมไม่ได้ต้องการให้คุณมาเอาใจ"

"นี่เมียนะบูม อย่าเถียงนักได้ไหม แค่บอกว่าหาชุดไม่ได้ งั้นนายจะให้ฉันใส่ชุดไหน นายไปเลือกมาเองก็แล้วกัน"

ทันทีที่จบประโยคนั้น ลีลาก็เลือกที่จะทิ้งสะโพกลงบนโซฟาทันที

"นี่ไม่ใช่หน้าที่ของผมนะลี ผมไม่ได้มีหน้าที่มาหาเสื้อผ้าให้คุณใส่ คุณไม่ใช่ลูกผมนะรู้เอาไว้"

"ก็ไม่ใช่ลูกอยู่แล้วไง นี่เมียไง ต้องให้เปิดทะเบียนสมรสไหม ฉันใช้นามสกุลนายอยู่ อย่ามาทำเป็นจำไม่ได้"

"คุณเองก็อย่าทำเป็นจำไม่ได้ แค่เมียในนาม แค่เมียที่เล่นละครตบตามารดาของคุณเท่านั้น เราไม่ได้เป็นอะไรกัน คุณไม่ควรทำตัวแบบนั้น"

เมื่อเขาเถียงออกมาทันควัน ลีลาก็ยันกายลุกเผชิญหน้ากับเขาทันที

"นายไม่ได้มีหน้าที่มาสั่งสอนฉัน ต่อให้จะเป็นเมียแบบไหนก็เมียอยู่ดีไหมล่ะ ถ้าฉันไม่ยอมหย่ากับนาย นายก็หย่ากับฉันไม่ได้ แล้วถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันทำหน้าที่เมีย ฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปเด็ดขาดรู้เอาไว้เลย"

"คุณไม่มีวันได้ทำหน้าที่นั้น คุณรู้เอาไว้เลย"

"หึ.. บอกให้ฉันรู้เอาไว้ ถ้านายจับฉันทำเมียด้วยตัวเองเมื่อไหร่ อายมากนะบอกเลย"