[6]
เพชรที่หายไปกับซิก้าของฆาตกร
มื้อเที่ยงของวันที่หลังคายังถูกคลี่คลุมด้วยปุยหิมะ ณัชรินทร์นั่งละเลียดมื้อเที่ยงด้วยอารมณ์ไม่ค่อยอยากกินสักเท่าไหร่ เธอยังปวดศีรษะไม่หาย แม้ว่าอาการตัวร้อนเพราะพิษไข้จะเบาบางลงแล้วก็ตาม น้องสาวของเธอดูเจริญอาหารดี ผิดจากคนที่ชายคนรักเพิ่งจากไปหมาดๆ แต่ก็นั่นแหละ นี่คือพาขวัญนี่นา หล่อนไม่ค่อยพาตัวเองตกอยู่ในโหมดทุกข์ระทมนานนัก หล่อนถนัดหาความสุขให้ตัวเองมากกว่า
“สร้อยข้อมือพี่ สวยดีนะ” พาขวัญเอ่ยพลางยกแก้วเครื่องดื่มของตัวเองขึ้นจิบ อาหารเลิศรสไม่ได้ทำให้เธอสะกิดใจได้เท่าเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายของพี่สาว พี่เธอเหมือนคุณนายมาเฟียเข้าไปทุกทีแล้ว เสื้อผ้าเครื่องประดับของหล่อนดูดีมีราคามาก อ้อ...ยกเว้นสร้อยดอกเดซี่ที่เธอเคยให้ มันหมองลงไปตามกาลเวลา แต่เจ้าตัวก็ยังสวมอยู่
ณัชรินทร์มองสร้อยข้อมือที่เป็นมุกเม็ดเล็กประดับเพชรห้อยร้อยเรียงกัน มันเข้ากับชุดสีขาวที
