“ก็...ตอนเล็กๆ น่ะ”
“เล็กขนาดไหนกัน ถ้ายังเล็กแล้วทำไมถึงจำเขาได้ล่ะ”
“ช่างเถอะน่า ไม่มีอะไรสำคัญหรอก ว่าแต่...เราจะกลับกรุงเทพฯ ได้ยังไง พี่มีพาสปอร์ตเหรอ”
“มีสิ เลฟจัดการให้น่ะ”
“ดีจริง ให้เขาทำให้ฉันบ้างสิ พอดี...ฉันทำกระเป๋าหายตอนหนีพวกมาเฟียน่ะ พาสปอร์ตของพี่กับของฉันก็อยู่ในนั้นด้วย”
ณัชรินทร์มองน้องอย่างพิจารณา พาขวัญจะมาไม้ไหนอีก เธอเล่นตามน้ำไป เรียกฟีโอดอร์ขึ้นมาหา ก่อนที่ฟีโอดอร์จะขอรายละเอียดส่วนตัวของพาขวัญ และถ่ายรูปเจ้าหล่อน เธอเฝ้ามองอยู่เงียบๆ ตอนที่พวกเขาทำธุระกัน บางจังหวะก็เหลือบมองเสื้อโคทไปด้วย
“โอ...ง่ายขนาดนี้เลยเหรอคะ ขอบคุณนะคะคุณพ่อบ้าน” พาขวัญยิ้มหน่อยยิ้มใหญ่ กล่าวคำขอบคุณต่อพ่อบ้านของเลฟ อำนาจเงินนี่มันช่างมีพลังจริงๆ แค่ให้ข้อมูลส่วนตัวกับถ่ายรูปไม่กี่แชะ ฟีโอดอร์ก็บอกว่าเรียบร้อย
“อีกไม่กี่วันคงเสร็จเรียบร้อยครับมิส ต้องการอะไรอีกไหมครับ”
“ไม่ค่ะ ขอบ
