“แล้วน้องฉันล่ะ”
เลฟนิ่งคิดชั่วนาที “ตามมานี่” เขาสั่งแล้วก้าวออกจากห้อง
คนถูกสั่งรีบสวมเสื้อคลุมแล้ววิ่งตามเขาไป พาขวัญงัวเงียลุกมาเปิดประตู อันที่จริงหล่อนตื่นสักพักแล้วเพราะสาวใช้มาปลุกก่อนเวลา
“มีอะไรกัน แล้วนี่...อเล็กเซย์หรือว่า...”
“จัดการตัวเองให้เสร็จในครึ่งชั่วโมง เธอต้องขึ้นเครื่องไปเมืองไทย”
น้ำเสียงติดเย็นชา ไม่บอกก็รู้ว่านี่คือเลฟอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ที่เธออดสงสัยไม่ได้ นั่นคือทำไมเขาถึงยอมส่งตัวเธอกลับง่ายๆ อย่างนี้
“จริงเหรอ!” ย้อนถามเลฟ แต่พี่สาวเป็นคนโต้กลับมา
“จริงน่า เธอรีบแต่งตัวเถอะ พาสปอร์ตล่ะ ฟีโอดอร์เอามาให้หรือยัง”
“อือ...เอามาให้แล้ว” พาขวัญตอบไป จู่ๆ ก็เหมือนโชคจะเข้าข้าง “ขอบคุณที่ยอมปล่อยเราไป”
“ไม่ใช่เรา”
“ฮะ?” เธอส่งเสียงรับคำปฏิเสธของเลฟ
“ถึงจะไปเมืองไทย เธอก็ต้องอยู่ในความดูแลของฉัน เธอจะอยู่กับฉันในที่ที่ฉันจัดไว้ให้ จนกว่าจะคืนเพชรมา”
“อ้อ
