เขาพูดให้หล่อนจินตนาการตาม มันคงจะอร่อยจริงๆ
"ตามใจเถอะ แต่ฉันขอนั่งลงบนกระท่อมนี่ล่ะ ดูนายเก็บดอกบัวให้ฉัน"
นี่จะเย็นแล้วเหรอ ธาริดาใช้เวลาอยู่ตรงนี้นานมาก เป็นเพราะอยากหลบสายตาป้าใหญ่ที่คงไม่รู้ว่าเธออู้งานเลี้ยงควาย คำสั่งประจำที่เธอต้องทำในเวลาสองปี มักมากมายและนานสำหรับเธอที่สุด เหมือนเป็นชาติ
ถ้าไม่เป็นเพราะบิดาของเธอไปสร้างเรื่องเอาไว้ ธาริดาคงไม่มีสภาพเหมือนตกขุมนรกอย่างนี้หรอก ก็แปลกที่เพื่อนใหม่ของเธอ เขาไม่ยอมจากไปไหน ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้รู้สึกปลอดภัย แม้จะยังไม่หายเหงา คิดถึงกรุงเทพ คิดถึงเพื่อนฝูง คิดถึงห้างหรู สถานีรถไฟฟ้าบีทีเอสที่เคยใช้ประจำ
เธอได้ดอกบัวจากเขาแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไร นอกจากเอามาวางไว้ใกล้ตัวเท่านั้น เพราะไม่มีแจกันปัก
เธอนึกถึงเวลาที่เคยใสบาตรกับแม่ ก็ยกมือไหว้กราบสองสามครั้ง
"เคยไปกรุงเทพมั้ยสิทธิ์" เธอถามเขา มีเสียงตอบกลับมา
"เคยครับ แต่นานแ
