คุยงาน
1754 Words
บริษัท Produce
“ชา “ทันทีที่ก้าวขาเข้ามาในห้องทำงานเสียงสดใสจากเพื่อนสาวพลันเอ่ยทักทาย
“สวัสดีนุช “ใบชาพยายามส่งยิ้มตอบรับเพื่อนสาวด้วยถ้อยคำสุภาพ แม้ว่าก่อนหน้านี้จะเกิดเหตุการณ์เลวร้ายอะไรมาก็ตาม
“กินข้าวมายัง?”
“ ยังเลยอ่ะ “ก็คงใช่ที่เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้า เพราะเอาแต่เล่นจ้องอย่างเดียว จนเวลาล่วงเลยมาถึงช่วงเข้างาน หนำช้ำยังเจอผู้ชายบ้าอำนาจลวนลามให้รู้สึกแย่อีก
“งั้นเอาแซนด์วิสของพี่ไปกินก่อนชา” เสียงชายหนุ่มดังจากด้านหลังใบชาจึงยกมือไหว้กล่าวสวัสดี “สวัสดีค่ะพี่อาร์ต ขอบคุณนะคะ แล้วพี่จะอิ่มเหรอ? “เธอรับแซนด์วิชทูน่าจากมืออาร์ตโดยไม่ให้เป็นการเสียน้ำใจ
“พอดีพี่ทานข้าวเช้ามาแล้วน่ะ ส่วนแซนด์วิชนี่พี่แค่ซื้อมารองท้อง ตอนหิวเฉย ๆ”
“ค่ะ”
“วันนี้ดูปากแกเจ่อ ๆ นะ แล้วรอยแดงที่แก้มเนี่ยไปโดนอะไรมา เหมือนรอยมือเลยชา “นุชเดินเข้ามายืนข้าง ๆ เพื่อนสาวและเมื่อสังเกตเห็นความผิดปกติบนใบหน้า จึงเอ่ยถามอย่างห่วงใยพร้อมกับจับปลายคางใบชาหันซ้ายหันขวา วิเคราะห์ถึงสาเหตุ
“ไม่มีอะไรหรอกนุช เมื่อเช้าโดนยุ่งกัดที่หน้าน่ะเลยตบแรงไปหน่อย “เมื่อได้ฟังคำถามจากเพื่อนสาว หัวใจดวงน้อยพลันกระตุกวูบทันที จนต้องหลบเลี่ยงสายตาจับผิดของนุช เพื่อตั้งหลัก ก่อนจะแสร้งตอบคำโกหก
“อือ ๆ โอเค ฉันคิดว่าไปโดนอะไรร้ายแรงมาซะอีก”
“ตาดีนะนุช พี่ยังไม่เห็นรอยบนหน้าใบชาเลย ถ้าเธอไม่ทัก”
“แน่นอนสิ นุชตาดีอย่างที่พี่บอกนั่นแหละ อื้อ!...พี่อาร์ตเที่ยงนี้พี่วีจะเข้ามาปะ?”
“ไม่แน่ใจสิพี่วีไม่ได้บอกไว้นะ “อาร์ตตอบตามความจริงก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานของตัวเอง ซึ่งอยู่ข้าง ๆ กับโต๊ะใบชา
“อือ ๆ ชาแล้วบ่ายนี้แกจะเข้าไปคุยงานกับคุณแพททริคใช่ปะ? “เธอกระซิบถามเพื่อนสาวให้ได้ยินกันเพียงสองคนเท่านั้น
“ไม่ใช่บ่ายหรอกนุช ก่อนเที่ยงต่างหาก”
“ข้าวเที่ยงยังไม่ทันได้กินเลย จะรีบให้เข้าไปพบทำไมก็ไม่รู้ ฉันว่าผู้ชายคนนั้นแกล้งแกแน่นอน”
“ช่างเขาเถอะนุช “ใบชาตอบเพื่อนสาวเสียงเบื่อหน่าย ขณะกำลังจัดเรียงเอกสารบนโต๊ะให้เข้าที่
“แกก็ระวังตัวด้วยนะ”
“กระซิบอะไรกันสองคน หืม?”
“ไม่ยุ่งนะคะ..พี่อาร์ตสาว ๆ จะคุยกันค่ะ”
“พี่ไม่ได้เสือกนะนุช แค่สงสัยเอง เห็นกระซิบกระซาบกับใบชา งุ๊งงิ้ง ๆ”
“พูดคำหยาบนะพี่อาร์ต “นุชเชิดหน้าพูดพลางกอดอกท่าทางทะเล้น
“เสือกน่ะเหรอ? “อาร์ตเลิกคิ้วถามขณะมุมปากยกยิ้มอย่างกลั่นแกล้ง
“เชอะ! ไม่คุยด้วยแล้ว ทีกับนุชพี่ชอบพูดคำหยาบทีกับชา พูดหวานเชียวนะ “ใบหน้าจิ้มลิ้มหงิกงอเอ่ยด้วยถ้อยคำเปรียบเทียบอย่างน้อยใจ ก่อนจะเอี่ยวหลังกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตนเอง
“ชาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ยนุช?”
“ถามพี่อาร์ตดูสิ “นุชตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่หันกลับมาทำเอาใบชาหลุดขำออกมากับความขี้งอนของเพื่อนสาว
“ขี้งอนจังนะแม่คุณ “อาร์ตตะโกนตามหลังอย่างทีเล่นทีจริง หวังหยอกล้อเท่านั้น
“ไม่คุยด้วยแล้ว! “เมื่อได้ฟังอย่างนั้นพลันให้ใบชาและอาร์ต ต่างหันมองสบตากันอย่างเอ็นดู ซึ่งเป็นปกติของทั้งสาม ที่มักจะหยอกเล่นกันไปมาตามประสาคนสนิท
หลายชั่วโมงต่อมา ~~
บริษัท SUN
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แกร๊ก ~~
บานประตูถูกผลักเข้ามาตามมารยาท ในเวลาช่วงใกล้พักเที่ยง พร้อมกับร่างบางของแพรวเลขาสาว เธอเดินนวดนาดเข้ามาตามคำสั่ง พลางหย่อนสะโพกนั่งบนตักแกร่งของเจ้านายหนุ่มอย่างถือวิสาสะ มือเล็กตวัดคล้องคอไว้หลวม ๆ ก่อนจะยื่นใบหน้าประทับจูบกับริมฝีปากหนาเบา ๆ โดยมีสายตาคมแสนเจ้าเล่ห์มองการกระทำคนบนตักอย่างไม่วางตา
“บอสเรียกแพรวมามีอะไรเหรอคะ? “ แพรวดัดเสียงเล็กถาม พลางส่งสายตาเชิญชวนผู้เป็นนายอย่างเต็มที่ ขณะฝ่ามือเล็กลูบไล้แผงอกกำยำหวังยั่วยวน
“เธอยังไม่รู้ใจฉันอีกหรือ?”
“ก็แพรวเดาอารมณ์บอสไม่ถูกนิคะ บางทีก็ดูสนใจแพรวอย่างเช่นตอนนี้ แต่พอแพรวหมดประโยชน์แล้ว บอสก็ไม่เหลียวแลแพรวเลย”
“หึ แต่ตอนนี้เธอมีประโยชน์กับฉันแล้ว ก็ควรรู้นะว่าต้องทำยังไงต่อ “เสียงที่แค่นออกมาจากลำคอคล้ายมีความนัยบางอย่างแฝงอยู่ในนั้น ทว่าคนอื่นไม่สามารถรับรู้ได้นอกจากตัวเขาเอง
“ค่ะ “หลังจากตอบรับผู้เป็นนายจึงดันตัวลุก ขณะมือเล็กกำลังแกะเข็มขัดหนังราคาแพง ซึ่งเธอเองก็ทราบดีหากประธานหนุ่มไม่เรียกเข้ามาทำเรื่องอย่างว่า ก็มีแค่เรื่องงาน
แพททริคพิงหลังกับผนังเก้าอี้รอเธอจัดการด้วยตัวเอง เมื่อเสร็จเรียบร้อย เลขาสาวพลางดึงแพตตี้ตัวจิ๋วของตนออกโดยที่สายตาคู่งามยังจับจ้องมองใบหน้าอันหล่อเหลาสไตล์หนุ่มอังกฤษอยู่ตลอดเวลา อย่างไม่เคาะเขิน
ติ๊งงง ~~
ครั้นยืนอยู่หน้าบริษัทใบชาทำใจกล้าอยู่นาน ก่อนจะขึ้นมาชั้นของประธานหนุ่ม เหตุเพราะเรื่องเมื่อเช้า ทำเอาเธอคิดมาก จนสติสัมปชัญญะแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว และ คราวนี้ก็เช่นกันหรือไม่ก็อาจจะมากกว่า
“สวัสดีค่ะ “ใบชากล่าวสวัสดีชายหนุ่มชุดดำ หน้าตาชั่งหล่อเหลาเอาการ ขณะที่ไทม์กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟาตัวยาวหน้าห้องประธานหนุ่ม พลางเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์เครื่องหรูเล่น
“สวัสดีเช่นกันครับคุณใบชา”
“ชาเข้ามาคุยงานกับคุณแพททริคตามนัดค่ะ”
“นายรออยู่ในห้องครับ คุณใบชาสามารถเข้าไปได้เลยครับ…เออ… “น้ำเสียงสุภาพของไทม์ทำให้ใบชาคลี่ยิ้มได้บ้างเขาดูไม่ใจร้ายเหมือนประธานหนุ่ม กลับมีมารยาทมากกว่าผู้เป็นนายซะอีก แต่สีหน้าเขาแลดูกระอักกระอ่วน และ คำพูดอึกอักในถ้อยคำสุดท้าย ราวกับมีเรื่องจะบอกเธอแต่พูดไม่ได้ (ประมาณนี้)
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“เออ…เปล่าหรอกครับ”
“อ๋อค่ะ ยังไงชาก็ต้องขอบคุณที่คุณพาชาไปส่งที่โรงพยาบาลเมื่อตอนนั้นด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ”
ใบชาส่งยิ้มหวานพร้อมกับพยักหน้ารับชายหนุ่ม ก่อนจะสาวเท้าก้าวเดินไปยังบานประตูห้องทำงานของประธานหนุ่ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แกร๊ก ~~
“อ้า ๆๆ ~~~ กรี๊ดดด!!!....เธอเข้ามาทำไม!”
“..”ยามที่ผลักบานประตูเข้ามาตามมารยาท พลันให้ดวงตาคู่งามเบิกกว้างอย่างตกใจ เมื่อภาพอันน่าเกลียดตรงหน้าคือเลขาสาวหน้าห้องกำลังนั่งควบบนตักแกร่งของประธานหนุ่มขณะทำกิจกรรมเล่นเสียวกันโดยไร้ยางอาย ทำเอาใบชารีบเอี่ยวหลังกลับแทบไม่ทัน “เออ..ขะ..ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ “เธอกล่าวขอโทษด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าเดินหวังออกจากห้องนี้ ทว่ากลับต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงทรงอำนาจสั่ง….
“หยุดอยู่ตรงนั้น! “
“..”
“บอสค่ะให้เธอออกไปก่อนเถอะค่ะ “แพรวมีสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าอายหรือตกใจแต่อย่างใด หนำช้ำยังปรารถนาให้ผู้หญิงคนอื่นเห็นเธอกับเจ้านายหนุ่มแบบนี้ หวังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ แต่เพราะตอนนี้เธอเองก็ยังไม่ได้ปลดปล่อย และผู้เป็นนายเองก็เช่นกัน
“ออกไป!!! “แพททริคตวาดสั่งเสียงดุดันอย่างไม่สบอารมณ์ พลันให้แพรวรีบเร่งดันตัวลุกออกจากตักแกร่งทันทีด้วยความหวาดกลัว โดยมีน้ำรักของเขาและเธอไหลยืดตามออกมาแพรวจึงหยิบแพตตี้ตัวบางสวมใส่ลวก ๆ ก่อนจะกระทืบเท้าเดินกระทบไหล่ใบชาผ่านไป ท่าทางกระฟัดกระเฟียด
“หันกลับมา “คำสั่งของคนตัวสูงทำให้เธอรู้สึกประหม่าใจอยู่ไม่น้อย แต่ก็ยอมเอี่ยวตัวกลับไป “เงยหน้าขึ้นดิ แค่นี้ทำไมต้องให้สั่งวะ!! “น้ำเสียงในประโยคท้ายแลดูเหี้ยมเกรียมนัก บ่งบอกถึงอารมณ์ของเขาได้เป็นอย่างดี
“คุณไม่ว่างก็น่าจะบอกกันก่อนนะคะ ชาจะได้นั่งรออยู่ข้างนอก “ใบชาเงยหน้าตามคำสั่งด้วยสีหน้าเผือดสี โดยที่ดวงตาสุกใสกลอกซ้ายกลอกขวาไม่ยอมสบตา
“ฉันจะว่างหรือไม่ว่างมันก็เรื่องของฉัน…เดินมานี่!”
ใบชาถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง ก่อนจะก้าวขาขึ้นหน้าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เขาต้องเป็นจำพวกผู้ชายโรคจิตเป็นแน่ ชอบเล่นบทรักเร่าร้อนโชว์ให้คนอื่นดู
หมับ !
“อ๊ะ! “ใบชาส่งเสียงในลำคออย่างตกใจอีกครั้ง พลันให้หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบกะทันหัน เมื่อแพททริคลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามากระชากตัวเธอให้เข้าหา จนใบหน้างามซุกซบอยู่กับแผงอกอันแข็งโดยไม่ทันได้ตั้งหลัก “ปล่อยชา “ ฝ่ามือเรียวเล็กพลางดันคนตัวสูงให้ออก ทว่าแรงเธอก็ชั่งน้อยนิดกว่าเขานัก
“เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันยังไม่เสร็จ “แพททริคโน้มใบหน้าคมคายเข้ามากระซิบข้างกกหูด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ทำเอาใบชาขนลุกขนชั้นไปทั่วร่าง
“มะ..มันไม่เกี่ยวอะไรกับชา ถ้าคุณยังไม่พร้อมที่จะคุยงานก็ปล่อยชา..ชาจะกลับไปทำงาน”
“เกี่ยวสิก็เธอเข้ามาขัดจังหวะฉันไง “ มือหนาดันร่างเล็กออกห่างจากแผงอกแกร่งเล็กน้อย บังเอิญให้แววตาสั่นระริกสบเข้ากับนัยน์ตาสีฟ้าแสนจะหื่นกรามทันที ทว่าคนตรงหน้ากลับรีบเบนหลบเสียก่อน
“แต่ชาเคาะก่อนเข้ามาแล้วนะ อีกอย่างผู้ชายหน้าห้องก็บอกให้เข้ามาเลย”
“ฮึ ๆ เธอจะว่าฉันผิด? “เขาเลิกคิ้วถาม ต่อจากเสียงหัวเราะอันน่าหวาดหวั่น
“ก็แล้วแต่คุณจะคิด…ปล่อยชาได้แล้ว “ใบชามองแพท ทริคแวบหนึ่ง ขณะเอ่ยเสียงแข็งกระด้าง
- Writer
