ตอนที่ 7
1249 Words
“ผู้หญิงคนนั้นไง ลูกสาวของคุณใช่ไหม... ผมต้องการนอนกับเธอ...”
ความอำมหิตแสบแปล๊บออกมาจากสายตาคมกล้าอย่างรุนแรง ก่อนจะฟาดเปรี้ยงลงกลางศีรษะของอนิรุจอย่างไม่ปรานี ชายชราอ้าปากค้าง จ้องมองบุรุษตรงหน้าด้วยความตกใจ แต่ก่อนจะพูดอะไรออกไป ก็ถูกผู้ชายทมิฬตรงหน้าย้ำชัดเจตนารมณ์ออกมาอีกครั้ง
“ผมต้องการลูกสาวของคุณ... บนเตียงของผมในอีกสองวันข้างหน้า”
“แต่... แต่ญิกากำลังจะแต่งงาน... ลูกผมกำลังจะแต่งงาน คุณคาร์โลสได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลยครับ... ปล่อยแกไปเถอะ ญิกายังเด็กมาก...”
คำอ้อนวอนของผู้ชายตรงหน้าทำให้ซานเซสหัวเราะเยาะออกมา สายตาคมกริบจ้องมองอนิรุจด้วยความดูถูก ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเหยียดหยัน จนคนฟังสะท้อนในอก
“ไม่เด็กหรอกมั้ง... ยี่สิบแล้วนี่... และถูกจากท่าทางแล้วจะกร้านโลกไม่เบาทีเดียว...”
คาร์โลสโจมตีแม่ผู้หญิงที่เขาอยากได้จนเนื้อตัวสั่น แทบจะทนรอไม่ได้ราวกับจะตอกย้ำกับหัวใจตัวเองว่าเจ้าหล่อนเลวระยำแค่ไหน แต่กระนั้นมันก็ได้ผลไม่ดีเท่าที่ควร เพราะสมอง รวมถึงเจ้าร่างกายระยำ ยังครวญหาความงดงามแรกแย้มของแม่นั้นอย่างรุนแรง
“กรุณาอย่าดูถูกลูกสาวของผม... ผมขอร้อง...”
ชายหนุ่มแสยะยิ้มเหยียดหยัน “เอาล่ะ... คุณจะตกลงหรือเปล่า...”
“ไม่ครับ ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้... ญิกากำลังจะแต่งงาน กำลังจะมีอนาคตที่ดี แกสะอาดเกินกว่าจะไปเป็นนางบำเรอของผู้ชายคนไหน...”
คำปฏิเสธของอนิรุจไม่ได้ทำให้คาร์โลสรู้สึกซาบซึ้งใจในความรักของพ่อลูกแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่าที่อนิรุจพูดแบบนี้ก็เพียงเพราะต้องการต่อรองให้ได้ข้อเสนอที่ดีที่สุดจากเขาต่างหาก
ก็ได้... ในเมื่อเขาอยากได้ผู้หญิงคนนี้มากเกินกว่าที่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนมาก่อน ดังนั้นเขาก็ควรจะใจป้ำมอบสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าปฏิเสธไม่ได้
“ผมยังยืนยันคำเดิม... ผมต้องการลูกสาวของคุณ...”
รอยยิ้มหยามหยันของปีศาจร้าย ผุดพรายขึ้นที่มุมปากหยักสวยสีสดน้อยๆ
“เอาน่า... ผมรับรองว่าจะไม่นอนกับเธอฟรีๆ แน่ ผมจะจ่ายค่าตัวของลูกสาวของคุณ โดยการให้คุณบริหารซันกรุ๊ปถึงสองปีเต็ม และหากคุณสามารถทำให้มันเกิดกำไรได้มากเกินหนี้สินที่คุณติดค้างผมอยู่ มันก็จะตกเป็นกรรมสิทธ์ของคุณอีกครั้ง... คุณสนใจหรือเปล่าล่ะคุณอนิรุจ...”
“ให้บริหารซันกรุ๊ปอีกสองปีหรือครับ...”
เสียงที่เต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อของผู้ชายตรงหน้าทำให้คาร์โลสหัวเราะออกมาเสียงกระด้าง คาดเดาว่าอนิรุจจะต้องตกลงตามสิ่งที่เขาต้องการอย่างแน่นอน
“ใช่... บริหารซันกรุ๊ปอีกสองปีแลกกับการที่ลูกสาวของคุณมาดีดดิ้นบนเตียงของผมแค่หนึ่งอาทิตย์... และหากคุณเสียดายว่าที่เขยขวัญที่คุณจะใช้เป็นเหยื่อทางการเงินในอนาคตล่ะก็...”
ชายหนุ่มหยุดพูดเล็กน้อย ราวกับต้องการจะให้คู่สนทนาซึมซับความหมายของคำพูดที่เขาจงใจพูดออกไปให้ถ่องแท้ที่สุด ก่อนจะพูดขึ้นอีก
“ผมอนุญาตให้เอาคู่นอนของผมไปใส่ตะกร้าล้างน้ำและเอาใส่พานคืนให้ไอ้หมอนั่นด้วยความเต็มใจ และรับรองด้วยเกียรติว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องลูกสาวของคุณเด็ดขาด...”
“คุณคาร์โลส...!”
ความอับอายกระแทกอัดยับอยู่ในอก เจ็บแค้นผู้ชายตรงหน้ายิ่งนัก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ตอบโต้ไม่ได้ นอกจากปฏิเสธเท่านั้น ถึงแม้ว่าข้อเสนอมันจะน่าหยิบฉวยแค่ไหน แต่หากมันต้องแรกด้วยความทุกข์ระทมของกัญญิกา เขาก็จะตัดใจ ลูกสาวของเขาสำคัญที่สุดในชีวิต
เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป คาร์โลสจึงพูดขึ้น “ว่ายังไงครับ ข้อเสนอของผมมันน่าสนใจนะ ถ้าคุณไม่ตัดสินใจในตอนนี้ ผมก็จะยกเลิกสิ่งที่พูดออกไปทั้งหมด...”
ชายหนุ่มพูดเสียงเย็นชา ขณะหรี่ตามองคู่สนทนาด้วยประกายตาของผู้ชนะ และเมื่อเห็นเหยื่อยังเงียบ ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ คาร์โลสจึงใส่เชื้อไฟลงไปอีก
“คุณก็รู้นี่ว่าผู้ชายอย่างคาร์โลสไม่เคยลำบากเรื่องผู้หญิง... แค่กระดิกนิ้วผู้หญิงก็แย่งกันขึ้นเตียง... แต่ผมเลือกลูกสาวของผม... โดยจ่ายยอมแลกกับเงินทองจำนวนมหาศาล... ผมว่ามันคุ้มค่าไม่หยอกเลยนะ... ตัดสินใจซะ...”
อนิรุจกัดกรามจนเป็นสันนูน มือใหญ่กำเข้าหากันแน่นเช่นกัน โทสะครอบงำไปทั่วสารพางค์กาย เขาจะไม่ทนให้ผู้ชายใจทมิฬคนนี้ใช้วาจาย่ำยีศักดิ์ศรีความเป็นของเขากับลูกสาวอีกแล้ว
“ไม่ครับ! ผมไม่ตกลง เชิญคุณเอาซันกรุ๊ปไปได้เลย...”
นายอนิรุจลุกขึ้นยืน จ้องหน้าคาร์โลสอย่างโกรธจัด ซึ่งนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ที่ชายชราตรงหน้าไม่เลือกข้อเสนองามๆ ของตัวเอง
“และขอร้องว่าอย่ามายุ่งกับพวกเราพ่อลูกอีก อยากได้อะไรก็เอาไปเลย... ผมไม่ขอร้องอะไรแล้ว...”
คาร์โลสยิ้มกระด้าง ยังไม่เชื่อกับท่าทางของนายอนิรุจนัก
“คิดใหม่... คิดช้าๆ ก็ได้นะคุณอนิรุจ โอกาสทองแบบนี้มันเกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวในโลกเท่านั้น หากไม่รีบคว้าเอาไว้ คงจะเสียใจไปตลอดชีวิต”
แต่นายอนิรุจยังส่ายหน้าและถอยออกห่าง แล้วยังจ้องหน้าเขาด้วยความรังเกียจอีกด้วย
“เก็บข้อเสนอระยำของคุณเอาไว้เถอะ... ลูกสาวของผมสูงส่งเกินกว่าจะมาเกลือกกลั้วกับผู้ชายเลือดเย็นแบบคุณ...”
โทสะผุดพล่านขึ้นไม่ยั้ง คาร์โลสกำมือแน่น นี่คือครั้งแรกที่เขาถูกปฏิเสธอย่างไม่ใยดี ให้ตายเถอะ... เขาควรจะจัดการกับผู้ชายแก่ๆ ตรงหน้ายังไงดี...
“งั้นผมให้คุณเอาข้อเสนอของผมกลับไปนอนคิดสักคืนหนึ่งก็ได้... ค่อยๆ คิด แล้วคุณจะรู้ว่าการขัดใจผมมันคือเรื่องผิดพลาดที่สุดในชีวิต...” คาร์โลสยิ้มกระด้างก่อนจะยัดระเบิดลูกต่อไปใส่มือของอนิรุจ
“ผมต้องการนอนกับลูกสาวของคุณในคืนพรุ่งนี้...”
คำพูดของคาร์โลสทำเอาชายผู้กำไม่มีทางสู้หน้าซีดเผือด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยความอับอายในเวลาต่อมา
“ผมไม่ตกลง...! ต่อให้ต้องคิดอีกกี่วันกี่คืนก็ไม่มีทางตกลง... ผมขอตัวครับ...”
ชายหนุ่มเบ้ปากเหยียดหยาม ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินอ้อมโต๊ะเข้าไปหาเหยื่อด้วยท่าทางไม่ผิดจากราชสีห์แม้แต่นิดเดียว
“ถ้าไม่อยากไปนอนข้างถนน... ก็ทำตามที่ผมต้องการ ผมต้องการลูกสาวของคุณมาทำเมีย...”
นายอนิรุจหน้าซีดเผือด “อย่านะครับ บ้าน... ผมยอมให้ยึดบ้านไม่ได้... เราตกลงกันแค่ซันกรุ๊ป...”
เมื่อเห็นเหยื่อแสดงจุดอ่อนออกมา คาร์โลสจึงหัวเราะร่วนด้วยความพึงพอใจ “คุณคิดจะสู้กับผมหรือไง คุณอนิรุจ คุณเองก็อยู่ในแวดวงธุรกิจ น่าจะรู้นะว่าผมทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ...”
- Writer
