บทที่ 12
เมื่อลงจากรถแท็กซี่ได้ ร่างอรชรของกัญญิกาก็รีบวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาลทันที ใบหน้างามเต็มไปด้วยความร้อนใจ และเมื่อเจอลิ้นจี่ที่หน้าห้องไอ.ซี.ยู. หญิงสาวก็รีบถามเสียงสั่นระรัว
“ลิ้นจี่... คุณพ่อล่ะ คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง...”
ลิ้นจี่ส่ายหน้าช้าๆ ขณะประคองร่างอ่อนแรงของกัญญิกาให้นั่งลงบนเก้าอี้หน้าห้อง
“อยู่ข้างในค่ะ คุณหมอกำลังช่วยอยู่... ลิ้นจี่ขอโทษ... ที่ดูแลคุณผู้ชายไม่ดี...”
กัญญิกาส่ายหน้าช้าๆ จับมือของลิ้นจี่แน่น
“ลิ้นจี่อย่าโทษตัวเองแบบนั้นเลย... ญิกาเชื่อว่าคุณพ่อต้องไม่เป็นไร คุณพ่อเป็นคนดี สิ่งศักดิ์จะต้องคุ้มครองท่าน...”
“ค่ะ... ลิ้นจี่ก็เชื่อแบบนั้น...”
ขณะที่สองสาวกำลังร้องไห้อยู่นั้น ประตูห้องไอ.ซี.ยู. ก็เปิดออก ผู้ชายวัยกลางคนในชุดกาวน์ก้าวออกมาพร้อมกับนางพยาบาลสองคน
กัญญิการีบวิ่งเข้าไปหา ละล่ำละลักถามถึงบิดาทันที
“คุณพ่อ... คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ คุณพ่
