บทที่ 25
สายน้ำเย็นฉ่ำไม่ต่างจากเข็มนับแสนเล่มที่วิ่งเข้าใส่ร่าง แม้จะมันจะทรมาน แต่มันก็สามารถช่วยบรรเทาไอ้อารมณ์กระหายเซ็กซ์ของคาร์โลสให้ลดระดับลงได้มากกว่าครึ่ง
“ฉันเกลียดเธอ! กัญญิกา”
ชายหนุ่มคำรามเกรี้ยวกราด ขณะก้มลงมองหลักฐานที่กลางลำตัวของตนเองด้วยสายตาสมเพช ไอ้ส่วนที่ไม่มีสมองมันยังตั้งชันไม่หยุด แม้เขาจะยืนอาบน้ำเย็นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วก็ตาม
กรามแกร่งบดเข้าหากันแน่นเพื่อพยายามข่มอารมณ์ใคร่ที่มันเอ่อล้นแทบท่วมปาก สมองนึกถึงภาพร่วมรักร้อนแรงระหว่างตัวเองกับกัญญิกาไม่หยุด ภาพที่เขาดูดเม้มอกสาว ภาพที่เขาปาดเลียร่องรัก หรือแม้แต่ภาพที่เขาอัดกระแทกเข้าใส่ร่างบอบบางเต็มมือนั้นด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี
“ระยำ!”
ร่างกายขืนแข็งไม่หยุด มันเบ่งบานเหยียดขยายจนเจ้าตัวต้องสบถออกมาด้วยความเดือดดาล กัญญิกาทำลายทุกอย่างในชีวิตของเขา ไม่เคยเลยสักครั้งที่หลังจากสุขสมแล้ว จะต้องมายืนอาบน้ำเย
