เล่นกับไนท์ :: CHAPTER 6 ดูเหมือนจะลดทิฐิลง [100%]
1294 Words
“ไอ้คนทุเรศ มีเมียแล้วยังนอกใจเมียอีก”
“เดี๋ยวก่อนสิคุณ ยัยนี่ไม่ใช่เมียผม!” ไนท์เรียกรั้งผู้หญิงคนนั้นไว้แต่เธอกลับสะบัดตัวหนีเขาอย่างนึกรังเกียจ พอฉันแกล้งเขาได้สำเร็จก็ปล่อยมือออกจากแขนเขาพลางหัวเราะออกมา “อยากเป็นเมียฉันมากใช่ไหม”
“อะไร ทีนายยังแกล้งฉันได้เลย แค่นี้ทำเป็นโกรธเหรอ?”
“แม่งเอ๋ย ฉันอุตส่าห์เล็งหล่อนตั้งแต่ตีกอล์ฟแล้วนะ เธอทำเสียเรื่องเพราะงั้นต้องชดใช้”
“ไม่จ้ะ” โบกมือให้ไนท์และเดินชนไหล่เขาเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว แต่ดูทรงแล้วไนท์มันต้องดักรอจัดการฉันแน่เลย พอโผล่หน้ามองซ้ายมองขวาเห็นแผ่นหลังของไนท์กำลังยืนเท้าเอวคุยกับใครบางคนอยู่ แต่มองไม่เห็นหน้ารู้แค่ว่าเขาสูงเท่าๆ กับไนท์เลยและเป็นผู้ชาย จากนั้นคุยกันเสร็จฉันก็เห็นหลังมือขวาที่คุ้นตาเพราะรอยสักรูปหัวกะโหลกพ่นควันประดับด้วยกุหลาบแดงนั่นมัน... ผู้ชายที่ให้ผ้าเช็ดหน้าฉัน “เดี๋ยวก่อน!”
“อะไรของเธอยัยเกี๊ยว”
“ผู้ชายคนนั้น” ไนท์ดึงต้นแขนฉันไว้ไม่ให้วิ่งตามผู้ชายคนนั้นที่ขึ้นรถกอล์ฟไป
“ทำไม?”
“เปล่า ไม่มีอะไร” ส่ายหน้าไปมาฉันว่าต้องใช่เขาแน่ๆ ฉันจำรอยสักของเขาได้ดีถึงจะไม่เห็นหน้าก็เถอะ
“ไปได้แล้ว ยังไม่ได้คิดบัญชีนะที่เธอทำฉันเสียชื่อ”
ไนท์ชี้หน้าฉันจากนั้นก็จับมือฉันเดินกลับมาที่โต๊ะตามเดิม พี่สองกับเคลียร์มองฉันกับไนท์พลางไล่สายตามาถึงมือที่จับกันอยู่ เอ่อ ฉิบหายแล้วฉันให้เขาจับมือทำไมเนี่ย! คิดได้แบบนั้นก็รีบดึงมือตัวเองออกมา เพราะมัวแต่คิดไปถึงผู้ชายคนนั้นจนไม่ได้สังเกตว่าไนท์จับมืออะ
“เฮียไนท์พาเพื่อนเคลียร์ไปไหนมาคะ?”
“เพื่อนเคลียร์เนี่ยแสบจริงนะ ทำเฮียเสียเรื่องหมด”
“เสียเรื่องที่ว่าคือไม่ได้สาวไปกกด้วยคืนนี้มากกว่า”
“หึงหรือไง?”
“อยากจะคิดแบบนั้นก็ตามใจ” เหนื่อยจะเถียงกับหมอนี่จำต้องทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้และตักชีสเค้กบลูเบอร์รี่เข้าปาก มองค้อนไนท์ที่นั่งตวัดขาไขว่ห้างพลางจิบกาแฟได้ดัดจริตมาก
เราสี่คนอยู่ที่สปอร์ตคลับจนถึงเย็น ไนท์ก็มาส่งฉันที่บ้านพร้อมกับพี่สองที่มาส่งเคลียร์บอกว่าจะกลับตอนไหนให้โทรบอกเดี๋ยวพี่สองจะมารับ ดังนั้นฉันกับเคลียร์ก็เลยพากันเข้ามาในบ้านซึ่งตอนนี้พ่อกับแม่ฉันไม่อยู่ ท่านสองคนชอบออกงานต่างจังหวัดบ่อยมากช่วงนี้แบบว่าอยู่คนเดียวก็แอบเหงาเหมือนกัน เป็นปกติถ้าเคลียร์ยังไม่มีพี่สองฉันก็คงจะไปค้างที่ห้องเพื่อนบ่อยๆ แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วปะเกรงใจเพื่อนที่มีผัวแล้ว
ฉันนั่งกอดแบล็กกี้หลังจากที่เปลี่ยนชุดเรียบร้อยแน่นอนว่าไม่เอาผ้าพันคอออก มองสบตากับเคลียร์ที่นั่งพยักหน้าและกัดคุกกี้เข้าปากบนเตียงนอนของฉัน เพื่อฟังเรื่องที่เล่าออกมาได้อรรถรสแบบสุดๆ ใช้เวลาในการเล่าเรื่องเมื่อ 5 ปีก่อนจนถึงปัจจุบันให้เคลียร์ฟังประมาณครึ่งชั่วโมงฉันก็ต้องหยิบน้ำหวานขึ้นจิบเพราะคอแห้งเวอร์ เล่ามาราธอนอะไรขนาดนั้นอะเกี๊ยว แบบว่าพอได้ระบายเรื่องอึดอัดใจออกไปก็ทำให้สมองมันโล่งมาก
“แกเชื่อปะ”
“ใครจะไปเชื่อเรื่องแบบนั้นกันวะเคลียร์”
“แต่มันก็ไม่น่าใช่เหตุผลที่ทำให้ผู้ชายเทแกเลยนะ แค่มีดวงซวยเรื่องผู้ชาย” เคลียร์ขมวดคิ้วพลางเคี้ยวคุกกี้ “คนรักอดีตชาติแกแค้นหนักเวอร์”
“แค้นมาก็แค้นกลับดิ แช่งมาฉันก็แช่งมันกลับ” ไม่ต้องเจอใครทั้งนั้น ไม่มีใครรักและไม่ต้องรักใคร แม่งให้รักแค่ฉันคนเดียวพอไอ้เวรตะไล! “ฉันไม่อยากเชื่อนะเคลียร์ แต่อะไรหลายอย่างมันเริ่มชัดเจน”
“ตั้งแต่มีดวงเรื่องโชคลาภ แกก็เป็นแบบนั้น”
“อือ”
“เจอมิตรภาพที่ดี ฉัน ฟินน์และกลุ่มพี่สอง”
“ยกเว้นไนท์นะ” เพราะพี่แป้งร่ำกับพี่ซันก็คือดีเวอร์วัง ยกเว้นหมอนั่นคนเดียวฉันไม่นับ
“จะได้เรียนสาขาเกี่ยวกับออกแบบก่อสร้าง หวยก็มาตกที่สถาปัตย์”
“เป็นเพราะฉันเบลอลงคณะผิด”
“ฉันเป็นแกก็เริ่มเชื่อนะ เพราะอะไรมันตรงขนาดนั้น” ตรงหลายอย่างแม้กระทั่งเรื่องความรักของฉันที่ไม่มีดวงเรื่องคู่ เพราะถูกจองจำด้วยอดีตคนรักหน้าหนังหมา “แกเชื่อเรื่องดวงปะ”
“ไม่อยู่แล้ว” แม้จะมีเสี้ยวหนึ่งที่ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นไปได้เท่ากับ 0 พอนับวันเรื่องนี้มันก็เริ่มมาหลอกหลอนฉันทั้งที่ควรลืมมันไปใช่ปะ สุดท้ายกลับเข้ามาในฝันของฉันทั้งที่ลืมมันไปห้าปีแล้ว ลืมหน้ายัยป้าหมอดูคนนั้นด้วยซ้ำ พอฝันปุ๊บแบบภาพจำทุกอย่างยังชัดเจน
“ถ้าสมมุติแกเจอกับอดีตคนรักจริงๆ มันจะเป็นยังไง?”
“แกจะบ้าเหรอ! หน้าก็ยังไม่เคยเห็น จะรู้ได้ไงว่าหมอนั่นเป็นอดีตคนรักของฉัน”
“อาจจะมีเสี้ยวหนึ่งที่ถูกชะตา”
“...” คำพูดของเคลียร์ทำให้ฉันนึกไปถึงผู้ชายคนนั้นอีกแล้ว ก็คนนั้นไงที่สักหลังมือขวารูปหัวกะโหลกอะ
“แกเคยมีความรู้สึกแวบหนึ่งปะ แบบเห็นปุ๊บก็คิดว่าเขาคืออดีตคนรักที่หมอดูบอก”
“ไม่รู้”
“มันต้องมีดิ แกเดตกับผู้ชาย เจอกับผู้ชายมาหลายคนมันต้องมีสิ” ใช่ มันมีไง แต่นั่นมันก็เป็นแค่ความบังเอิญนะ “ว่าไงเกี๊ยว มีปะ”
“ฉันไม่แน่ใจ”
“ใคร?”
“ตอนที่ฉันโดนเทแล้วเจอกับพี่แป้ง ฉันเจอกับผู้ชายคนหนึ่ง” พูดจบก็หันไปเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบผ้าเช็ดหน้าสีดำยื่นให้เคลียร์ดู “มีผู้ชายคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ แวบแรกที่เห็นเขามันเหมือนมีอะไรบางอย่างวิ่งตรงเข้ามาในหัว ฉันดันคิดไปว่าเขาคืออดีตคนรักทั้งที่เพิ่งเคยเจอกัน”
“หรือว่า...”
“คงไม่ใช่หรอก ฉันไม่อยากเชื่อเรื่องพรรค์นี้” ปากก็บอกไม่เชื่อ แต่อีกใจฉันดันคิดตามที่เคลียร์พูดนะ “ฉันอาจจะอุปทานไปเอง ไนท์เองก็เข้ามาพัวพันในชีวิตของฉัน แต่เขาก็ไม่เห็นหายไปทั้งที่อยากให้หายๆ ไปซะ”
“งั้นแกก็ไม่ได้เชื่อ”
“ใครจะไปเชื่อ เรื่องหลอกลวงพรรค์นั้นกันล่ะ”
ใช่ ฉันไม่เชื่อหรอก ให้ตายยังไงก็ไม่มีวันเชื่อ อย่างที่บอกกับเคลียร์ฉันจะฝืนโชคชะตาของตัวเองก็ถ้าไอ้อดีตคนรักมันยังไม่มาผุดมาเกิดในชาตินี้ ฉันก็จะต้องหาให้เจอ ‘ความรักดีๆ’ ที่ว่านั้น ต่อให้เจ้ากรรมนายเวรที่ได้ชื่อว่าคนรักมันจะแช่งฉันเอาไว้ไม่ให้เจอกับรักดีๆ และต้องเจอกับมัน ได้ ฉันก็จะขอให้มันไม่ต้องรักใครได้อีก นอกจากฉันคนเดียวเท่านั้น ให้มันทุกข์ทรมานเพราะฉันและโหยหาแค่ฉันคนเดียว คิดว่าจะแช่งฉันได้ฝ่ายเดียวงั้นสิ ฉันก็มีปากนะเว้ย ไอ้ห่าจิก!
ถ้ามาเกิดก็รีบๆ โผล่หัวมาสักที อย่าให้ฉันต้องรอนานนะ...
*--------------------------------------------*
- Writer
