องครักษ์ยังตกใจนางตบหน้าท่านอ๋องแรงเพียงนั้นจนขึ้นรอยห้านิ้วชัดเจน แต่ท่านอ๋องกับปล่อยนางไม่เอาเรื่องหากเป็นคนอื่นคงถูกจับเหวี่ยงจนตายไปแล้ว เว่ยเซียวหยางลูบแก้มข้างที่โดนนางตบ ก่อนจะยิ้มยกมุมปากเขาเหลือบไปเห็นขาป้อมๆเดินออกจากในบ้านมาหามารดา จางจื่อห่าวที่รู้สึกตัวไวนัก ไม่เห็นท่านแม่ก็ลืมตาแล้วออกมาหาข้างนอก เขาเห็นคนมากมายมีท่านลุงรูปงามกำลังคุยกับท่านแม่ คงเป็นคนมาซื้อถ่านหรือไม่ก็ผักดอง เว่ยเซียวหยางได้เห็นหน้าชัดๆสักที บุตรชายเหมือนเขายิ่งนัก ก่อนจะเอ่ยกับจางจื่อเหยียน
"ท่านแม่..ท่านแม่มีแขกลูกยกน้ำชามาให้นะขอรับ"
จางจื่อเหยียนหันขวับทันที นางรีบมาคว้าบุตรชายเอาไว้แต่ไม่ทัน เว่ยเซียวหยางเข้าแย่งนางอุ้มบุตรชายขึ้นมาก่อน นางชี้หน้าเขาสั่งให้ปล่อยบุตรชายนางทันที
"ปล่อยลูกชายข้านะเว่ยเซียวหยาง"
"บุตรชายข้าเช่นกัน เรื่องแต่งงานใหม่เจ้าโกหกใครกัน ส่วนคุณชายเผยคนนั้นหากกล้าคิดกับเจ้า
