จางจื่อเหยียนนั่งกินมื้อเที่ยงกับบุตรชายและเผยจิน ทั้งสามคนหัวเราะกันสนุกสนาน เจ้าตัวน้อยนั่งตักมารดา มือน้อยๆพยายามจับตะเกียบเพื่อจะคีบอาหารในจานใส่ปากมารดา จางจื่อเหยียนจับมือบุตรชายให้คีบผัดผักในจานก่อนจะนำมาใส่ปากตนเองแล้วเอ่ยชม
"จื่อห่าวของแม่เก่งที่สุดเลย ป้อนแม่ได้ด้วยน่ารักจัง"
"ท่านแม่อร่อยไหมขอรับ"
"อร่อยมากที่สุด คำไหนที่ลูกชายแม่ป้อนเป็นอาหารวิเศษจากเทพเซียนเชียวนะ"
"ท่านแม่ อ้ำๆ"
เจ้าตัวน้อยเขินอายมารดาและพยายามจะถือตะเกียบเอง ในที่สุดก็ทำได้ เขาคีบหมูได้หนึ่งชิ้นส่งเข้าปากมารดา จางจื่อเหยียนอ้าปากกินหมูที่บุตรชายป้อนให้ เผยจินอมยิ้ม เป็นคู่แม่ลูกที่น่ารักเหลือเกิน หากนางรับไมตรีจากเขาก็คงจะดี แต่ไม่เป็นไรจางจื่อห่าวยังเด็ก รอเขาโตกว่านี้มารดาเขาอาจอยากให้บุตรชายมีพ่อเมื่อเข้าสอบย่อมต้องการคนหนุนหลัง เมื่อนั้นเขาจะเสนอตัวเอง
"จื่อห่าวของลุงเผยเก่งที่สุด อีกหน่อยก็ปกป้อง
