ก่อนงานเลี้ยง (3)

2115 Words

ณ ศูนย์บัญชาการหลักแห่งดาวอามอส เฮปตากอน ตึกทรงกรวยตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง ถูกรายล้อมด้วยตึกรูปทรงเรขาคณิตทั้งเจ็ด สื่อความหมายว่าศูนย์กลางอำนาจของดาวได้รับการปกป้องคุ้มครองโดยมหาอำนาจจากเจ็ดทวีป ยานรบของลูการ์ร่อนลงบนดาดฟ้าของตึกทรงกระบอก หลังจากส่งคนเสร็จก็บินหายวับไปจากสายตาแทบจะทันที แน่นอนว่าคนที่ขับยานก็คือโจนาส ซึ่งแค่แวะมารับส่งลูการ์เท่านั้น เนื่องจากระยะทางจากบ้านตระกูลลูเซียร์มายังศูนย์บัญชาการหลักเฮปตากอนอยู่คนละทวีป การเดินทางด้วยรถยนต์หรือเครื่องบินจึงไม่สะดวก แม้ตระกูลลูเซียร์จะมียานอวกาศส่วนตัวอยู่หลายลำแต่ลูการ์ก็ไม่สบายใจเท่ากับใช้ยานรบของตัวเอง หลังจากสอบถามโจนาสเรื่องซ่อมบำรุงยานแล้วและพบว่าไม่มีปัญหาหนัก จึงให้โจนาสนำยานมาใช้ก่อน หลังเสร็จธุระค่อยเอากลับไปที่ศูนย์อีกครั้ง “ยินดีต้อนรับ ลูการ์ คาลเซอร์” ชายผมยาวสีทองมัดรวบเป็นหางเปียด้านหลัง หนีบแท็บเลตอยู่บนอกเสื้อ เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการหลังจากรอให้ลูการ์แตะเท้าลงบนตึกของเฮปตากอนเรียบร้อยแล้ว ลูการ์มองชายผมทองตรงหน้า เขาแต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบเฮปตากอนสีเงิน สวมถุงมือและรองเท้าแบบพิเศษ “ผมชื่อโดนาติ รับหน้าเป็นผู้ประเมินของคุณในช่วงฝึกงานสามเดือน” โดนาติแนะนำตัวและยื่นมือออกมา “ขอฝากตัวด้วยครับ” ลูการ์จับมือโดนาติอย่างนอบน้อม “ตัวจริงนายดูอ่อนกว่าในรูปเยอะเลยนะ” โดนาติมองสำรวจลูการ์ พลางกล่าวยิ้มๆ “ขอบคุณครับ” “ไปกันเถอะ เด็กใหม่จากทวีปอื่นก็น่าจะมาถึงแล้วเหมือนกัน” พูดจบโดนาติก็หมุนตัวเดินนำลูการ์ออกไป เป้าหมายของพวกเขาก็คือจุดศูนย์กลางของเฮปตากอน ตึกทรงกรวย เช่นเดียวกับดาดฟ้าของตึกรูปทรงเรขาคณิตอีกสี่ตึก ยานสี่ลำปรากฏตัวและหายวับไปในเวลาไล่เลี่ยกัน ผู้ประเมินห้าคนรับหน้าที่นำทางเด็กใหม่จากทั้งห้าทวีปเข้ามายังโถงกลางของกรวย ห้องโถงขนาดใหญ่จุคนได้ราวหมื่นตอนนี้ถูกจัดเตรียมเพื่อรองรับคนเพียงห้าคน พวกเขาคือสมาชิกใหม่ของเฮปตากอน ผู้ประเมินเดินนำคนเข้ามาจากสี่ทิศทางในเวลาไล่เลี่ยกัน ทันทีที่เด็กใหม่ทั้งสี่เดินมาถึงหน้าแท่นพิธีแล้ว ประตูหน้าทางเข้าก็เปิดออกพร้อมกับเด็กใหม่คนสุดท้ายเดินเข้ามาโดยมีผู้ประเมินเดินนำ เรียกความสนใจจากทุกสายตาให้หันไปมอง “เหอะ มีคนทำตัวเด่นกว่าจนได้” ชายผมสีแดงเพลิงพึมพำให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นได้ยินด้วย แต่ก็ไม่มีใครร่วมผสมโรง คนที่เข้ามาหลังสุดก็คือนักวิจัยสาวเพียงหนึ่งเดียวในบรรดาเด็กใหม่ที่ได้รับการบรรจุ นักวิจัยสาวโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์ ไฝที่ใต้ตาซ้ายของเธอสะดุดสายตา ยิ่งทำให้ใบหน้าสะสวยกลมมนรูปไข่ดูมีเสน่ห์ยิ่งขึ้น “มากันครบแล้วก็เริ่มกันเลย” ผู้ประเมินคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ผู้ประเมินอีกสี่คนที่เหลือพยักหน้าเห็นด้วย ก่อนที่หนึ่งในผู้ประเมินจะเดินไปหยุดอยู่หน้าเสาหินขนาดใหญ่ถูกสลักไว้ด้วยลวดลายโบราญตั้งตรงจากพื้นถึงยอดกรวยเปรียบดั่งเสาหลักที่ค้ำจุนโครงสร้างของตึก ต่อเมื่อผู้ประเมินหยิบตราประจำตัวออกมาวางลงในช่องดาวเจ็ดแฉกที่เป็นรอยบุ๋มลึกจากพื้นผิวเสาเพียงเล็กน้อย เสียงกลไกทำงานก็สั่นครืนเบาๆ ปรากฏรอยแยกบนเสาหินโบราณ ก่อนจะเกิดการยุบตัวของประตูหินที่ค่อยๆ พับเก็บตัวเองจากบนลงล่างในรูปแบบบันไดวนทิศทวนเข็มนาฬิกา ไม่ถึงหนึ่งนาทีเสาหินที่เห็นตั้งตระหง่านสูงถึงยอดกรวยก็ลดทอนลงจรดพื้นแล้วแทรกหายลงไปในช่องกลไกที่เปิดออก จากนั้นเสาแก้วเล็กเท่าแขนคนเจ็ดเสาก็โผล่ขึ้นมาแทนที่สูงระดับเอว ตามมาด้วยแท่นคริสตัลที่มีลูกบอลทรงกลมตันขนาดเท่าสองกำปั้นผู้ใหญ่ชูอยู่ตรงกลาง ก่อนจะค่อยๆ ปรากฏวงแหวนน่าอัศจรรย์เจ็ดสายถักทอตัวเองไปยังเสาแก้วทั้งเจ็ด กลายเป็นรูปดาวเจ็ดแฉกโอบล้อมลูกบอลตรงกลางเอาไว้ ผู้ประเมินมอบบัตรทองแดงสี่เหลี่ยมให้เด็กใหม่คนละใบ “หยดเลือดของพวกนายลงบนไอดีชิปแล้วนำไปวางไว้ที่ดาวจำลองเพื่อรับสัญลักษณ์สมาชิกชั่วคราวของเฮปตากอน” เลือดที่หยดลงบนไอดีชิปเท่ากับการปฏิญาณตนและระบุตัวตนโดยอัตโนมัติ ข้อมูลของคนบนดาวอามอสถูกบันทึกด้วยรหัสดีเอ็นเอ เลือดเพียงหยดเดียวก็เพียงพอกับการทำธุรกรรม เด็กใหม่ทำตามอย่างไม่อิดออด หยดเลือดจากปลายนิ้วลงแผ่นทองแดงแล้วจ่อเข้ากับบอลกลมตรงกลางที่เรียกว่าดาวจำลอง ดาวจำลองดูดกลืนแผ่นทองแดงเข้าไปก่อนจะเรืองแสงวาบไม่กี่ทีก็ส่งดาวโปร่งเจ็ดแฉกออกมาแทน เด็กใหม่หยิบดาวเจ็ดแฉกที่อยู่บนดาวจำลองมาดู เสียงผู้ประเมินก็ดังขึ้น “นี่คือตราประจำตัวของพวกนาย หลังจากผ่านการฝึกงานสามเดือนทุกคนจะได้เลื่อนขั้นเป็นนักรบในสังกัดเฮปตากอนอย่างเต็มตัว แต่ถ้าไม่ผ่านการประเมินก็ไม่ต้องกังวล พวกนายแค่จะถูกส่งไปที่ศูนย์ฝึกและเข้าร่วมการทดสอบจนกว่าจะผ่าน” “ใครมีคำถามอะไรหรือเปล่า” ผู้ประเมินอีกคนเอ่ยขึ้น “ถ้าไม่มีก็แยกย้ายไปตามหน่วยของตัวเองได้” “ไปกันเถอะ” โดนาติส่งสายตาให้ลูการ์ ลูการ์ชำเลืองมองเพื่อนร่วมรุ่นอีกสี่คน เขายังไม่ทันได้ทักทายใครเลยแต่นั่นก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับลูการ์ แต่ละคนมาจากต่างทวีปต่างฐานอำนาจ บางทีหลังจากเข้าร่วมหน่วยรบแล้วอาจจะไม่ได้เจอกันเลยก็ได้ เพราะงั้นการผูกมิตรจึงไม่ใช่เรื่องที่สำคัญนัก ลูการ์เดินตามโดนาติออกมาจากตึกกรวย เช่นเดียวกับเด็กฝึกอีกสี่คนที่ตามผู้ประเมินของตนออกไป หลังจากทุกคนผละออกไปแล้ว ดาวจำลองก็กลับคืนสู่สภาพเดิม เสียงกลไกดังครืน เสาหินโบราณกลับมาตั้งตระหง่านสูงจรดยอดกรวย โดนาติพาลูการ์เดินดูรอบๆ เฮปตากอน และอธิบายเรื่องราวต่างๆ ที่มีอยู่ในคู่มือให้ลูการ์ฟังระหว่างทาง ตึกรูปทรงเรขาคณิตทั้งเจ็ดคือเขตการปกครองของแต่ละทวีป ปกติแล้วจะไม่ข้องเกี่ยวกัน แต่ละทวีปจะมีผู้นำของตัวเองในฐานทัพเฮปตากอน เรียกว่าจอมพลทั้งเจ็ด และเหนือจอมพลทั้งเจ็ดขึ้นไปก็คือผู้บัญชาการสูงสุดหนึ่งเดียวที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดแห่งดาวอามอส ลาดอน โฮแกน พ่อของเดรก และเป็นปู่ของสามใบเถาแห่งตระกูลโฮแกน “ได้ข่าวว่ามีเจ้าภาพขอจัดงานเลี้ยงให้งั้นเหรอ” โดนาติเอ่ยขึ้นหลังจากเดินวนรอบนอกจนครบสถานที่สำคัญๆ และกำลังพาลูการ์เข้ามาในตึกทรงกระบอก ตึกประจำทวีปเนฬาร “คุณรู้ด้วยเหรอ” ลูการ์รู้สึกแปลกใจที่โดนาติรู้เรื่องนี้ “เรื่องสำคัญขนาดนี้ใครๆ เขาก็รู้กันทั่ว ระวังหน่อยนะ ลูกสาวคนกลางของคุณเดรกเป็นถึงเทพธิดาแห่งเบลานาร์ ตอนนี้คุณกลายเป็นศัตรูหัวใจของผู้ชายทั้งดาวแล้ว” “ผมไม่สน” ลูการ์ตอบสั้นๆ โดนาติเห็นว่าเขาไม่อยากคุยเรื่องนั้นจึงไม่เซ้าซี้อะไรต่อ ซึ่งผิดไปจากที่โดนาติคิด ตอนแรกนึกว่าลูการ์จะดีใจและคุยโวโอ้อวดเรื่องที่จะได้หมั้นหมายกับแอเวียร์ลูกสาวคนกลางของเดรกซะอีก “มาเถอะ เดี๋ยวจะพาไปดูห้องจำลองการฝึก” ห้องจำลองฝึกมีอยู่ทุกชั้นเรียงลำดับความยากจากชั้น 1 – 99 ซึ่งหลังจากทำการฝึกจนเชี่ยวชาญในแต่ละชั้นแล้วก็สามารถเลื่อนขั้นฝึกในชั้นถัดไปได้อัตโนมัติ เริ่มจากการฝึกพื้นฐานทางกายภาพ อย่างการเคลื่อนไหวร่างกาย การตอบสนอง พละกำลัง ประสาทสัมผัส รวมถึงการฝึกด้านพลังแฝงต่างๆ “ผมขอลองได้หรือเปล่า” ลูการ์มองประตูห้องฝึกชั้นหนึ่งด้วยสายตาเปล่งประกาย ครั่นเนื้อครั่นตัวอยากรู้ว่าการฝึกของเฮปตากอนจะขนาดไหน “ฮ่าๆ ใจเย็นไม่ต้องรีบร้อน ไปรู้จักกับรุ่นพี่ในหน่วยก่อน” “....” ลูการ์ไม่รบเร้า แม้จะเก็บสีหน้าเสียดายเอาไว้ไม่มิดแต่ก็ยอมตามโดนาติออกไปแต่โดยดี ลูการ์ทำความรู้จักกับรุ่นพี่หลายคน รู้จักกับหัวหน้า และคนจากอีกหลายแผนกเท่าที่เวลาจะเอื้ออำนวย ทว่าส่วนใหญ่ไม่ค่อยสนใจความเป็นมาของเขาเท่าไหร่ พอเจอปุ๊บก็จะทักเรื่องงานเลี้ยงที่กำลังจะเกิดขึ้นปั๊บ ที่ได้รับเทียบเชิญไปแล้วก็มี ที่ไม่ได้รับก็โอดครวญบอกว่าอยากไปร่วมยินดีด้วยแต่ความจริงแค่อยากไปเจอเทพธิดาแอเวียร์ใกล้ๆ เท่านั้น จบธุระที่เฮปตากอน ลูการ์ก็นั่งยานรบส่วนตัวมาที่ศูนย์วิจัยแห่งชาติ เบลานาร์ ครั้งนี้โจนาสตามลูการ์มาด้วย เนื่องจากแฟนสาวของโจนาสทำงานอยู่ที่นี่ ทั้งคู่แยกทางกันที่หน้าตึก คนหนึ่งไปทางซ้าย อีกคนเดินตรงดิ่งสู่ใจกลางศูนย์วิจัย ลูการ์หยุดทักทายพนักงานรักษาความปลอดภัยหน้าประตูห้องส่วนตัวของผู้อำนวยการศูนย์วิจัย ตำแหน่งสูงสุดของศูนย์วิจัยแห่งชาติ “สวัสดีครับลุงแฟรงก์ ผู้อำนวยการใหญ่อยู่หรือเปล่า” “ไงลูการ์ ไม่เจอกันนานเลยนะ” ลุงแฟรงก์วัยหกสิบทว่ายังหนุ่มแน่นผมดำทั้งหัวไม่มีหงอกปนสักเส้นทักกลับอย่างเป็นกันเอง “ได้ข่าวว่าไปทัวร์กาแล็กซีอื่นมาเรอะ” “ใช่ครับ” “เป็นไง สนุกไหม” “ผมไปทำงานนะครับ ไม่ได้ไปเที่ยว” “ฮ่าๆ ก็เหมือนกันแหละวะ ยังไงก็ดีกว่าคนแก่ๆ ที่ติดแหง็กอยู่บนดาวไปไหนไม่ได้” แฟรงก์ประชดตัวเอง นอกจากยิ้มปลอบแล้วลูการ์ไม่รู้จะพูดอะไรอีก เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มไม่มีอารมณ์จะคุยกับตนแล้ว แฟรงก์ก็พยักหน้าไล่ให้ลูการ์เข้าไปข้างใน “ผู้อำนวยการอยู่ในห้อง เข้าไปซะสิ” “ครับ” ลูการ์พยักหน้าแล้วเดินไปที่ประตู หลังจากกดรหัสปลดล็อกแล้วประตูก็เปิดออก หญิงวัยเกือบกลางคนเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน ดวงตาเรียวกลมที่ถูกความตึงเครียดเข้าครอบงำพลันผ่อนคลายลงทันทีที่เห็นใบหน้าผู้มาเยือน “ลูการ์... ทำไมลูกจะมาไม่บอกแม่ก่อนล่ะ” มาเรียลุกพรวดจากโต๊ะทำงานโผเข้ากอดลูกชายสุดที่รักด้วยความคิดถึง “เป็นไงบ้าง... ตอนที่รู้ว่าลูกถูกส่งไปปฏิบัติภารกิจที่กาแล็กซีใหม่ แม่ใจหายหมด กลัวว่าจะไม่ได้เจอหน้าลูกอีกนาน” มาเรียมองสำรวจใบหน้าที่แทบไม่เปลี่ยนไปจากครั้งล่าสุดที่เจอของลูการ์แล้วยิ้มละมุนหัวใจไม่หยุด “ผมได้รับการบรรจุเข้าเฮปตากอน” “เรื่องนั้นแม่รู้แล้ว เก่งมากลูกแม่” มาเรียจับแก้มลูกชายทำเหมือนลูการ์ยังเป็นแค่เด็กสามขวบ “ผู้นำตระกูลโฮแกนอาสาจัดงานเลี้ยงฉลองให้ผม ทั้งที่พวกเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แม่คิดว่ายังไง” มาเรียชะงัก “เรื่องนั้นแม่ก็รู้...” เธอเอ่ยค้างแค่นั้นก็ผ่อนลมหายใจยาว ไม่อยากพาลูกเครียด จึงเปลี่ยนเรื่องซะดื้อๆ “เพิ่งมาถึงทำไมไม่นั่งก่อนล่ะ ไม่สิ เราออกไปหาร้านนั่งคุยกันดีกว่า ลูกกินอะไรมาหรือยัง” ลูการ์ส่ายหน้า ถึงแม้ร่างกายเขาจะไม่รู้สึกหิวเพราะผลจากการกินแคปซูลสารอาหารแต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แค่ได้กินข้าวกับแม่เขาก็มีความสุขแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more