"เวลาปลดทำไมมันง่ายจังวะ ใส่ยังไงเนี่ยทำไมมันมีหลายระดับจังเลย" พายุบ่นพึมพำพร้อมกับพยายามติดตะขอไปด้วย กว่าจะทำได้เขาต้องใช้ความพยายามอยู่นานเลยทีเดียว
"ได้สักที คุณจะรู้หรือเปล่าแพรไหม ผมต้องใช้ความพยายามแค่ไหน ที่ต้องอดใจไว้แบบนี้" พายุพูดจบพร้อมกับห่มผ้าให้แพรไหม จากนั้นชายหนุ่มได้ขึ้นไปล้มตัวลงนอนข้างๆ หญิงสาวร่างเล็ก เขาเอามือไปอังที่หน้าผากของเธอ เวลานี้ไข้ได้ลดลงไปบ้างแล้ว แต่เขาคงต้องเช็ดตัวให้เธอบ่อยๆ ตลอดทั้งคืน
ชายหนุ่มดันร่างอรชรเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะสอดลำแขนไปให้เธอหนุนแทนหมอน เขาจุมพิตลงไปที่หน้าผากเธอเบาๆ ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้เช้าหากหญิงสาวตื่นมาจะโวยวาย และด่าทอเขามากน้อยแค่ไหนกัน แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เมื่อพายุพร้อมยอมจำนนให้กับเธอแต่เพียงผู้เดียว เขาพร้อมจะน้อมรับโทษทัณฑ์ หากว่าเธอ
