แพรไหมเดินลงมาด้านล่าง เธอมองเห็นรถของดนัยจอดอยู่หน้าบริษัท น่าแปลกวันนี้ที่เขานั่งอยู่ในรถสตาร์ทเครื่องเอาไว้ไม่ยอมลงมา
"รอนานไหมคะ พี่ดนัย" แพรไหมเอ่ยถามขึ้น เมื่อเธอเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว
"ไม่นาน พี่เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง" ดนัยพูดพร้อมทั้งค่อยๆ ขับรถเคลื่อนออกไปจากบริษัท
"ทำไมต้องใส่ผ้าปิดจมูกหนาแบบนั้นด้วยค่ะ พี่ดนัย ไม่สบายหรือเปล่า" แพรไหมถามดนัยออกไปด้วยความสงสัย
"เปล่าพี่แค่เป็นหวัดนิดหน่อย" ชายหนุ่มพูดแค่นั้นไม่นานแพรไหมก็รู้สึกง่วงอย่างบอกไม่ถูก จนเธอนั้นแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว
"ง่วงจังเลย แพรของีบสักพักนะคะพี่ดนัย"
"นอนเลยเดี๋ยวถึงบ้านพี่จะปลุกเอง" พูดจบแพรไหมได้ปรับเบาะ เพื่อที
