ภายในห้องทำงานของท่านประธานกำลังที่เงียบงัน แต่เต็มไปด้วยคำถามมากมายที่เกิดขึ้นภายในใจของพายุ ในขณะที่เด็กหญิงยังคงซบที่อกกว้างของเขาเอาไว้ ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้แล้ว เมื่อพายุปลอบและขอให้เธอหยุดร้อง เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเวลาที่เห็นเด็กคนนี้ร้องไห้ เขาถึงรู้สึกเจ็บปวดปิ่มจะขาดใจ ไม่ต่างจากเด็กหญิงคนนี้เลย
"เอาล่ะ เรามาพูดกันตรง ๆ หนูเป็นลูกของใคร แม่ชื่ออะไร แล้วทำไมแม่ถึงปล่อยให้หนูมาคนเดียว" พายุเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเหมือนอย่างเคย ไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของผู้หญิงคนไหน ไม่ว่าจะเกิดจากความผิดพลาดของเขาเพราะเหตุใด หากเธอเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข พายุก็พร้อมที่จะรับอุปการะและดูแลอย่างดีที่สุด
"หนูชื่อใยไหม แม่ไม่มีทางมาพบพ่อหรอกค่ะ เพราะว่าแม่พร่ำสอนหนูมาตลอด ให้หนูอยู่ให้ได้โดยที่ไม่ต้องมีพ่อ เพราะแม่จะเป็นทุกอย่างให้หนูเอง แต
