ep.7
1085 Words
กริ๊ง! กริ๊ง! กริ๊ง!
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของมะนาวดังขึ้น ปลุกให้คนที่นอนหลับสนิทบนเตียงนุ่ม สะดุ้งรู้สึกตัวตื่น มือบางเลื่อนลูบคลำ อย่างสะเปะสะปะ เพื่อหยุดเสียงที่กำลังแผดร้องราวกับเร่งให้เธอลุกจากที่นอน
"อยู่ไหนวะ!" เสียงหวานแหบแห้งเอ่ยงึมงำออกมา มือบางยังคงควานหาต้นตอของเสียงนั่นไม่หยุดหย่อน กระทั่งเจอ.. เมื่อกดปิดเสียงเลื่อนเวลาออกไปอีกห้านาที ใบหน้าสวยซบลงยังหมอนใบเดิมผล็อยหลับไปอีกครั้ง
เพียงไม่นานนาฬิกาปลุกเจ้ากรรมก็ดังขึ้นมาอีกครั้งและครั้งนี้ เธอจำต้องขุดตัวเองขึ้นมาจากเตียง เพื่ออาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน
"ซี๊ดด...เจ็บชะมัด" ร่างบางบ่นพึมพำออกมาเสียงเบาได้ยินเพียงคนเดียว เมื่อเผลอลืมตัวทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้แรงๆแบบที่เธอชอบทำ จนรู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นมาอีกครั้งยังห้ามไม่ได้
"...จิ๊!"
สุดท้ายเลิกให้ความสนใจกลับมาทำงานตรงหน้าจนแล้วเสร็จ ร่างบางลุกขึ้นยืนก้าวเดินออกจากห้อง เพื่อลงมาดูความเรียบร้อยของสต๊อกเหล้าและไวน์ที่มอบหมายให้พนักงานชายสองคนคอยดูแล วันนี้เป็นวันแรกของสัปดาห์ และต้องเช็คสต๊อกครั้งใหญ่เพื่อสั่งซื้อสินค้ามาเพิ่มเติม
"ใกล้เสร็จรึยังคะ?" เสียงหวานเอ่ยถามพนักงานชาย ที่กำลังก้มๆเงยๆ อยู่ตรงตู้เก็บของ
"ใกล้แล้วครับผู้การ" เสียงทุ้มเอ่ยตอบ พลางจรดปลายปากกาลงบนกระดาษจดรายงานสต็อก
"ดีค่ะ ยังไงฉันขอก่อนเที่ยงคืนนะคะ"
"ได้เลยครับ"
ฉันเดินกลับขึ้นมาบนห้องทำงานอีกครั้ง คราวนี้ค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้หนังหลังโต๊ะทำงาน ไม่ลืมตัวเหมือนครั้งแรก มือบางเลื่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเลื่อนดูไอจี และก็ต้องหยุดชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นแฟนเก่าที่จบกันด้วยดี ลงรูปคู่กับแฟนใหม่ มองดูก็รู้ว่าเขากำลังมีความสุขมากแค่ไหน
"เฮ้ออ...แกเป็นแค่เพื่อนเขา จะสนใจทำไม" เอ่ยงึมงำออกมาเตือนสติตัวเอง ก่อนจะเลื่อนผ่านดูสิ่งอื่นที่น่าสนใจมากกว่า
ก๊อก! ก๊อก!
"เชิญค่ะ" มะนาวเงยหน้าขึ้นมองคนเข้ามาใหม่ในมือยังถือโทรศัพท์ค้างไว้
"ใบสรุปสต๊อกได้แล้วครับ"เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกพร้อมกับวางเอกสารลงตรงบนโต๊ะทำงานหน้าหญิงสาวตำแหน่งผู้จัดการคลับ
"อ้าว...คุณทอยทำไมเป็นคุณล่ะคะ" เสียงหวานเอ่ยถามยิ้มๆ
"พอดีผมเจอพนักงานกำลังจะขึ้นมา เลยอาสามาแทนน่ะครับ"
"ค่ะ...เชิญคุณทอยนั่งก่อนค่ะ"
"ครับ"
"คุณทอยช่วยดูตรงนี้หน่อยค่ะ ทำไมยอดไม่ตรงกันคะ" มือบางยื่นเอกสารให้คนสนิทของเจ้านายได้ดู
"ไหนครับ" ทอยรับมาถือไว้ในมือสายตาคมกวาดมองไปยังจุดที่มีหมึกปากกาขีดเส้นใต้ไว้บนกระดาษทั้งสามแผ่น
"ยังไม่หมดตัวสินะ!" เสียงทุ้มเรียบนิ่งพึมพำออกมาเบาๆ แต่ก็ดังพอให้มะนาวได้ยิน
"คะ?"
"คืออย่างนี้ครับ ผู้จัดการคนเก่ายักยอกเงินคลับร่วมมือกับพนักงานงานอีกสอง และโดนไล่ออก ก่อนหน้าที่จะรับมะนาวเข้ามาครับ" ทอยอธิบาย
"ค่ะ...ดูเหมือนยังมีคนพวกนั้นอยู่นะคะ ยอดถึงได้เป็นแบบนี้"
"ครับ เดี๋ยวผมจัดการเอง มะนาวสรุปยอดตามนั้นไปได้เลย สั่งของตามปกติครับ" ทอยเอ่ยบอกน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขาคงต้องถอนรากถอนโคนไอ้สวะพวกนั้นออกไปให้สิ้นซาก "อีกสองวันนายจะกลับมาแล้วนะครับ"เอ่ยบอกอีกครั้งพร้อมกับยกยิ้มมุมปากก่อนจะสาวเท้าเดินออกจากห้องไป
"ค่ะคุณทอย" ยิ้มทำไม?..อะไรของเขาเนี่ย ฉันเลิกให้ความสนใจก้มลงดูเอกสารตรงหน้าอีกครั้ง รีบจัดการสรุปยอดและสั่งซื้อสินค้าตามหน้าที่ เพราะใกล้เวลาเลิกงานแล้ว
ติ๊ง! ติ๊ง!
เสียงแจ้งเตือนจากแอพไลน์ดังขึ้นรัว เรียกให้เจ้าโทรศัพท์รีบเปิดอ่าน
ลูกจัน:"สิ้นเดือนไปเที่ยวทะเลกันสาว
ฟ้าใส:"ไปๆฉันไป"
ลูกจัน:"อยากใส่ชุดว่ายน้ำมาก ก.ไก่ล้านตัว"
ฟ้าใส:"มะนาวไปมั้ย...ห้ามปฏิเสธนะ"
มะนาว:"แล้วจะถามทำไมยะ"
:"วันหยุดไปหาชุดแซ่บๆใส่ดีกว่า"
ฟ้าใส:"โอเคไปด้วย"
ลูกจัน:"ฉันไปด้วย เจอกันห้างxx"
มือบางกดปิดหน้าจอเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าสะพาย ตีหนึ่งได้เวลาเลิกงานพอดี ฉันลุกขึ้นยืนเดินออกจากห้องทำงาน ลงไปยังลานจอดรถ ก่อนจะขับไปบนท้องถนนกลางกรุงมุ่งหน้ากลับคอนโดหรู
กลับมาถึงคอนโดตีสองเพราะคลับค่อนข้างไกล เปิดประตูเข้ามาภายในห้องเงียบสนิท ถอดรองเท้าส้นสูงและเดินมานั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ เอนหลังแนบชิดพนักพิง มือบางนวดขมับทั้งสองข้างอย่างเบามือ
ครืดด!! ครืดด!!
เสียงโทรศัพท์ของมะนาวดังขึ้น ทำให้ฉันดันตัวลุกนั่งหลังตรง เอื้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามอง
*นายหัวคราม*
"ค่าา" เสียงหวานกรอกไปตามสาย
[นอนรึยังครับ พ่อโทรมากวนรึเปล่า]
"ยังไม่นอนค่ะนายหัว คิดถึงลูกสาวหรอคะ"
[คิดถึงมากครับ แต่ลูกไม่เคยคิดถึง ไม่โทรมาหาพ่อบางเลย]
"โอ๋ๆ ลูกทำงานเหนื๊อยเหนื่อยค่ะพ่อ เลยไม่ได้โทรไป"
[เหนื่อยก็ลาออกมาอยู่บ้าน ลูกคนเดียวพ่อเลี้ยงได้]
"ลูกโตแล้วค่ะ นาวไหว ไม่ต้องห่วงนะคะ"
[มีหนุ่มๆมาจีบบ้างรึเปล่า]
"เยอะแยะค่ะ"
[จริงหรอ?! พวกนั้นไม่มีตาใช่มั้ยครับ ฮ่าๆๆ]
"นายหัวไม่ต้องมาหัวเราะเลยค่ะ กลับไปบ้านคราวหน้า นาวจะควงหนุ่มๆไปด้วย"
"แน่ใจ? พ่อจะกวาดบ้านรอนะ อ้อ..ฝากบอกไอ้หนุ่มคนนั้นด้วย พ่อมีทองกับเครื่องเพชรแถมให้ชุดใหญ่"
"หูยย...แรงมากอ่ะ ..แค่นี้นะคะไม่คุยด้วยแล้ว ฝันดีค่ะพ่อ"
"หึหึ!ฝันดีครับ"
นายหัวครามของฉันร้ายมาก...ขิงลูกสาวคนสวยอย่างฉันได้ยังไง ที่ยังไม่มีเพราะฉันเลือกต่างหาก แต่ก็ไม่แปลกที่พ่อจะพูดแบบนั้นเพราะฉันคบใครไม่เคยเปิดตัวและไม่พาไปให้ท่านรู้จัก
- Writer
