ep.4
1058 Words
"หุ่นโคตรดี ไอ้ทอยร้ายชิบหาย"ธามไทมองจ้องไปยังหญิงสาวร่างบางระหงผิวขาวออร่า ในชุดเดรสสายเดี่ยวสีดำรัดรูปยิ่งทำให้เห็นสัดส่วนของเธอได้อย่างชัดเจนในระยะไม่ไกลมากนัก
"......" ใครวะ? ไอ้สัสทอยซุ่มเงียบ ผมเพ่งมองผ่านความมืดสลัวไปยังเธอคนนั้น ไม่นานทั้งสองคนก็เดินแยกจากกัน โชคไม่ดีเพราะเธอเดินไปอีกทางจึงไม่ได้เห็นใบหน้า
"ไอ้ทอย ไม่พาเด็กมึงมาแนะนำหน่อยวะ"ทันทีที่ทอยนั่งลงบนพื้นโซฟา เซอร์เวย์เปิดประเด็น
"เด็ก?" ทอยเลิกคิ้วถามอย่างงุนงง เขาก็ซื้อกินเหมือนพวกมัน จะเอาเด็กที่ไหนมาวะ ทอยคิดในใจ
"กูเห็นนะ มึงแอบคุยกับใคร เมื่อกี๊"ธามไทเฉลยในสิ่งที่พวกเขาเห็นก่อนหน้า ไอ้นี่ทำเป็นไขสือ คิดว่าพวกเขาไม่เห็นรึไงกัน
คูเปอร์นั่งดื่มเหล้าฟังเพื่อนซักถามกันเงียบๆ ปล่อยให้พวกมันไล่ต้อนกันไป เขาขี้เกียจพูด
"ไม่ใช่เด็กกู...คนนั้นผู้จัดการคลับ"
"คลับไหน!!!" ทั้งสามตะโกนออกมาเป็นเสียงเดียวกัน พร้อมกับจ้องมองทอยอย่างรอคำตอบ คูเปอร์เองเผลอลืมตัวโพล่งขึ้นพร้อมกันกับเซอร์เวย์ ธามไท
ด้วยความอยากรู้
"cool ไง พวกมึงจะตะโกนทำไมวะ" ทอยเอ่ยบอกและยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มหมดแก้วในคราวเดียว เวลางานเขาเป็นมือขวาของคูเปอร์ หมดเวลางานพวกเขาคือเพื่อนสนิทกัน
"สวยมั้ยวะ เมื่อกี้เห็นแค่หลัง หุ่นดีชิบหาย!"ธามไทเอ่ยถาม รู้ว่าเพื่อนๆคงอยากรู้เหมือนกันกับเขา
"สวย"ทอยตอบน้ำเสียงเรียบนิ่ง ที่เขาพูดไม่เกินจริง มะนาวสวยมาก
"ครั้งหน้าเปลี่ยนที่ดื่มดีกว่า Cool club น่าไปกว่าเยอะ"ธามไทเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเจ้าเล่ห์เพลบอย
"กูไปด้วย คลับกูมีแต่หน้าเดิมๆ น่าเบื่อ ไปคลับไอ้เปอร์ดีกว่า"เซอร์เวย์เห็นด้วยกับความคิดของเพื่อน
"เหอะ!ร้อยวันพันปีไม่คิดจะไป ไอ้เปอร์เสี่ยนัดมึงไปเก็บเงิน อย่าลืม.." ถึงตอนนี้จะไม่ใช่เวลางานของทอย แต่เขาก็ไม่ลืมเตือนเพื่อนเผื่อว่ามันจะลืม
"อืม...กูไปแล้ว" จบคำ ยกแก้วเหล้าดื่มก่อนจะลุกขึ้นยืนสาวเท้าเดินออกไป
เสียงสตาร์ทเครื่องยนต์รถสปอร์ตหรูสีดำเงาดังกระหึ่ม ก่อนจะพุ่งทะยานสู่ถนนอย่างรวดเร็ว ถึงเขาจะเพิ่งกลับมาถึงไทยได้ไม่กี่ชั่วโมง รู้สึกเหนื่อยล้าแค่ไหน แต่เรื่องเงินก็สำคัญ จริงมั้ย.
ใช้เวลาเพียงไม่นานรถสปอร์ตสุดหรู ขับเข้ามาจอดในลานจอดรถของบาร์แห่งหนึ่ง ที่นี่ในช่วงสี่ห้าเดือนก่อนเจอภาวะวิกฤตจนเกือบต้องปิดกิจการ แต่ผมเข้ามาซื้อหุ้นและเปลี่ยนผู้จัดการเปลี่ยนพนักงานใหม่บางส่วน ตอนนี้จึงกลับมาเป็นที่นิยมเหมือนเดิมหรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ
"สวัสดีครับคุณคูเปอร์ เสี่ยรออยู่ด้านบนครับ" เสียงทุ้มของพนักงานงานชายคนหนึ่งเอ่ยทักทายหุ้นส่วนใหญ่
"อืม"
ผมเดินเข้ามาด้านในเปิดไฟสลัว ฝ่ากลุ่มคนมากมายสาวเท้าตรงไปยังชั้นสองทันที รู้ดีว่าเสี่ยบิ๊กรออยู่ห้องไหน ความจริงเงินจำนวนนี้จะสั่งโอนเข้าบัญชีผมเลยก็ได้ แต่ผมอยากมาดูการทำงานของที่นี่ด้วยจะได้ไม่ประสบปัญหาเดิมอีก
แกร๊ก!
"ว๊ายย!!" เสียงกรีดร้องด้วยความตกใจเมื่อจู่ๆประตูห้องถูกเปิดออก อย่างไร้มารยาท ในตอนที่หญิงสาวกำลังปรนเปรอความใคร่ให้เสี่ยหนุ่มอย่างเร่าร้อน จนทุกอย่างต้องหยุดชะงัก
"เธอออกไปก่อน เดี๋ยวฉันไปหา" เสี่ยบิ๊กออกคำสั่งให้เจ้าหล่อนออกไปรอที่ห้อง ตอนนี้เขามีธุระต้องจัดการ มือหนาพลางจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบจัดการชุดของเธอให้เรียบร้อยและพาตัวเองออกไปจากห้อง
"เชิญนั่งครับคุณคูเปอร์ ผมต้องขอโทษด้วย"
"อืม"
"เงินส่วนของคุณครับ" เสี่ยบิ๊กยื่นเช็คเงินสดให้กับคูเปอร์หุ้นส่วนใหญ่ของที่นี่"สัปดาห์นี้ลูกเยอะเป็นพิเศษ"
"..." สายตาคู่คม มองกระดาษแผ่นเล็กในมืออย่างพึงพอใจ กับตัวเลขเจ็ดหลักที่ระบุไว้ชัดเจน"มีเด็กใหม่เข้ามาบ้างรึเปล่า"
"มีห้าคนครับหน่วยก้านดีหน้าตาใช้ได้ ลูกค้าสาวๆชอบกันใหญ่"
"ดี....ผมขอตัว"
"ครับ เดี๋ยวผมลงไปส่ง"
"ไม่ต้อง" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอก ก่อนจะดันตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินออกจากห้องไป สายตาคมกวาดมองบรรยากาศภายในบาร์โซนชั้นหนึ่ง ที่มีผู้คนเข้ามาใช้บริการจำนวนมาก และส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง กระเป๋าหนักๆ
หมั่บ!!
"....." ร่างสูงดูดีหยุดชะงักเมื่อท่อนแขนแกร่งถูกมือปริศนาจับไว้แน่น ใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาค่อยๆหันไปมองเจ้าของมือนั้นด้วยสายตาดุดัน
"สุดหล่อ~ไปต่อกันมั้ย~"เสียงหวานยานครางด้วยความเมามายเอ่ยถาม พร้อมรอยยิ้มหวานเยิ้ม
"ปล่อย!"เสียงทุ้มกดต่ำเอ่ยบอก มือหนาข้างที่ว่างพยายามแกะมือเล็กออกแต่ไม่เป็นผล เพราะเธอไม่คิดจะปล่อย
"ไม่เอาอ่ะ~ ฉันเลือกนายแล้ว~ นายก็ต้องไปกับฉันสิ"
"หึ!แน่ใจ"คูเปอร์เอ่ยถามอีกครั้ง ทั้งที่ยังเห็นหน้าเธอไม่ชัดด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ถามไปแบบนั้น
"ที่สุด~ ไปรถฉันก็ได้น้าาา" เสียงหวานยานครางเอ่ยตอบพร้อมกับชักชวนในประโยคเดียวกัน
"ไม่!!" เสียงทุ้มเรียบนิ่งกดต่ำบอกปฏิเสธ เขาไม่ชอบนั่งรถคนอื่น และไม่ชอบให้คนแปลกหน้านั่งรถเขาด้วย
"โอเค...อย่าดุสิ ไปรถนายก็ได้"
"ไม่!!"
"เอ้า!!อะไรเนี่ย รถฉันก็ไม่ไป~ รถนายก็ไม่ได้ แล้วจะไปยังไงเล่า~"เพราะเขาปฏิเสธทำให้เธอเงยหน้าขึ้นหรี่ตามอง แต่ความเมาที่มีอยู่มาก ทำให้เห็นอะไรไม่ค่อยชัด ต่างจากอีกคน ถึงกับยืนนิ่งค้างมองจ้องหน้าของคนที่กอดแขนแกร่งของเขาไม่ปล่อย 'สวย'คำเดียวที่ผุดขึ้นมาในหัวเขา
"ไป!!"
- Writer
