ผมรีบเดินทางมาที่โรงพยาบาลเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ทันการณ์อยู่ดี ระหว่างทางผมได้รับโทรศัพท์จากอัลฟ่าอีกครั้งและแจ้งข่าวร้ายมาว่าคุณลุงทนพิษบาดแผลไม่ไหวเสียชีวิตในที่สุด ผมไม่มีแม้แต่โอกาสได้บอกลาท่านที่เป็นเหมือนพ่อผู้ดูแลผมมาตั้งแต่เด็ก เมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็พบกับเฉินที่มาถึงก่อนแล้ว
"แดเนียล..คุณปู่..ฮึก.."โซเฟียที่เป็นคนเข้มแข็งกลับร้องไห้ออกมาหนักกว่าเดิมเมื่อเจอหน้าผม
"..."ผมเข้าไปกอดโซเฟียเอาไว้แน่นพร้อมกับกัดฟันด้วยความโกรธที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้เลยในสถานการณ์แบบนี้
"เล่าให้ฉันฟังทีว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง"
"ฉันกับคุณปู่..เพิ่งกลับมาจากฮ่องกง เราไม่ได้บอกกับนายว่าจะมาวันนี้เพราะอยากเซอร์ไพรส์เรื่องที่จัดการงานทุกอย่างราบรื่นดีแล้ว แต่..ระหว่างทางมาก็มีรถมาขวางทาง พวกมันระดมยิงใส่รถเราไม่ยั้ง..ทุกคนตายกันหมด คุณปู่ถูกยิงเข้าหลายจุด ฉันก็โดนแต่ไม่ถูกจุดสำคัญ ฉันแกล้ง
