วันนี้ผมพาน้ำแข็งมาเยี่ยมไอด้าที่โรงพยาบาลตามที่คุณป้าบอก โชคดีที่ไอด้าไม่ได้เป็นอะไรมากและที่สำคัญเธอไม่ได้ความจำเสื่อมอย่างในชีวิตที่แล้วของผม พอเห็นพวกเรามาไอด้าก็แทบจะกระโดดลงจากเตียงคนไข้มาหาแต่ก็ถูกต้นกล้าห้ามเอาไว้ก่อน จากที่ผมเห็นความสัมพันธ์ของทั้งคู่อาจจะพัฒนาไปต่อได้เพราะสายตาที่ต้นกล้ามองไอด้ามันเป็นสายตาเดียวกันกับที่ผมมองน้ำแข็งในตอนนี้
"ขอบคุณนะครับที่ช่วยเพื่อนของแฟนผมไว้"ผมหันไปยกมือไหว้ขอบคุณผู้ใหญ่บ้านและต้นกล้าที่อายุมากกว่า ทั้งสองคนต่างรับไหว้และยิ้มให้ผม
"คนเราช่วยกันได้ก็ช่วยกันแหละพ่อหนุ่ม ลุงก็เป็นคนที่พอมีจิตสำนึกอยู่บ้างเห็นคนเดือดร้อนตรงหน้าจะไม่ช่วยได้ยังไง"
"ยังโชคดีนะครับที่ไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่แผลตามตัวแล้วก็เป็นไข้"ต้นกล้าพูดเสริม
"ถ้ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วยก็บอกได้นะครับผมยินดีทำให้"
"ลุงไม่มีอะไรอยากได้หรอกพ่อหนุ่ม ลุงแก่แล้ว ห่วงก็แต่เด็กๆ ที่เกาะไม่
