ตอนที่ 7

2987 Words

ตอนที่ 7 “เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยัยฝันร้าย” ความซวยของฉันมันไม่มีที่สิ้นสุดสินะ T^T จบจากคนนี้ก็มาต่อคนนี้ อยากจะบ้าตายโว้ยยย “อย่ามายุ่ง ไปไกลๆเลยไป” ฉันปัดมือไล่เขายิกๆเหมือนไล่หมูไล่หมา ก่อนจะเอากระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดตะที่มีน้ำกระเด็นมาโดน ดีนะที่ไม่สาดมาโดนกับข้าวด้วย ไม่งั้นฉันคงร้องไห้น้ำตาเต็มโอ่งแหงๆ “ฉันไม่ไป เธอมีสิทธ์อะไรมาไล่ฉันไม่ทราบ” ไอ้ปิศาจเรโนถือวิสาสะความเอาแต่ใจของตัวเองนั่งลงแทนที่ของอากิระพร้อมกับหยิบกุ้งชุบแป้งทอดของฉันขึ้นไปกินหน้าตาเฉย ไอ้บ้านี่…ไม่ได้รับรู้ถึงรังสีริษยาของพวกนักเรียนหญิงเลยใช่มั้ย T^T ชีวิตฉันเข้าสู่วังวนนรกแบบจริงจังแล้วสินะ โฮกกกกกก TTOTT “แล้วนี่ทำไมนั่งกินข้าวคนเดียวล่ะ ไอ้แป๊ะยิ้มกับราชินีหิมะไม่ได้อยู่ด้วยเหรอ” “…” “งั้นฉันจะสงเคราะห์นั่งกินข้าวเป็นเพื่อนเธอเองก็แล้วกันนะ ถึงความจริงแล้วจะไม่ได้อยากเท่าไหร่ก็เถอะ” “…” “เอ้า! กินสิ ทำมา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD