9 ไม่ชอบสด

2037 Words

@Ninetynine bar "นั่นไง มันมาแล้ว" เสียงมาร์คัสพูดขึ้นพร้อมกับยกนิ้วชี้ไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อนิ่งที่เข้ามาทรุดตัวลงนั่งยังที่ประจำโต๊ะวีไอพีร้านเหล้าชื่อดังไม่ไกลจากคอนโดเขาสักเท่าไร "ไปไหนมาวะ ทำไมมาช้า" ตงตงมองหน้าถามเพื่อนตัวเองขึ้น "..." ธามก็เงียบไม่ตอบยกมือขึ้นไปส่งสัญญาณให้พนักงานชายเดินเข้ามาชงเหล้าให้เขาตามปกติ "ถามเหี้ยไรก็ไม่ค่อยจะตอบ เป็นส้นตีนอะไร คีปลุคพี่ธามแบดบอยอยู่ได้ไอ้สัส" มาร์คัสก็บ่นออกมาอย่างไม่จริงจังตามประสาเขา "..." คนตัวสูงก็นั่งนิ่งไม่สนใจอะไรในคำพูดเพื่อนตัวเอง "ว่าแต่วันนี้มึงใส่เสื้อช็อปมาด้วยไม่ใช่เหรอ" อยู่ ๆ ตงตงที่นั่งอยู่ก็เอ่ยถามร่างสูงขึ้นสีหน้าสงสัย "อืม" "แล้วทำไมตอนออกจากมหา’ลัยกูไม่เห็นเสื้อช็อปมึงวะ" "..." ธามก็นิ่ง ซึ่งคำถามของคนเป็นเพื่อนทำเอาดวงตาคมชะงักไปเล็กน้อยนึกถึงร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่เขาพยายามเข้าไปใกล้เธออยู่หลายครั้ง ทั้งตอนที่เดินชนจนน้ำหกใส่เสื้อรวมถึงที่ร้านกาแฟ ต่างเป็นความตั้งใจของเขาทั้งหมด "สีหน้าแบบนั้นคืออะไรวะ?" มาร์คัสที่หันไปเห็นท่าทีของคนตัวสูงพอดีเอ่ยถามขึ้น "เปล่า" เจ้าของใบหน้าหล่อก็ตอบกลับเสียงเรียบหยิบแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมากระดกดื่มด้วยสีหน้านิ่งเรียบปกติ "อะไรของมึงวะ วันนี้...กูรู้สึกว่ามึงแปลก ๆ นะ" มาร์คัสเอ่ยแต่ว่าธามก็ไม่คิดสนใจอะไรในคำพูดของเพื่อนตัวเอง โดยในขณะที่ทั้งสามกำลังพูดนั่นพูดนี่กันอยู่ ก็มีเสียงหวานของใครบางคนเอ่ยเรียกหนุ่มวิศวะคนดังขึ้น "ธาม" "..." ใบหน้าหล่อก็หันไปมองตามเสียง แล้วก็ต้องพยักหน้าทักทายคนที่เข้ามาใหม่ไปด้วยท่าทีปกติซึ่งเธอคือมิลลินั่นเอง "มาด้วยเหรอเนี่ย" ร่างบางเอ่ยพร้อมกับเดินเข้ามานั่งลงข้างคนตัวสูงอย่างสนิทสนม "อืม" ริมฝีปากหนาก็ขานตอบกลับในลำคอทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างเขาหันไปพูดคุยทักทายกับชายอีกสองคนที่นั่งอยู่ "ไง มาร์คัส ตงตง สบายดีไหม" "สบายดี" ตงตงตอบ ตามด้วยคำพูดที่แสนเบื่อหน่ายของมาร์คัส "ฉันก็สบายดี แต่ว่าเบื่อโปรเจกต์จบโคตร" "ฮ่า ๆ เอาเรื่องแล้วสิ" มิลลิถาม "โคตร" มาร์คัสตอบกลับสีหน้าสุดเซ็ง "หึ จะกลัวอะไรล่ะ...ก็มีธามอยู่แล้วทั้งคนนี่หน่า" คนตัวเล็กยิ้มแซวขึ้นพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองยังชายหนุ่มด้านข้างตัวเองที่เอาแต่นั่งนิ่งยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่ม "มิลลิ พลอยเรียกหาแกอยู่อะ" เสียงเพื่อนของร่างบางที่นั่งอยู่เดินเข้ามาตาม "โอเค" มิลลิก็พยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันเอ่ยบอกชายสามคนที่นั่งอยู่ "งั้นเดี๋ยวฉันขอตัวก่อนนะ" "อืม" ตงตงกับมาร์คัสก็พยักหน้ารับรู้ผิดกับร่างสูงอีกคนที่เอาแต่นั่งเงียบไม่แสดงท่าทีอะไรออกมา "ไปก่อนนะธาม ยังไง..." "...คืนนี้เจอกันนะ" "อืม" ทันทีที่เจ้าของใบหน้าหล่อรับรู้ มิลลิก็ยิ้มเดินออกไปทันที "กูนึกว่ามึงจะเบื่อแล้วซะอีก" มาร์คัสพูดขึ้น "..." ธามก็นิ่ง "ทำไมคนนี้นาน" ตงตงถาม "ไม่น่ารำคาญ" คนตัวสูงก็ตอบกลับเพื่อนตัวเองไปตามตรง โดยคำว่าความสนิทที่มิลลิมีต่อธามก็คือการสนิทแนบเนื้อกันบนเตียง "หรือว่าเด็ด?" "..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็เงียบไม่ตอบก้มลงมองดูรอเวลาด้วยสีหน้านิ่งเรียบ "ถึงกับรอเวลาเลยเหรอวะ" "อยู่ตรงนี้ มันน่าเบื่อ" "หึ ป้องกันด้วยแล้วกัน กูไม่อยากเลี้ยงหลาน" มาร์คัสเอ่ยแซว "กูไม่เคยสดกับใคร" ดวงตาคมหันไปมองหน้าตอบกลับเพื่อน "กูรู้ แต่ระวังเขาอยากได้มึงจัดจนเจาะถุงยาง" "กูไม่ได้โง่ขนาดนั้น" "เออ ก็ดีแล้ว" มาร์คัสเอ่ยบอกด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริง เขารู้ว่าธามเป็นคนที่มีการป้องกันในตัวเองสูงมีโอกาสจะพลาดในเรื่องทำผู้หญิงท้องยาก แต่เขาก็อดที่จะพูดเตือนสติอีกคนไม่ให้ประมาทไม่ได้ "ทำเป็นเตือนชาวบ้าน ปีที่แล้วมึงก็เครียดแทบแย่ที่สดกับแตมจนเกือบท้อง" ตงตงพูดขึ้นซึ่งคำพูดของเขานั้นทำเอามาร์คัสเอ่ยออกมา "ก็เพราะตอนนั้นนี่แหละ กูถึงอยากเตือนไอ้ธามไว้ พอถึงเวลาจริง แม่งมืดแปดด้านไปหมด แล้วยังเรียนกันไม่จบ บ้านแตมเองก็มีหน้ามีตาในสังคม" "ไม่ต้องห่วง..." "...กูไม่คิดจะสดกับใคร" พูดจบ ร่างสูงก็ลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคน "ฉันจะกลับแล้ว" "อืม รอที่รถแล้วกัน" แล้วสองเท้าหนาก็เดินออกไปทันทีโดยมีสายตาของชายสองคนที่นั่งอยู่มองตามแผ่นหลังกว้างของคนเป็นเพื่อนไม่พูดอะไรออกมาต่อ เพราะพวกเขาก็ค่อนข้างชินไปกับนิสัยเงียบ ๆ ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยสนใจใครของธามมานานแล้ว @ห้องมิลลิ แอดด! ปึง! เสียงประตูห้องนอนคอนโดหรูของหญิงสาวลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังถูกปิดลงพร้อมกับร่างบางหุ่นดีที่กำลังนัวเนียอยู่กับหนุ่มวิศวะหน้าหล่อเจ้าของความสูงร้อยแปดสิบแปด "อื้อออ ธาม~" มิลลิครางเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มตรงหน้าขึ้นด้วยความรู้สึกดีไปกับสัมผัสร้อนจากเขา ซึ่งคนตัวสูงก็ไม่สนใจยังคงนัวเนียซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของอีกคนด้วยความเร่าร้อนต้องการปลดปล่อย พลั่ก! มือหนาจัดการผลักร่างเล็กของมิลลิลงบนเตียงขนาดใหญ่ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างหญิงสาวไว้เอื้อมมือไปถอดชุดเดรสรัดรูปของคนใต้ร่างออก "อาา ธาม..." ปากเล็กก็เอาแต่ครางร้องออกมาด้วยน้ำเสียงกำลังหลงอยู่ในห้วงอารมณ์ความต้องการอยากให้คนตัวสูงนั้นเข้ามาในร่างกายของเธอ แน่นอนว่าใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นมิลลิก็เปลือยกายเปล่าตรงหน้าชายหนุ่ม โดยธามเองก็ไม่รอช้ารีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกสวมใส่ถุงยางป้องกันไว้อย่างดีเตรียมจ่อไปยังกลีบกุหลาบของร่างบางที่นอนอยู่ "ธะ...ธาม..." อยู่ ๆ มือเล็กก็ดันหน้าท้องแกร่งออกเล็กน้อย "..." เจ้าของใบหน้าหล่อก็ชะงักมองคนใต้ร่าง "สดได้นะ" ดวงตากลมมองหน้าเอ่ยบอกคนตัวสูงแต่ก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยกับประโยคคำตอบที่ออกมาจากริมฝีปากหนา "ฉันไม่ชอบสดกับใคร" พูดจบ แก่นกายหนาก็ถูกอัดกระแทกเข้าใส่หญิงสาวทันที ปึก! "อ๊ะ..." ปึก! ปึก! ปึก! แล้วกิจกรรมรักของหนุ่มสาวก็ดำเนินกันไปด้วยความเร่าร้อนดุเดือด จนในที่สุดแก่นกายยักษ์ก็อัดกระแทกจนได้ปลดปล่อยความต้องการของตัวเองออกมาเช่นเดียวกับร่างบางหุ่นดีที่แตะขอบสวรรค์นอนหอบอยู่ใต้ร่างคนตัวสูง "ฟู่วว" หลังจากที่ปลดปล่อยความต้องการเสร็จ ริมฝีปากหนาก็พ่นลมหายใจออกมาเลื่อนมือลงไปดึงสิ่งป้องกันออกจากแก่นกายใหญ่โยนทิ้งลงไปในถังขยะที่อยู่ไม่ไกลก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวด้วยสีหน้านิ่งเรียบปกติ "พอแล้วเหรอธาม" "อืม" "ทำไมล่ะ ปกติ..." "อยากแค่นี้" "..." มิลลิก็นิ่ง "ไว้เจอกัน" แล้วสองเท้าหนาก็เดินออกจากห้องนอนหรูไปทิ้งให้หญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่บนเตียงมองตามหลังกว้างนั้นไปนิ่งนึกเสียดาย "ฉันไม่อยากมีค่ากับนายแค่นี้เลย ธาม..." เช้าวันต่อมา... "อื้อ..." เสียงริมฝีปากบางของคนตัวเล็กที่นอนอยู่เอ่ยขึ้นด้วยความงัวเงียก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาแต่แล้วก็ต้องเบิกตากว้างขึ้นด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนกำลังเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เธอ "จะ...เจมส์!..." "ตื่นแล้วเหรอ" ชายหนุ่มก็ยิ้มกริ่มเอ่ยทักทายร่างบางขึ้น "อะ...อืม" วาวาก็ตอบกลับพร้อมกับรีบถอยตัวติดบริเวณผนังกำแพงด้วยสีหน้าตกใจ ทว่าในตอนนั้นเองเสียงประตูห้องน้ำถูกเปิดออกดังขึ้นทำให้เจมส์ที่ยืนอยู่บริเวณเตียงนอนของวาวาในตอนแรกรีบเดินกลับไปยังบริเวณเตียงของแฟนสาวตัวเอง "อ้าวตัวเอง ตื่นแล้วเหรอ" โบว์วี่ที่เดินนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่เอ่ยถามแฟนหนุ่มของตัวเองขึ้น "อืม เพิ่งตื่น" ใบหน้าดูดีตอบโดยที่สายตายังคงลอบมองไปยังร่างบางอีกคนที่นั่งอยู่ "เอ่อ..." "อ้าววาวา เธอก็ตื่นแล้วเหรอ มีเรียนเช้าเหรอ" โบว์วี่หันไปมองหน้าถามรูมเมตตัวเองที่ทำท่าทางอึกอัก ๆ ขึ้น "ชะ...ใช่แล้ว งั้นเราขอตัวก่อนนะ" "อืม" โบว์วี่ก็พยักหน้าตอบกลับอย่างไม่ได้สนใจอะไรแต่ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำไป หญิงสาวก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ "เดี๋ยววาวา" "ฮ...ฮะ" "เสื้อช็อปใครเหรอ ที่ตากอยู่" "ของรุ่นพี่เราน่ะ พอดีเราทำเสื้อเขาเลอะ" "อ๋อ นึกว่า...ของแฟนเธอซะอีก" "แหะ ไม่ใช่หรอก" คนตัวเล็กก็ยิ้มฝืดๆตอบกลับรูมเมตตัวเองไปก่อนจะรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีโดยที่เธอเองก็หมกอยู่แบบนั้นอยู่สักพักจนรู้สึกได้ว่าสองคนด้านนอกนั้นได้ออกไปแล้ว วาวาจึงรีบเดินออกมาแต่งตัวเตรียมตัวไปเรียนโดยที่ก่อนออกจากห้องร่างบางก็ไม่ลืมที่จะหยิบเสื้อช็อปของรุ่นพี่หนุ่มที่เธอทำเสื้อเขาเลอะออกมาด้วย ตึก ตึก สองเท้าเล็กรีบสาวเท้าเดินออกจากห้องขนาดพอดีด้วยความเร่งรีบเพราะกลัวว่าจะเข้าเรียนสาย แต่ขณะที่วาวากำลังเดินออกมาจากหอพักในมหา’ลัยนั้น อยู่ ๆ หญิงสาววัยยี่สิบก็ต้องชะงักไป "พี่ธาม?..." ดวงตากลมจ้องมองไปยังชายร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้วยสีหน้างุนงงปนสงสัยแต่ก็เลือกที่จะเดินเข้าไปหารุ่นพี่หนุ่ม "...พี่พักอยู่แถวนี้เหรอคะ" "เปล่า" "แล้วพี่..." "ฉันมาเอาเสื้อ" ว่าแล้ว ตาคมก็เลื่อนลงไปจ้องมองยังเสื้อช็อปของตัวเองที่อยู่ในมือเล็กของคนตัวเล็ก "อะ...อ๋อ นี่ค่ะ" วาวาก็รีบยื่นเสื้อช็อปคืนไปให้คนตรงหน้าทันที "วาซักให้อย่างดีเลยนะคะ ไม่เหลือคราบเลยค่ะ" ปากเล็กรีบเอ่ยบอก "อืม" ธามก็พยักหน้ารับรู้หยิบเสื้อช็อปคณะขึ้นมาสวมใส่ด้วยสีหน้านิ่งเรียบตามปกติของเขา "ว่าแต่พี่รู้จักหอวาด้วยเหรอคะ" "..." คนตัวสูงก็นิ่งไม่ตอบทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่เอาแต่จ้องมองหน้ารุ่นพี่หนุ่มตาใสด้วยความอยากรู้ "รู้ก็แล้วกัน" เจ้าของริมฝีปากหนาตอบกลับเสียงนิ่งพร้อมกับโยนก้นบุหรี่ลงพื้น "ยังไงก็ขอโทษพี่ธามอีกครั้งนะคะ งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นวาขอตัว..." "เรียนตึกไหน" "คะ?" ใบหน้าเล็กเงยหน้าถามรุ่นพี่หนุ่มตรงหน้าแววตาใสงุนงง "กำลังจะไปเรียนตึกไหน" "การบินค่ะ ตึกคณะวาเอง" "อืม...เดินไปด้วยกัน" "คะ?" "วันนี้ฉันก็เรียนตึกวิศวะ ไปด้วยกันสิ" "อ๋อค่ะ ^^" ร่างบางก็ยิ้มตาหยีออกมาอย่างรับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะพากันเดินตรงไปยังตึกคณะที่เรียนอยู่ติดกันโดยตลอดทางเดินนั้นก็มีสายตาคมของคนตัวสูงที่ลอบมองรอยยิ้มหวานสดใสของรุ่นน้องสาวอยู่ตลอด...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more