4 รอยยิ้มสดใส
815 Words
"มองไรวะ" เสียงตงตงเอ่ยถามขึ้นทำให้ธามได้สติหันหน้ากลับไปมองหน้าเพื่อนตัวเอง
"เปล่า" ริมฝีปากหนาตอบกลับก่อนจะหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาหมายจะลุกขึ้นไปสูบ
"ไปไหม?" ใบหน้าหล่อหันไปมองหน้าเอ่ยถามเพื่อนทั้งสองของตัวเองแต่ยังไม่ทันที่ตงตงกับมาร์คัสจะตอบอะไรกลับ
"เฮ้! พวกคนเลว" เสียงเล็กแหลมของใครบางคนก็ดังขึ้นทำให้สามหนุ่มหันไปมองตามเสียงก่อนจะเห็นร่างบางของแสตมป์ที่เดินเบะปากเข้ามายังทั้งสามด้วยท่าทีสนิทสนมซึ่งแสตมป์ก็คือลูกสาวน้องแม่ของธามโดยทั้งสองเป็นญาติกัน ไม่เพียงเท่านั้นแสตมป์เองยังเป็นแฟนเก่าของมาร์คัสอีกด้วยแต่ทั้งสองจบกันดีเลยสามารถที่จะเป็นเพื่อนกันได้
"ทำปากเป็นตูดอีกละ" มาร์คัสเอ่ยแซวอดีตแฟนตัวเองด้วยท่าทีกวน ๆ ตามประสา ใบหน้าสวยจึงหันไปพูดใส่คนตัวสูง
"เสือก"
"แตม!"
"อะไร!"
"ฮึ่ย" มาร์คัสก็มองหน้าอดีตแฟนตัวเองด้วยแววตาฝากไว้ก่อน
";p" แสตมป์ก็แลบลิ้นใส่หน้าอีกคนไปด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะหันไปมองยังธามที่ยืนอยู่
"วันนี้นายจะไปวันเกิดอาเพชรไหมอะ"
"ไม่รู้"
"ไม่รู้ทั้งปี ไปไม่ไปบอกด้วย ไม่มีเพื่อน"
"อืม" คนตัวสูงก็พยักหน้าตอบญาติตัวเองกลับไปก่อนจะหมุนตัวทำท่าจะเดินออก
"แล้วนั่นนายจะไปไหนอะ"
"..." ธามก็เงียบไม่ตอบแต่เลือกที่จะหยิบซองบุหรี่ยกขึ้นแทนคำตอบ
"อะ สูบอีกละ สูบจนปอดร้องขอชีวิตแล้วมั้ง" ปากเล็กบ่นตามหลังญาติตัวเองออกไปด้วยความหมั่นไส้ก่อนจะหันมายังร่างสูงอีกสองคนที่นั่งอยู่
"แล้วทำไมมาอยู่ใต้ตึกคณะฉันได้อะ" แสตมป์ถาม ซึ่งเธอเองเรียนอยู่บริหารปีสี่ปีเดียวกับพวกเขานั่นแหละ
"รออาจารย์ลี่สอนเสร็จ" ตงตงตอบ
"รอทำไมอะ" ร่างบางถามด้วยสีหน้างุนงงอยากรู้
"เขาให้รอคุยเรื่องโปรเจกต์จบ"
"อ๋อ เขาเป็นคนดูแลเหรอ"
"ใช่"
"อ่า" แสตมป์ก็พยักหน้ารับรู้ไปกับสิ่งที่ได้ยินก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวจะดังขึ้น
ครืดดด
"อ่า ว่าไง"
"พี่อยู่ใต้ตึกคณะเรียนพี่นี่แหละ แกอยู่ไหน"
"เดินมาดิ ใต้ตึกหน้าห้องน้ำบันไดฝั่ง G"
"เออ ๆ เดินมาก่อนรายละเอียดอื่นค่อยคุย"
"โอเค" แล้วมือเล็กก็กดตัดสายไป
"จะนั่งกันอีกนานไหมอะ" ริมฝีปากบางเอ่ยถามสองหนุ่มขึ้น
"ก็รออาจารย์ลี่ไงแตม งงไรวะ" มาร์คัสถามอดีตแฟนตัวเอง
"ก็รู้ว่ารอ แต่คือช่วยกะเวลามาหน่อยได้ไหมล่ะ"
"ทำไม?" มาร์คัสถาม
"ไม่มีเพื่อนนั่งรอน้อง"
"น้อง?" ใบหน้าหล่อมองหน้าถามอดีตแฟนตัวเองสีหน้าแปลกใจอยู่ไม่น้อยเพราะแสตมป์เป็นลูกสาวคนสุดท้องไม่มีน้อง
"รุ่นน้องฉัน มันจะมาคุยเรื่องเช่าห้องต่อฉัน"
"ห้องไหน"
"ก็ห้องที่นายเปิดซิงฉันนั่นแหละ"
"แตม!" ปากหนาเอ่ยออกมาเสียงดังทำเอาแสตมป์หัวเราะยิ้มออกมากับท่าทีของอีกคนก่อนที่เสียงแหลมเข้มของใครบางคนจะดังขึ้น
"พี่แตม!" สิ้นเสียงนั้นทุกคนที่นั่งอยู่ก็ต่างหันไปมองตามเสียงแล้วก็เห็นหญิงสาวในชุดนักศึกษาเดินตรงเข้ามายังรุ่นพี่ของตัวเองที่ยืนอยู่
"ไหนเพื่อนแกล่ะเบย์ ที่ว่าจะมาขอเช่าห้องฉันต่อ" แสตมป์มองหน้าถามรุ่นน้องตัวเองออกไป
"กำลังเดินมาพี่ เมื่อกี้พอดีว่า..." ยังไม่ทันที่เบย์จะได้อธิบายอะไรออกไป
ตึกตึก อยู่ ๆ ก็มีเสียงเท้าหนักของใครบางคนเดินเข้ามาทรุดตัวนั่งลงบนโต๊ะที่เดิมของตัวเองด้วยสีหน้านิ่งเรียบโดยมีกลิ่นบุหรี่อ่อน ๆ ติดตัวเขาออกมาเล็กน้อย
"พอดีเมื่อกี้อาจารย์ทุนเรียกมันไปคุยต่อ มันเลยให้เบย์มาก่อน" เบย์อธิบายเหตุผลให้แสตมป์ฟังต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไร จนกระทั่ง...
"นั่นไงมาแล้วพี่..."
"...วาวา! ทางนี้" หญิงสาวที่ยืนอยู่หันไปตะโกนเรียกร่างเล็กของใครอีกคนขึ้นทำให้ทุกคนที่นั่งกันอยู่ต่างหันมองไปตามเสียงเรียกนั้นอย่างไม่ได้สนใจอะไรแต่แล้วก็เป็นมาร์คัสที่เบิกตากว้างเอ่ยออกมา
"ไอ้เหี้ย นี่มันน้องวาวาการบินนี่..." ริมฝีปากหนาเอ่ยออกมาตามประสาเสือผู้หญิงที่มักจะรู้จักผู้หญิงที่เป็นที่หมายปองของผู้ชายอยู่หลายคน แน่นอนว่าหนึ่งในนั้นก็คือ...คนตัวเล็กที่กำลังยิ้มร่าเดินเข้ามา
วาวาการบินเจ้าของรอยยิ้มสดใสละลายใจ...
- Writer
