EP.24 ความทรงจำวัยเยาว์
‘คุณพ่อ!’ ภีมวัจน์ตกใจไม่น้อย ด้วยไม่รู้ว่าบิดามายืนอยู่ด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่
‘แก!’ เกื้อกูลกุมจมูกด้วยความเจ็บปวด เมื่อแบมือออกก็เห็นเลือดสีแดงชาด เกื้อกูลโกรธจนหน้ามืด ตรงเข้ากระชากคอเสื้อบุตรชายเพราะคิดว่าบุตรชายแกล้งตน
‘ไอ้ภีม! แกแกล้งฉัน ไอ้ลูกเวร!’
‘ผมไม่ได้ตั้งใจครับคุณพ่อ ผมขอโทษ’ เด็กหนุ่มไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ทว่าคนเป็นพ่อกลับไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น
ลุงแช่มซึ่งยืนรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวน เห็นท่าไม่ดีจึงรีบไปตามเจ้าสัวในบ้าน ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้
‘อย่ามาโกหก ก็เห็นอยู่ว่าแกจงใจขว้างลูกบาสมากระแทกหน้าฉัน แกเกลียดฉันมากใช่มั้ยไอ้ภีม ถ้าเกลียดฉันนักก็ออกจากบ้านนี้ไป ไม่ต้องมาเป็นลูกฉัน’ เกื้อกูลเขย่าคอเสื้อ เขาปล่อยความโกรธเข้าครอบงำ โดยไม่คิดไตร่ตรองให้ดีว่าการกระทำของเขานั้นมันสมควรหรือไม่
ภีมวัจน์ยืนนิ่ง ไม่คิดต่อสู้ด้วยรู้ว่าตัวเองผิด แต่มันค
