ซาตานพยศรัก (ท่านประธานภีมสุดแสบ)

EP.1 เลขาสาว ห้องเพนต์เฮาส์ชั้นบนสุดของคอนโดฯ หรูใจกลางย่านสุขุมวิท ผนังห้องด้านหนึ่งของห้องนอนกรุกระจกใส มองเห็นแสงไฟระยิบระยับจากเบื้องล่างส่องสว่างเจิดจ้าเสียจนดับแสงดวงดาวบนฟากฟ้าให้อับแสง ร่างสูงมีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวรั้งเอวสอบเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ ช่วงบนเปิดเปลือยเผยให้เห็นแผ่นหลังกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้าม กอปรกับผิวสีแทนอย่างคนเล่นกีฬากลางแจ้งสม่ำเสมอ ส่งให้ชายหนุ่มมีหุ่นชวนฝันขยี้ใจสาวน้อยสาวใหญ่ จนติดหนึ่งในสามหนุ่มโสดชวนฝันจากนิตยสารซุบซิบคนดัง นอกจากนั้นเขายังมีชื่อติดหนึ่งในห้านักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลของเอเชียอีกด้วย นี่จึงเป็นคุณสมบัติที่ทำให้สาวสวยมากมายพร้อมพลีกายราวกับแมลงเม่ากระโจนเข้าหาไฟร้อนอย่าง ภีมวัจน์ ปัทมนันท์ ประธานบริหารโรงแรมในเครือปัทมนันท์ แม้จะรู้ว่าจุดจบของการบินเข้าเปลวไฟจะเป็นเช่นไร แต่พวกหล่อนก็พร้อมยอมเสี่ยง หากผลลัพธ์จะทำให้พวกหล่อนได้ครอบครองเขาไว้แต่เพียงผู้เดียว ใครเล่า...จะไม่อยากเป็นคุณผู้หญิงแห่งปัทมนันท์! เจ้าของร่างสูงถอนหายใจช้าๆ มือทั้งสองข้างไพล่หลังราวกำลังครุ่นคิด สายตาทอดเหม่อมองดาวประดิษฐ์บนผืนดินอย่างเหนื่อยหน่าย เป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วแต่ไฟในเมืองหลวงยังคงส่องสว่าง กรุงเทพฯ เมืองซึ่งไม่เคยหลับใหล บางครั้งเขาก็เบื่อชีวิตที่เป็นอยู่ เขามีทุกอย่างและต้องได้ทุกอย่างที่อยากได้ แต่ทำไมเขายังรู้สึกเหมือนขาดอะไรไป ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่ขาดหายไปมันคืออะไรกันแน่ “คุณภีมขา...” เสียงออดอ้อนหวานหูดังมาจากบนเตียงกว้าง หญิงสาวรูปร่างบอบบางอย่างสมัยนิยม แต่สัดส่วนหนั่นแน่นอวบอัดรัญจวนใจชายนอนบิดกายไปมาอยู่บนเตียง พลางเอ่ยเสียงกระเส่าเชิญชวนชายหนุ่มให้มาระเริงรักบนเตียงอีกครั้ง หลังจากสิ้นสุดการโรมรันพันตูของสงครามเนื้อแนบเนื้อไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง “กอดวีย่าหน่อยสิคะภีมขา” หญิงสาวบิดตัวอีกครั้งเพื่อให้ผ้าห่มเนื้อแพรหลุดไปจากเรือนกาย ปรากฏร่างเปลือยเปล่าอวดสัดส่วนอยู่บนเตียงกว้าง ผิวขาวตัดกับผ้าปูที่นอนสีกรมท่าขับให้เธอดูเย้ายวนน่าสัมผัส ทว่า...ภีมวัจน์กลับหันไปมองเพียงแวบเดียว ก่อนจะเบือนหน้ามองออกไปนอกห้องนอนอีกครั้ง เลขาฯ สาววีรยานิ่วหน้าอย่างไม่พอใจ แต่ก็ซ่อนอาการไว้ได้อย่างมิดชิด แล้วเยื้องย่างลงจากเตียงเดินไปโอบกอดชายหนุ่มจากทางด้านหลัง แนบแก้มและบดเบียดหน้าอกทรงโตกับแผ่นหลังของเขา แขนเรียวทั้งสองโอบรอบเอวสอบไว้แล้วเลื่อนลงต่ำ อ้อยอิ่งอยู่ที่ปมผ้าเช็ดตัว พร้อมกระตุกออกหากเขาต้องการให้เธอเริงลีลาเร่าร้อนอย่างเมื่อครู่ อีกครั้ง “ปล่อยเถอะวีรยา ฉันร้อน” น้ำเสียงหงุดหงิดทำให้ใบหน้าของเลขาฯ สาวร้อนผ่าว แต่ก็ยังฝืนยิ้มแล้วออดอ้อนอย่างไม่ยอมแพ้ “ถ้าร้อนเราไปอาบน้ำด้วยกันดีมั้ยคะ เดี๋ยววีย่าจะช่วยถู...” หญิงสาวเว้นจังหวะเพียงนิดแล้วเบียดหน้าอกหน้าใจเข้าหาชายหนุ่มอย่างสื่อความหมาย “ช่วยถูหลังให้ค่ะ” “เธอกลับไปก่อนเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว” หญิงสาวอ้าปากค้าง อยากจะกรีดร้องและเต้นเร่าๆ อย่างขัดใจ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เธอทำได้แค่เพียงกำมือแน่น ริมฝีปากสีแดงชาดเม้มสนิทเป็นเส้นตรง เธอผิดพลาดตรงไหน! นี่เป็นครั้งแรกที่เธอยั่วยวนท่านประธานจนสามารถขึ้นเตียงกับเขาได้สำเร็จ เธอทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ แต่ดูเหมือนนอกจากเขาจะไม่พอใจเธอแล้ว ซ้ำยังเบื่อหน่ายอย่างรวดเร็วทั้งที่เธอเพิ่งจะขึ้นเตียงกับเขาเป็นครั้งแรกเท่านั้น “แต่ว่าวีย่าอยากอยู่กับคุณภีมนี่คะ” “ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำสองนะวีรยา!” น้ำเสียงเข้มทุ้มต่ำของเขาทำให้หญิงสาวรู้ว่าลูกตื๊อของเธอใช้ไม่ได้ผลเสียแล้ว เธอจึงเปลี่ยนแผนเป็นสาวว่าง่ายตามใจชายหนุ่มแทน “ค่ะคุณภีม แล้วพบกันพรุ่งนี้ที่บริษัทนะคะ” เธอบรรจงจูบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของชายหนุ่มอย่างมีความหวังว่าเขาจะหันมากอดแล้วอุ้มเธอขึ้นเตียงอีกครั้ง แต่เขากลับนิ่งเฉยจนเธอใจฝ่อ จึงเดินคอตกไปเก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้องแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที ภีมวัจน์ไม่ได้สนใจวีรยาอีก เขากำลังครุ่นคิดถึงวิธีการจัดการเลขาฯ ของเขา เขาพลาดอีกจนได้ พลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ทั้งที่เขาตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับเลขาฯ ของตัวเอง เพราะมันจะทำให้งานของเขาเสียหาย แต่นี่เพิ่งต้นปีเขากลับลากแม่เลขาฯ ยั่วสวาทขึ้นเตียงเสียได้ ทั้งที่ปีที่แล้วเขามีสัมพันธ์กับเลขาฯ สาวไปถึงห้าคน นับเป็นการใช้เลขาฯ เปลืองเกินความจำเป็น ต้องยอมรับว่าฝ่ายบุคคลเฟ้นหาเลขาฯ แต่ละคนได้น่าฟัดน่ากอดจริงๆ ขนมหวานแสนอร่อยเดินลอยหน้าลอยตายั่วยวนให้เขาลิ้มชิมรสอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงจะทนนิ่งเฉยได้ ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมสีดำเส้นหนาไปยังด้านหลัง แล้วตบมือลงบนท้ายทอยเบาๆ เอียงคอไปมาอย่างเมื่อยล้า เห็นทีเขาจะต้องเป็นคนรับสมัครเลขาฯ ด้วยตัวเองเสียแล้ว เพราะถ้าขืนปล่อยให้ฝ่ายบุคคลคัดเลือก ก็คงไม่แคล้วส่งสาวสวยประหนึ่งนางแบบมาเป็นเลขาฯ เพื่อประจบเขาอีกจนได้ “นี่มันอะไรกันคะคุณภีม” วีรยาหน้าซีดเผือดเมื่อนำกาแฟเข้ามาเสิร์ฟให้เจ้านายหนุ่ม แต่เขากลับยื่นซองขาวให้เธอ แล้วคำพูดของแม่บ้านในห้องกาแฟเมื่อครู่ก็ดังขึ้นในห้วงความคิด จนทำให้เธอไม่อาจคาดเดาว่าซองสีขาวนั่นจะเป็นอื่นไปได้ นอกจาก...ซองขาวเชิญให้ออกจากงาน ‘ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าคุณภีมจะร้อนแรงจนฉันปวดไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว’ วีรยาหัวเราะคิก ไม่คิดปิดบังความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับนายจ้าง ยิ่งคนรู้มากเท่าไหร่ยิ่งดี ทุกคนจะได้รู้ว่าควรปฏิบัติกับเธออย่างไร เพราะเธอไม่ได้เป็นเพียงแค่เลขาฯ แต่ยังเป็นคู่นอนและอาจเป็นคนรักของภีมวัจน์ในอนาคตอันใกล้ ‘วีย่า...อย่าบอกนะว่าเธอ...’ อลิศาสาวสวยแผนกบุคคลเหลือกตาขึ้น รีบซักถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาขาเมาท์ทันที