EP.22 ความทรงจำวัยเยาว์
‘โธ่…คุณพ่อครับ ผมก็อยากเอาไปลงทุนทำกิจการของผมเองบ้างสิครับ จะให้ผมเกาะคุณพ่ออยู่แบบนี้ได้ยังไง ผมก็อยากเติบโตมีธุรกิจเป็นของตัวเองบ้าง แค่นี้ในสายตาคนอื่นๆ ผมก็เป็นลูกแหง่จะแย่แล้ว’ เกื้อกูลอ้างไปเช่นนั้นเอง คนอย่างเขาหรือจะทำงาน ไม่มีทางเสียล่ะ แต่ที่ต้องอ้างเช่นนั้นก็เพื่อให้บิดายอมเซ็นเช็คให้เขา เพราะมุกอื่นๆ ที่ สรรหามาอ้าง บิดาก็จับทางได้หมดแล้ว
‘ฉันเป็นพ่อแก แกคิดว่าฉันไม่รู้หรือไงว่าแกจะเอาเงินไปทำอะไร แกเลิกกับผู้หญิงคนนั้นซะ เมียแกที่บ้านอีกตั้งสองคนทำไมแกไม่กลับมาดูแล ลูกๆ แกอีกตั้งสี่คน แกไม่รักลูกบ้างเลยหรือไง’
‘ความรักของผมมันจะไปสำคัญอะไร ในเมื่อคุณพ่อก็คอยเลี้ยงลูกให้ผมอยู่แล้วนี่ครับ ผมก็เห็นว่าพวกมันกินอิ่มนอนหลับ โตเร็วอย่างกับลูกลิง’ เกื้อกูลยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ เขาจำชื่อจริงของลูกชายไม่ได้ ด้วยซ้ำ รู้จักแต่เชื่อเล่น และบางทีก็เรียกชื่อลูกสลั
