ทว่าคนที่สงบนิ่งที่สุดก็คงจะเป็นลี่หมิง เขาไม่เอ่ยคำใดและไม่แสดงความรู้สึกใดออกมาแม้แต่น้อย
ฝ่าบาททรงทำหน้าที่เป็นแม่สื่ออย่างขันแข็ง
"เอาล่ะ ในเมื่อตกลงกันได้แล้วก็แลกเปลี่ยนของหมั้นกันดีหรือไม่ หลังจากนั้นกำหนดวันหมั้นวันแต่งให้เรียบร้อย"
จื่อกุ้ยเฟยกระแอม ขยับใบหน้าใกล้ชิดฝ่าบาท
"ฝ่าบาท ทรงเร่งรัดเกินไปหรือไม่เพคะ ให้ดูฤกษ์ยามก่อนดีหรือไม่"
จื่อรั่วอิงเอ่ยเสียงดังทันใด
"ฤกษ์ที่ดีคือฤกษ์สะดวก แต่งวันนี้เลยก็ได้เพคะ หม่อมฉันสะดวกมาก"
นางกลอกตายิ้มแป้นอย่างมีความสุข ท่าทางน่าสงสารเมื่อสักครู่หายไปอย่างสิ้นเชิง ลี่หมิงอ๋องกลับลุกขึ้นยืน
"ฝ่าบาทแต่กระหม่อมไม่สะดวก ทูลลา"
จื่อรั่วอิงอ้าปากค้าง ไม่คิดว่าเขาจะหักหน้านางเพียงนี้ในขณะที่ลี่ไท่เฟยและเจียวลู่ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นปิดปากแล้วแอบหัวเราะ
ลี่เจินฮ่องเต้มองใบหน้าจื่อกุ้ยเฟย เห็นดวงตาของนางไหวระริกแน่นอนว่ากำลังไม่พอใจกับกิริยาหยาบคา
