ใบข้าวเหลือบมองเวลา เธอหยิบกระเป๋า หยิบกระปุกน้ำพริกและยื่นส่งให้แพรวพรรณ “ข้าวไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย น้ำพริกนี่พี่แพรวคงไม่รังเกียจนะคะ”
แพรวพรรณรับมาถือไว้ เธอมองน้ำพริกในมือพร้อมกับชมเปาะ “หากินยากด้วยนะ แบบนี้ในร้านสะดวกซื้อก็ไม่มี น้องข้าวซื้อที่ไหนมาเหรอ?”
“ที่บ้านข้าวทำขายค่ะ ส่งตามร้านค้า แล้วก็ขายที่ตลาดนัด” แพรวพรรณเลิกหัวคิ้วขึ้นสูง ใช้มือหมุนกระปุกน้ำพริกแล้วก็ก้มลงดม
“ใส่แมงดาด้วย ใช้แค่กลิ่นหรือใส่แมงดาตัวจริงล่ะ?”
“แมงดาจริงๆ ค่ะ สูตรนี้ป้าบอกรสจะเพี้ยนถ้าใช้แค่กลิ่น”
ใบข้าวอธิบาย สีหน้าและแววตาร่าเริงขึ้น
“รีบลงไปเถอะ พี่อยากชิมจะแย่แล้ว ถ้าอร่อยเดี๋ยวรีวิวให้นะ” แพรวพรรณฉวยกระเป๋าใส่สตางค์แล้วก็หันมาเร่งใบข้าว
ที่โรงอาหารบริษัท พนักงานที่พักเที่ยงค่อนข้างหนาตา “ความจริงไปกินข้างนอกก็ได้ แต่คนที่นี่ไม่ค่อยมีใครไปหรอก อาหารที่นี่อร่อยแล้วก็ราคาไม่แพง ส่วนใหญ่ที่ออกไปก
