EPISODE3 จะเด็ดมาเคี้ยวเล่น1/2
757 Words
เด็ดปีกวาโย
(No.1 Bad Guy)
EPISODE3 จะเด็ดมาเคี้ยวเล่น
“ทำไมจู่ ๆ แกไปเป็นเบ๊ให้พี่วาโยได้อะ” ขณะที่กำลังเดินออกมาจากห้องยัยน้ำอิงก็ถามขึ้น นั่นทำให้ฉันกรอกตาใส่เพื่อน
“จำคืนที่แกส่งคลิปพี่โอมมาให้ฉันได้ไหม ที่บอกว่าไอ้พี่โอมไปแข่งรถที่เรดควีนแถมยังจู๋จี๋กับนางแบบอะ” ฉันทวนความจำเพื่อนรัก
“จำได้สิ แกก็เลยไปประกาศศักดาความเป็นแฟนพี่โอม”
“ไม่ใช่สักหน่อย ที่ฉันไปเพราะโมโหที่ถูกสวมเขาต่างหาก”
“อ๋า! แล้วมันเกี่ยวกับพี่วาโยท่อนไหนอะ” น้ำอิงย้อนถาม
“ก็ท่อนที่ฉันไปซัดรถเขาไง ฉันคิดว่ารถที่ไอ้พี่โอมมันใช้ลงแข่งคือรถมันเองน่ะสิ ให้ตาย! พูดแล้วของขึ้น ไอ้พี่โอมมันยืนจูบกับผู้หญิงกลางสนามเลย หยามโมนาสุด ๆ” ฉันโพล่งออกมา เพราะคืนนั้นเลือดในกายมันเดือดมากไปหน่อย ฉันเลยขาดสติและบันดาลโทสะใส่รถคันนั้นแบบไม่ไตร่ตรองให้ดีว่าถ้ามันเสียหาย แน่นอนว่าต้องมีค่าใช้จ่ายตามมา
“โคตรซวยเลยอะ แกน่าจะดูดี ๆ ก่อนนะ” น้ำอิงเอ่ยราวเห็นใจกัน ทำให้ฉันพยักหน้ารับ ใช่! โมนามันโคตรซวยเลย
“เพราะไอ้พี่วาโยด้วยแหละ ที่เอารถให้พี่โอมแข่ง อยู่ดีไม่ว่าดี” ฉันบ่น ๆ เพราะการโทษคนอื่นก่อน มันย่อมสบายใจกว่านั่งด่าตัวเองไง
“แต่ได้ยินว่าพี่วาโยเป็นเจ้าของสนามเรดควีนอยู่แล้วนี่”
“จะอะไรก็ช่าง พี่วาโยนั่นแหละผิด!” ฉันเอ่ยเสียงขุ่น
“เชื่อเลย! การที่รถพี่โดนตี มันเป็นความผิดพี่สินะ” สิ้นประโยคนั้นของฉัน เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหันขวับกลับไปมองต้นเสียงทันที ก็เห็นว่าเป็นพวกพี่วาโยที่เดินลงบันไดตามมา ให้ตาย! โมนามันคนซวย
“โอ้ว! ทำไมปีสี่ลงมาตอนนี้ได้ล่ะคะ เลิกไวไป๊” ฉันพึมพำ เมื่อคอเสื้อถูกพี่วาโยคว้าไว้แน่น
“ถ้าเลิกช้าคงไม่ได้ยินเธอชม” เขาว่ามาด้วยสีหน้านิ่ง ๆ ทำให้น้ำอิงมองหน้าฉันสลับกับเขา ก่อนที่ยัยเพื่อนรักจะหาเรื่องชิ่งอีกจนได้
“พี่ปลื้มคะ! อิงอยู่นี่ค่ะ กลับเลยใช่ไหมคะ อิงจะลงไปแล้วค่ะ”
จู่ ๆ ยัยตัวดีก็โพล่งขึ้นมาพร้อมโบกไม้โบกมือให้อากาศธาตุ ก่อนที่เธอจะวิ่งลงบันไดไป ทิ้งให้เพื่อนรักอย่างฉันอยู่กับไอ้พี่บ้านี่อีกแล้ว
“เชื่อเลย...คนอย่างโมนาโดนเพื่อนทิ้งสองครั้งติดได้ยังไง” ฉันงึมงำอย่างน้อยใจ ทำไมทุกคนต้องกลัวพี่วาโยด้วยเนี่ย
“โวยจบยัง?” เขาถาม ทำให้ฉันพยักหน้ารับ
“งั้นไป”
และในเมื่อฉันไม่สามารถชิ่งหลบพี่วาโยได้ตามที่ตั้งใจไว้ ทำให้วันนี้ฉันต้องตามเขาไปที่อู่ซ่อมรถ เพื่อฟังค่าเสียหาย แต่ว่าแทนที่เขาจะให้ฉันเอาเจ้าสมศรีรัศมีเรืองแสงไปเอง พี่วาโยกลับให้ฉันไปรถเขานี่สิ
“แยกไปไม่ได้เหรอคะ” ฉันถาม
“...” เงียบ
“ที่จริงหนูเอาสมศรีไปก็ได้นะคะ” ฉันบอกพี่วาโยอีกครั้ง ทำให้เขาที่กำลังเปิดประตูรถเหลือบสายตาดุ ๆ มองมา
“อย่าเรื่องมาก”
“แล้วหนูจะได้มาเอารถกี่โมง”
“เมื่อพี่เสร็จธุระ”
“แล้วพี่เสร็จกี่โมงคะ” ฉันถามเพื่อความแน่ใจ ทำให้พี่วาโยเดินอ้อมมาเปิดประตูรถฝั่งคนนั่งให้ฉัน
“เสร็จเร็วบ้างช้าบ้างแล้วแต่อารมณ์ ถ้าร้อนหน่อยก็กินเวลาเยอะ” เขาเอ่ยมา ทำให้ฉันถึงกับขมวดคิ้ว นี่คุยเรื่องเดียวกันแน่นะวิ
ณ อู่ซ่อมรถครบวงจร เวลา 17.45 น.
เมื่อมาถึงปลายทางฉันก็เห็นว่าพี่วาโยเดินตรงไปยังโซนที่มีพวกช่างของอู่กำลังทำงานกันอยู่ นั่นทำให้ฉันเดินตามเขาไปเงียบ ๆ เพราะไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง แค่ตามมาฟังค่าเสียหายจริง ๆ
“น้องคนนั้นหน้าคุ้น ๆ แฮะ เหมือนเคยเห็นในต็อกต็อกเลย”
“น้องโมนาไหมวะ เมื่อคืนก็ไลฟ์นี่หว่า”
“ตัวจริงงานดีกว่าในจออีกแฮะ”
“จริง! ขาวสวย ตัวนิดเดียวเองว่ะ”
“กูเป็นเอฟซีน้อง เมื่อคืนกูส่งของขวัญแล้วน้องเรียกชื่อกูด้วย”
- Writer
