บทที่ 19
‘ปีกนกที่ไหนกันนะมาแตะแก้มหลายครั้งแบบนี้’
กลีบปากอิ่มเต็มคลี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขทั้งๆ ที่ดวงตายังคงปรือปิดสนิทอยู่
‘รู้สึกดีจัง...ไม่อยากตื่นเลย...’
คนที่กำลังเดินหลงทางในห้วงฝันยิ้มไม่หยุด สัมผัสอ่อนนุ่มที่ตัวเองคิดว่าคือขนนกยังคงเคลื่อนไหวอยู่บนใบหน้าอย่างต่อเนื่อง ก่อนที่มันจะเคลื่อนมาแตะเบาๆ ที่ริมฝีปาก
“อื้อ...”
แรกๆ มันก็แตะเบาๆ อยู่หรอก แต่ทำไมพอนานเข้าถึงได้หนักหน่วงรุนแรงจนหล่อนเจ็บปากแบบนี้นะ ดวงตากลมโตลืมขึ้น ก่อนจะช็อกค้างเมื่อเห็นเจ้าปีกนกในฝันกลายเป็นใบหน้าของไทเรลล์แทน สีหน้าของเขาดุดันและแดงก่ำต่างไปจากทุกครั้งที่ได้มอง
“คุณ...ไทเรลล์...”
เขาไม่ยิ้มให้กับหล่อน แต่ยอมถอยออกห่างแต่โดยดี หล่อนรีบผุดลุกขึ้นนั่ง ยกมือขึ้นแตะปากและแก้มของตัวเอง ไอร้อนยังคงติดอยู่ในความรู้สึก แต่...มันไม่มีปีกนกนี่
“ฉันเห็นเธอนอนหลับไป ก็เลยตั้งใจจะปลุก แต่เธอตื่นขึ้นมาเสียก
