ตอนที่5 หมาหวงก้าง
1363 Words
หลายวันต่อมา ที่ไนต์คลับ
"เป็นอะไรวะ....กูเห็นมึงนั่งเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่" ชายหนุ่มผมสีทองเดินเข้ามาหาโซนด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมือข้างหนึ่งถือแก้วไวน์ราคาแพงอีกข้างโอบเอวสาวสวยหุ่นเพรียวเข้ามาหาโซนที่นั่งเหมือนกำลังคิดอะไรมาหลายชั่วโมง
"เปล่า...."
"แน่ใจ....สีหน้ามึงมันฟ้อง" โซ่แสยะยิ้ม เขารู้จักโซนดีเพราะเขาสนิทกับโซนมาตั้งแต่เล็ก โซนถอนหายใจเสียงดัง
"....."
"ช่างเถอะ....ถ้ามึงยังไม่พร้อมที่จะบอกกูตอนนี้กูก็แค่รอแค่นั้นเอง"
"....."
"ว่าแต่อีกแค่สองวันก็วันเกิดมึงไม่ใช่เหรอ.....มึงจะจัดขึ้นที่ไหนวะ"
"บ้านกูเอง....." เกิดเป็นลูกมาเฟียต้องอดทน จะไปไหนมาไหนต้องคอยระวังตัว ทำให้ผมต้องจัดงานเลี้ยงวันเกิดตัวเองที่บ้านเล็ก ทั้งที่ความจริงควรจัดอย่างใหญ่โตให้สมกับที่ผมเป็นทายาทมาเฟีย แต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงไม่รู้สึกตื่นเต้นอะไรเลย สมองของผมตอนนี้จู่ๆมันก็คิดถึงแต่ฝ้าย พี่สาวไอ้บอลลูกนี้คนพิเศษของผมที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงเป็นบ้าคิดถึงแต่คำพูด น้ำเสียงท่าทีที่เกลียดชังของเธอที่มีต่อผม
"ไอ้นี่ท่าจะบ้า....นั่งยิ้มคนเดียว"
"นายน้อยครับ" โซนขมวดคิ้วเมื่อจู่ๆ ลูกน้องคนสนิทก็เดินเข้ามากระซิบข้างหู โซนแสยะยิ้มมุมปากเขารีบหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบด้วยสีหน้าท่าทางที่เปลี่ยนไป โซ่แอบสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถามเพราะอารมณ์ของโซนยิ่งไม่เหมือนคนอื่น
"กูมีธุระ....ฝากมึงดูที่นี่แทนกูด้วย"
"จะรีบไปไหนวะปกติมึงต้องควงสาวไปด้วยไม่ใช่เหรอวะ"
"พอดีว่ากูมีของเล่นชิ้นโปรดแล้ว"
"สวยมั้ยวะ" โซ่ถามโซนด้วยสีหน้าตื่นเต้นเขาแอบดีใจเล็กน้อย
"ไม่เท่าไร" จู่ๆ เขาก็รู้สึกหวงฝ้ายขึ้นมา เขารู้ดีว่าโซ่จะขอฝ้ายถ้าเขาเกิดเบื่อเธอขึ้นมา
"งั้นคงเป็นลีลาบนเตียง....ถ้ามึงเบื่อยกให้กูได้มั้ยวะ"
"ไม่ได้!" โซนตวาดเสียงดัง
"ทำไมวะ....ปกติมึงก็ให้กูตลอดไม่ใช่เหรอก็แค่คู่นอนที่มึงไม่ได้จริงจังอะไร"
"กูก็แค่ยังไม่ได้เบื่อก็แค่นั้น" โซนแก้ตัวน้ำขุ่นๆ เขารีบเดินหนีโซ่ โซ่มองแผ่นโซน
"หรือว่าคนนี้จะพิเศษกว่าคนอื่น" ต้องใช่แน่ๆไม่งั้นมันไม่หวงหรอก คนอย่างไอ้โซนก็มีวันนี้กับเขาด้วยเหรอวะ
ด้านโซน
"ยัยนั้นอยู่ที่ไหน" เขารีบถามลูกน้อง
"ยัยนั้นคนไหนครับ"
กึก โซนชะงักเขารีบหันกลับมามองลูกน้องคนสนิทด้วยสายตาไม่พอใจและพร้อมจะหาเรื่อง
"นี่มึงโง่หรือแกล้งโง่วะ....ก็มึงบอกกูเองว่ามีคนจะใช้หนี้จะเป็นใครได้อีกถ้าไม่ใช่ยัยนั้น"
"พี่โซน" ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรู้สึกอึดอัดเมื่อได้ยินเสียงของคนข้างหลัง
"มีอะไร"
"โซดามาใช้หนี้ค่ะ" ผมปรายตามองลูกน้องตัวเองพวกมันรีบก้มหน้า
"หนี้เธอแค่ไม่กี่หมื่นเอง....จะรีบใช้ไปไหน"
"แต่โซดาอยากให้พ่อหมดหนี้เร็วๆนะคะ....ให้โซดาทำยังไงก็ได้" โซดาเป็นผู้หญิงตัวเล็กอ่อนแอ เธอมีหน้าตาสวยสมวัยเธอเป็นน้องผมแค่ปีเดียวเองจึงไม่แปลกที่ใครต่อใครก็ว่าเธอสวยน่ารัก แต่ความจริงนิสัยของเธอมันเกินวัยมากกว่า ถึงผมจะเด็กอยู่ แต่ผมก็ผ่านโลกมาเยอะแค่มองตาก็รู้ว่าเธออยากเสียตัวมากกว่าใช้หนี้ แต่อารมณ์ผมตอนนี้ไม่อยากจะเอาใครหรือนอน กับใคร แม้กระทั่งคู่หมั้นที่พ่อเป็นคนหามาให้
"เธออาจจะหลอกคนอื่นได้นะแต่เธอหลอกฉันไม่ได้หรอก....อายุแค่นี้ริอาจอยากเสียตัว"
"โซดาเปล่า"
"อีกสองเดือนเธอมีเงินเท่าไหร่ค่อยเอามาใช้หนี้ฉันส่วนตอนนี้ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ"
"..."
"มันทำให้ฉันหงุดหงิด...รำคาญ"
"พี่โซน" โซดากำหมัดแน่นเมื่อโซนไม่คิดจะสนใจเธอเลยสักนิด
"ต่อไปนี้....ถ้าไม่ใช่ฝ้ายพี่สาวไอ้บอลไม่ต้องให้เข้ามาพบฉัน"
"ทำไมต้องฝ้ายครับ" เคนลูกน้องคนสนิทโซนที่แสนจะซื่อบื้อแต่ดันเก่งเรื่องขู่คน
"ก็ยัยนั่นมันติดหนี้กูอยู่ไง"
"แต่โซดาก็ติดหนี้นายน้อยนะครับ"
"กูสั่งให้ทำอะไรก็ทำตามสิวะ ...จะมาย้อนถามกูทำเหี้ยอะไร" ต้อมความอดทนของโซนหมดลงเมื่อลูกน้องเถียงเขาทุกคำ
"นายน้อยจะกลับบ้านใหญ่มั้ยครับ"
"ไม่ต้อง...."
"แล้วนายน้อยจะไปที่ไหนครับ" โซนแสยะยิ้มมุมปาก
ครึ่งชั่วโมงต่อมาที่ตลาดใหญ่ โซนก้าวขาลงจากรถเขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ดินหันไปกระซิบถามรัก เพื่อนสนิทที่ได้มาเป็นลูกน้องโซนเหมือนกัน
"นายมาที่นี่ทำไมวะ"
"ก็ฝ้ายทำงานอยู่ที่นี่ไงวะ"
"อ๋อ.....มาทวงหนี้"
โซนสวมแว่นตาสีดำเขาเสยผมไปด้านหลังก่อนจะเดินเข้าไปในตลาดระหว่างที่สายตากำลังมองหาใครบางคน เขากลายเป็นจุดสนใจของผู้ดูคนที่เดินผ่านไปมา สาวๆ บางคนก็กรี๊ดกร๊าดเมื่อเห็นเขา
"เสื้อสวยๆเชิญทางนี้เลยจร้า....สนใจสักตัวมั้ยจ๊ะพี่" โซนหยุดเดินเขามองไปที่คนตรงหน้า เธอคือฝ้าย ผู้หญิงที่ใช้เงินห้าร้อยฟาดหน้าเขา ตอนนี้เธอไม่ต่างจากมนุษย์ป้าที่หาเช้ากินค่ำ ทำงานงกๆ เพื่อหาเงินใช้หนี้ เครื่องสำอางก็ไม่ได้จับ หน้าไม่ได้แต่ง น้ำหอมที่ใช้ก็ราคาถูกตามตลาด โซนแอบยืนมองฝ้ายอยู่ไกลๆ
"พี่ฝ้าย....ให้ผมช่วยขายมั้ยครับ" จู่ๆก็มีเด็กหนุ่มน่าตาดี เดินเข้าไปหาฝ้าย โซนกลืนน้ำลายลงคอเขาพยายามที่จะไม่สนใจเธอ จนกระทั่งฝ้ายหันมายิ้มให้เด็กหนุ่ม
"โต....วันนี้ทำไมมาเร็วจัง"
"พอดีว่าเลิกเร็วนะครับ....ผมแวะซื้อข้าวผัดกุ้งทะเลมาฝากพี่ด้วยนะเห็นว่าชอบ" โตส่งยิ้มให้ฝ้าย เขาเต็มใจมาช่วยฝ้ายพี่สาวบอล เพราะความจริงแล้วเขาแอบชอบเธอมาตลอด แต่เพราะฝ้ายเป็นคนไม่ค่อยสนใจเรื่องความรักนอกจากงานและเงิน ถึงบอลจะบอกว่าเธอพึ่งจะเป็นเมียโซนแล้วก็ตาม
"ขอบใจนะ....รู้ใจพี่ตลอดเลย" ฝ้ายยิ้มให้โตก่อนจะนั่งทานข้าวด้วยสีหน้าอร่อย ทั้งยังปล่อยให้โตขายเสื้อผ้าแทนเธอ
"มันเป็นใครวะ...ตอนอยู่กับกูไม่เห็นจะปากหวานแบบนี้เลยกูอย่างกับหมา"
"ให้ผมตามสืบให้มั้ยครับ"
"สืบให้หมด.....กูอยากรู้จักทุกคนที่เข้าใกล้ลูกหนี้กู"
"ครับนาย"
"โตกินด้วยกันมั้ย" ยิ่งเห็นฝ้ายสนิทกับโตมากเท่าไรความอิจฉายิ่งทวีคูณ โซนกัดฟันกรอดเขาหันไปเห็นกลุ่มวัยรุ่นคล้ายนักเลง 5-6คน
"เฮ้ย....พวกมึงอยากได้เงินมั้ย" โซนเดินเข้าไปหาพร้อมกับโชว์เงินปึกใหญ่ให้พวกมันดู
"มึงเป็นใครวะ"
"เป็นคนที่สั่งพวกมึงได้ด้วยเงินนี่ไง....พวกมึงอยากได้เงินรึเปล่า"
"อยากได้สิวะ"
"ก็ดี.....กูมีงานให้พวกมึงทำงานง่ายๆแค่ออกแรงนิดหน่อย" โซนหันไปมองร้านเสื้อผ้าฝ้าย เขาชี้นิ้วไปที่โตด้วยสีหน้าอิจฉา
"ใครกระทืบมันให้ลงไปนอนที่พื้นได้กูจะให้เงินนี่เลย"
"แค่กระทืบเหรอวะ"
"หรือพวกมึงกล้าทำมากกว่านี้" โซนเดินมาเข้ากระซิบถาม
"แล้วผู้หญิงล่ะ....พี่จะให้พวกผมยังไง"
"ไม่ต้องทำ"
"....."
"แต่ถ้ามันมาขว้างทางตีนพวกมึง....ให้ลากมาหากู"
- Writer
