ตอนที่ 1
737 Words
“มันเกินไปไหมสิง!” เสียงหวานปนเศร้าตะคอกถามก่อนจะปาเสื้อเชิ้ตสีขาวเรียบกริบต่อหน้าคนที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถือบนเตียงกว้าง
กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ความจุกตีตื้นกระแทกใจเพราะการกระทำของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามี
“อะไร?”
“รอยลิปสติกติดเสื้อ นายถามว่าอะไรงั้นเหรอ”
“อ้อ…” สิงหาปรายตามองก่อนจะเค้นเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
“พอดีว่าไปดื่มมา ไม่มีผู้ชายคนไหนชอบอยู่อย่างเหงาๆ หรอกนะ ไปในสถานที่แบบนั้นเรียกผู้หญิงมานั่งด้วยไม่ใช่เรื่องผิด จะเรียกมากี่สิบคนพร้อมกันก็ยังไม่ผิดเลย” บอกพร้อมกับสบตาคนที่ตั้งท่าจะร้องไห้
พระพายกำหมัดแน่น ขอบตาเริ่มแดงก่ำ รู้ว่าเธอเจ็บ แล้วเจ็บถึงครึ่งความเจ็บปวดของเขาไหม มันเทียบเท่าความเจ็บของคนที่โดนสลับตัวเจ้าสาว เอาผู้หญิงที่เขารักไปซ่อนที่ไหนก็ไม่รู้แล้วเอาเธอที่เป็นพี่สาวมาแต่งงานแทนหรือเปล่า
หรือเพราะเขาเป็นผู้ชายเลยคิดว่าไร้ความรู้สึก ไร้หัวใจ จะยัดเยียดใครมาเป็นเมียกูก็ได้ แบบนั้นใช่ไหม!
“จำไว้นะว่านี่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย แต่มันจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเรื่อยๆ ตราบใดที่เธอไม่ส่งตัวผู้หญิงแพศยากลับมา”
“บอกได้ไหมว่าถ้าพิณกลับมา นายจะทำอะไรกับน้อง จะยอมให้อภัย…”
“ไม่มีวัน! จะให้เอาผู้หญิงแบบนั้นกลับมาเทิดทูนบูชาก็โง่เกินทน เจอตัวเมื่อไหร่จะเหยียบซ้ำ จะเอาให้เจ็บปางตายเหมือนๆ กัน”
“ไม่มีใครอยากให้มันเป็นแบบนี้นะสิงหา”
“ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะยอมตกอยู่ในสภาพนี้ได้นานแค่ไหน ถ้าเพลงพิณไม่กลับมาชดใช้ความระยำที่ทิ้งไว้ เธอก็แค่รับทุกอย่างแทน”
“แล้วทุกวันนี้พายไม่ได้รับแทนเหรอ สิงยังไม่พอใจใช่ไหม”
“คิดว่าแค่ได้ตัวเธอ แค่นอนด้วยกันมันจะพองั้นเหรอ?”
“ถ้าไม่พอก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว พายรู้ว่าครอบครัวของพายผิด รู้ว่ายัยพิณไม่ควรทำแบบนั้น พายถึงพยายามชดเชยทุกอย่างให้สิงอยู่นี่ไง”
“ชดเชยงั้นเหรอ? จะบอกให้นะว่าทุกวันนี้เธอไม่ได้มีค่าขนาดนั้น ทุกอย่างที่เธอเสีย มันก็แค่ของเล่นชั่วคราวที่เอามาใช้แก้ขัดไปวันๆ แค่นั้นเอง!” คนบอกขบกรามแน่น ปรายสายตามองจนใบหน้าอีกคนชาวาบ
“รู้ว่าพายมีค่าแค่นั้น”
“ไม่มีค่าเลยต่างหากล่ะ ไม่มีเลยสักนิด ไม่มีวันมี!” สิงหาตะโกนใส่หน้า ปล่อยให้คนที่เจ็บจนชาหลับตาปี๋ กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ปะทะคารมกัน เธอพยายามที่จะปรับทุกอย่าง ชดเชยให้ทุกความเสียใจ สุดท้ายความพยายามไม่เคยมีความหมายอะไรเลย
สี่เดือนแล้ว สี่เดือนที่พระพายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ที่ไร้ซึ่งความสุขนี้ เดิมทีเธอและสิงหาเป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนที่เคยดีต่อกันมากๆ จนความสัมพันธ์มาแตกหักตอนที่สิงหาและเพลงพิณน้องสาวของเธอแอบคบกัน
ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก้าวกระโดดจนตกลงที่จะแต่งงาน ทว่าสิ่งที่ไม่คาดคิดมันกลับเกิดขึ้นในค่ำคืนของวันที่ทั้งคู่จะแต่งงานกันพอดี
เพลงพิณบอกกับเธอว่างานแต่งในวันพรุ่งนี้เธอจะหนี จะไม่มีงานแต่งงานใดๆ ทั้งนั้น เหตุผลของน้องเป็นเธอเพียงคนเดียวที่ต้องเก็บและแบกรับทุกอย่างเอาไว้ พูดไม่ได้ เพราะถ้าเลือกที่จะพูด คนที่เดือดร้อนก็คือครอบครัวของเธอ
เหตุผลเดียวที่ทำให้สิงหาร้ายกาจกับเธอราวกับคนละคนเพราะเธอไม่เคยปริปาก ไม่เคยบอกความจริงกับเขาว่าเพราะอะไรน้องเธอถึงต้องไป เธอพยายามรอแล้ว รอให้เขาใจเย็นกว่านี้แล้วค่อยคุยกันใหม่ สุดท้ายมันก็ไม่เคยมีวันนั้นเลย
จากเพื่อนสนิทที่ต้องเดินเข้ามาอยู่ในชีวิตของเขาในฐานะเมีย เขาร้ายกาจกับเธอสารพัด เขาลืมไปแล้วเสียด้วยซ้ำว่าครั้งหนึ่ง เขาเคยบอกว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาเลย!
- Writer
