ในเมื่อไม่สามารถต่อต้านอะไรได้ สิ่งที่ต้องทำก็คือการเดินไปยืนข้างเตียง มองหน้าคนที่เอาแต่ใจตัวเองก่อนที่เขาจะดึงเธอไปนั่งตัก ใช้แขนโอบรัดตัวเธอเอาไว้แน่น แน่นมากจนต้องหันไปมองหน้าเขานานแหละ
“ตัวเธอนิ่มดีจัง บางครั้งฉันก็เผลอคิดว่าเธอเป็นหมอนข้าง”
“เพราะคิดแบบนั้นก็เลยกอดฉัน” สิงหาไม่ตอบกลับ แต่เลือกที่จะยิ้มมุมปาก
“อยากทำมากกว่ากอด”
“สิงหา”
“ตอนนี้เราเป็นผัวเมียกันนะ เผื่อว่าเธอจะลืม”
“นายเองต่างหากที่ลืม ปกติย้ำนักหนา”
“ไม่รู้แหละ ในเมื่อตอนนี้สถานะระหว่างเธอและฉันมันเป็นแบบนี้ เธอกล้าคัดค้านไหมล่ะ”
“นายก็รู้ว่าฉันไม่เคยทำแบบนั้น”
“งั้นก็แปลว่าฉันทำได้เลยอ่ะดิ”
“ป่วยอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“เธอก็รู้ว่านั่นไม่ใช่ปัญหา ถ้าฉันจะทำ” คำบอกเล่าแบบตรงไปตรงมาส่งผลให้ใบหน้านวลเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ กลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายกำยำกำลังทำให้เธอเริ่มหายใจติดขัดทั้งที่พยายามห้ามใจไว้แล้ว
แม้จะรู้อยู่เต
