Kabanata 9
His words send shiver down my veins. Hindi naman ako tanga para hindi maintindihan ang sinabi n'ya. Pero paano n'ya nasasabi 'yon gayong hindi pa naman kami lubusan magkakilala.
Saka sino naman tanga na haharapin ang mga Santillan para lang masiguro na hindi ako muling malalapitan ni Stephan. Umiling-iling ako.
"You are crazy," I mumbled.
Tinalikuran ko na ito ngunit hinawakan n'ya ang braso ko kaya ako natigilan.
I noticed his jaw tighten as my head turned. "I said, I would never let that happen," He paused, and his lips twisted before he parted a word. "Dahil may utang ka pang dapat bayaran sa'kin."
Kumunot ang noo ko sa tinuran n'ya. Akala ko ba bayad na ako sa nagawa ko nang halikan ko siya sa dance floor kagabi. My face heated up when I remembered the scene from last night.
My lips clamped shut. Kung ano man ang gusto niyang mangyari ay hindi pa rin ako sigurado do'n. Pero hindi naman ako pwede na magkulong na lang dito dahil ano man sandali ay pwede sumulpot na lang dito bigla si Stephan.
"Okay fine!" Tumayo na ako at nauna pa sa kanya palabas ng pinto.
Paglabas ko ng pinto agad na akong napansin ng ilaw empleyado. Pansin ko rin ang bulung-bulngan ng ilan habang ang iba ay tila nasa mukha ang pagka-dismaya habang nakatingin sa'kin.
Pakiramdam ko ay nanliliit ako sa mga tingin nila kaya nagpasya na lang ako na bumalik sa suite ngunit may mga kamay na pumigil sa'kin na gawin 'yon. Octavius grab my both arms to stay still. Marahan din siyang yumuko at bumulong sa aking tenga.
"Let's get out of here, sweety," he whispered.
His hand slowly caressed my shoulder down my arm and there... intertwined our fingers. Mas lumakas ang ugong ng mga boses dahil sa nasaksihan.
Tahimik din namin narating ang restaurant sa baba ng lobby kung saan naghihintay na sa amin ang sinasabi niyang si Mr. Kurishima na tila hindi nalalayo sa edad ni daddy. Matikas din ang pangangatawan nito at mapusyaw ang kulay. Natural na singkit ang mata at palangiti.
"I finally meet you Mr. Andreas. Alam mo matagal kong hintay ang pagkikita natin," aniya na tila hindi pa masyadong gamay ang pananagalog.
"I'm sorry about yesterday. Ang totoo n'yan ay medyo hindi lang kami nagkasundo ng schedule nitong girlfriend ko kaya hindi ako agad nakarating sa meeting natin kahapon," aniya matapos namin maupo.
Nanlaki ang mga mata ko sa tinuran n'ya. Gusto kong pabulaanan ang sinabi n'ya ngunit nang makita ko ang malawak niyang ngiti sa'kin at bahagyang pagkindat ay tila nalunok ko ang dila ko.
I swallowed hard and turned my gaze to Mr. Kurishima who looked surprised when he heard the news.
"By the way, this is my girlfriend Constantia Marie Monte Carlo." Pakilala sa'kin ni Octavius sa kaharap na siya naman nilahad ang kamay sa'kin.
Isang pilit na ngiti ang ginanti ko dito matapos abutin ang kamay n'ya. "Nice meeting you, Mr. Kurishima," pahayag ko.
"She's beautiful and polite. I like her," aniya kay Octavius na mas lumuwang pa ang ngiti kumpara kanina.
"Yeah, one of the things I like about her," Octavius muttered. Muli pa itong sumulyap sa'kin na tila seryoso sa kaniyang sinasabi.
Hindi ko naman mapigilan ang pamulaanan ng mukha sa tinuran n'ya. Mabilis ko rin pinagalitan ang sarili pagkat hindi ito tama. Una pa lang ay wala nang tama sa mga nangyayari dito.
Minabuti kong tumahimik na lang sa buong meeting kahit pa minsan ay tampulan kami ng tukso ni Octvaius na tila bihasang bihasa na paikutin ang mga kliyente n'ya makuha lamang ang matamis nitong oo.
"So, I am looking forward to seeing you again and finalizing our project, and before I forget please come to my 60th birthday on Sunday. Its just a simple dinner with close friends and family, especially with some of my business partners," aniya na halos mawala na ang mata dahil sa pagkakangiti.
Bahagya akong sumulyap kay Octavius na siya naman tumango. "Of course we will be there."
Halos mapakislot naman ako sa kinauupuan nang biglang hawakan ni Octavius ang kamay ko na nasa ibabaw ng lamesa. Hinaplos n'ya 'yon bago sumulyap sa'kin upang hingin ang pagsang-ayon ko.
I bit my inner lip and nodded. Wala akong magawa dahil wala na akong iba pang pagpipilian kundi ang sumag ayon.
"What the f**k is happened there, huh?!" Umpisa ko nang makapasok kami ng kaniyang suite.
Sinundan ko ito sa kaniyang silid at naabutan kong hinuhubad n'ya ang suot na necktie bago humarap sa'kin.
"What is wrong with my idea? Kung hindi kita sinama baka maliit ang chance na ibigay pa n'ya sa'kin ang project," anito na tuluyan nang nahubad ang kaniyang necktie. Sinunod naman nito ang kaniyang coat at ang sunod ay ang suot na polo.
I stand still while looking at him. Hindi ko rin napigilan pa ang sunod-sunod na paglunok habang hinihintay kong buksan n'ya ang ilang butones.
Ngunit nahimasmasan ako nang marinig kong tumikhim ito. Kaya mabilis akong umiwas ng tingin at nagtanggal ng bara sa lalamuna bago magsalita muli.
"You want me to pretend as your girlfriend just to save your f*****g ass?!" The mockery is thick in my voice as I cross my arms over my chest.
"You're free if you do what I ask," Octavius stated simply.
"No, I will not do that. I don't know you and I don't f*****g care about your business!"
Hindi ko na hinintay pa na pigilan n'ya ako at diretso nang lumabas ng silid. Kahit pa pagtinginan ako ng mga empleyado ay wala na akong pakialam pa.
Ngunit nabinbin ang mga paa ko pagtapak ko ng lobby nang isa-isang pumasok ang mga lalaking naka suit. Namukhaan ko ang ilan sa mga 'yon. Mga body guards ni Stephan. Marahil ay nakarating na sa kanya ang balita na nandito ako.
Mabilis akong tumalikod at malalaki ang hakbang na pabalik sana sa suite ni Octavius nang may humila sa'kin at tinakpan ang bibig ko upang hindi makasigaw. Nagpumiglas ako ngunit nang marinig ko ang pamilyar nitong boses ay tila mas lumakas ang kabog ng dibdib ko.
"Sssh, ako ito," he whispered.
Agad na nag-ulap ang mga mata ko at kusa nang yumakap sa kanya ang aking mga braso. Sa unang pagkakataon ay naramadaman kong ligtas ako sa mga bisig niya at alam ko siya lang and pwede kong takbuhan sa mga oras na ito.
Walang iba kundi si Octavius...