กลับเข้าบ้านแล้วก็อดมองไปยังทางเดินห้องพักของคนงานไม่ได้ ป่านนี้คงอาบน้ำพักผ่อนแล้ว พสุธาคิดด้วยความรู้สึกนุ่ม ๆ นิ่ม ๆ ในหัวใจ กำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องก็เห็นจากทางหางตาว่ามีคนเดินมาจากทางด้านหลัง หันไปมองพบว่าเป็นร่างเล็ก ๆ ในชุดเสื้อผ้าตัวใหม่แล้ว เจ้าหล่อนมาพร้อมถาดที่มีแก้ววางอยู่ในนั้นหนึ่งใบ
“น้ำขิงอุ่น ๆ ค่ะคุณพุธ”
เขาไม่ได้มองแก้วน้ำนั่นเลย มองแต่หน้าใส ๆ ของคนที่ยกมาให้ เอ่ยตอบไปว่า “ขอบใจมาก”
รับมายกขึ้นจิบแล้วก็พูดคล้ายกับจะหยอกล้อกลับไปว่า
“ทำไมวันนี้ยกน้ำขิงมาให้ได้ กลัวจะโดนเอ็ดหรือไง เลยทำท่าเอาใจแบบนี้น่ะ”
“ไม่ใช่นะคะ”
“ไม่ใช่แล้วอะไร ทำไปตามหน้าที่หรือเพราะห่วง”
ได้ยินคำพูดของเขาแล้วก็ชะงักกึก มองเขานิ่ง ใจเต้นแรงกับคำถามของเขา
เป็นห่วงอย่างนั้นหรือ
ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าที่ทำลงไปนี่เพราะว่าเป็นห่วง มากกว่าที่จะเป็นไปตามหน้าที่ อภิยาไม่มีนิสัยพูดจาโกหกพกลม แต่แล้วก็ไม
