หนังสือหย่าขาดได้มาตามประสงค์ ใบหน้าของอี้หลานฮวาดูสดใสและผุดผ่องขึ้นมาอีกหลายส่วน คงเพราะนางมีความสุขนั่นเองผิดกับสตรีอีกนางที่ใบหน้านั้นดำไปด้วยความโศกศัลย์และหมองไหม้
“อย่าเสียใจไปเลย ครอบครัวของเจ้ายังมีตัวตนหรือไม่ก็สุดจะทราบได้ ก็ขนาดบุตรในครรภ์ของเจ้าที่เป็นสายโลหิตของเขาเอง เจ้าเยี่ยเจายังถึงขั้นคิดวางยาทำลายครรภ์ของเจ้าทิ้ง หลุดพ้นเขามาได้นับว่าคือวาสนาแล้วละหนีว์หนี่ว์”
อี้หลานฮวาเองก็มิคาดว่าหยวนเยี่ยเจาจะมากไปด้วยความอำมหิตไม่ต่างจากบิดาของเขาเลย เพียงคิดเอาใจนางถึงกับส่งน้ำแกงผสมตัวยาขับเลือดไปให้หลิงหนี่ว์เอ๋อร์ดื่ม ต้องชั่วช้ากว่าสุนัขเพียงใดจึงคิดทำลายสายโลหิตของตนเองได้ลงคอเช่นนี้
“พระชายาเอ่อ…คุณหนูอี้ ข้าขอบคุณท่านอีกครั้ง หากไม่ใช่เพราะท่านช่วยเหลือเจ้าตัวน้อยในนี้คง…”
กล่าวออกมาแล้วน้ำตาของหลิงหนี่ว์เอ๋อร์ก็พรั่งพรูอีกครั้งอย่างยากจะควบคุม ความรักครั้งแรกของนาง
