ความวุ่นวายโกลาหลบังเกิดเสียงนางกำนัลและขันทีต่างกรีดร้องวุ่นวาย แต่อี้หลานฮานั้นยังนั่นคีบอาหารกินด้วยกิริยาสงบเยือกเย็น ขนาดอวิ๋นโม่วเองยังรู้สึกว่าพระชายาอี้นั้นช่างใจดำใจอำมหิตเหลือเกิน
“พระชายาอี้พ่ะย่ะค่ะคือ…”
“คนสลบก็หามไปนอน จะมาวุ่นวายกรีดร้องไปไย เปิ่นหวางเฟยจะกินข้าว วุ่นวายกันเสียจริง พาเขาไปไกล ๆ เปิ่นหวางเฟยโดยเร็ว!”
เด็กสาวที่แต่งกายงดงามราวกับนางพญาหงส์ตวาดออกไปด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด จนขนาดอวิ๋นโม่วผู้เป็นองครักษ์เดนตายยังสะดุ้งตกใจ แต่สุดท้ายสติก็กลับมา เขาจึงเรียกขันทีซึ่งตัวโตอีกสองคนมาช่วยกันหามกายสูงใหญ่ของผู้เป็นเจ้านายไปส่งที่ห้องหอที่หยวนเยี่ยเจาสั่งให้จัดเตรียมเอาไว้ตั้งแต่ช่วงที่อี้หลานฮวานั้นกำลังไปอาบน้ำแช่สมุนไพร
สาวน้อยกินข้าวไปอย่างอร่อยจนอิ่มจึงเดินเนิบนาบตามนางกำนัลของตำหนักแห่งนี้ แต่ก่อนที่นางจะไป ‘เผาจริง’ อี้หวานฮวาแวะไปพบใครบางคนอีกครู่หนึ่ง จ
